۱.بخش مهمی از انتظارات عمومی از دولت آقای پزشکیان، ایجاد تغییرات در مدیریت‌ها و نظامات مرتبط، براساس توانمندی‌های حرفه‌ای و شایستگی‌ها است؛ مسئله‌ای که خود آقای پزشکیان نیز در مناظره‌ها بارها بر آن تأکید کرد که در هر حوزه‌ای، از نیروهای متخصص و کارشناسان همان حوزه استفاده خواهد کرد. اما واقعیت این است که عرصۀ تصمیم‌گیری، مبتنی بر فساد و گرایشات براساس منافع فردی و گروهی در ساختار قدرت ایران، چنان قوی و ریشه‌دار است که کار را بر هر مصلحی سخت می‌کند. انتخاب یک فرد متخصص برای حل معضلات و مشکلات، منوط به رضایت طیفی گسترده‌ای می‌شود که بر همین مناسبات سر برآورده‌اند و از همین چرخه سیراب می‌شوند.

 لذا گردن‌نهادن به این اجبار و ادامۀ چنین روشی، نه‌تنها به حل مشکلات کمکی نخواهد کرد، بلکه آن حداقل اعتمادی که به دولت ایشان شده است را نیز مخدوش خواهد کرد و این همان چیزی است که رقبای ایشان نیز در پی آن هستند.

۲. حوزۀ سیاست‌گذاری اجتماعی ایران، به‌شدت پیچیده و مخدوش است و مهم‌ترین دلیل آن نیز سکان‌داری جمعی کارنابلد در این عرصه است. جدای از عوامل و مسائل ساختاری، افشای هزینه‌کردهای غیرمرتبط با وظایف این حوزه در روزهای اخیر، نمونه‌ای از این ناکاربلدی و ناکارآمدی مجموعۀ مدیریتی مستقر در این حوزه است. افرادی که کمترین شناختی به مسائل این حوزه و به تبع، روش‌های مواجهه با مسائل را ندارند، بر این مسند تکیه زده‌اند و خواسته یا ناخواسته به تخریب آن مشغول هستند. 

داشتن نگاه و رویکرد اجتماعی در کنار دانش حرفه‌ای و بینش عمیق و مبتنی‌بر آن دانش، همچنین دغدغه‌مندبودن افرادی که در این زمینه مسئولیت می‌پذیرند، از اهمیت خاصی برخوردار است. واقعیت این است که حل مسائل دیگر از جمله مسائل اقتصادی و حتی سیاست خارجی، باید بتواند به حل مسائل این حوزه کمک کند؛ این حوزه‌ای که با چالش‌های عمیق و گسترده‌ای روبه‌روست، از جمله بحران صندوق‌های بازنشستگی، آسیب‌های اجتماعی‌، نابسامانی مناسبات کار و…  و حل یا کاهش معضلات آن، نیاز به توان و رویکردی حرفه‌ای دارد.

۳. شنیده‌ها حاکی است که نیروهای مختلفی که عمدتاً بر همان فساد ساختاری متکی هستند و از قدرت اثرگذاری بالایی نیز برخوردار هستند، فشار خود برای حذف نیروهایی که از توانمندی و دغدغه در این زمینه برخوردار هستند، اما گردن به فساد آنان نمی‌گذارند، زیاد کرده‌اند؛ با طرح مسائلی از قبیل اینکه فرد مذکور رأی مجلس را نخواهد داشت، سعی در حذف نفر اول انتخاب‌شده توسط کارگروه‌های مرتبط با انتخاب وزرا شده‌اند. تلاش‌ها برای جایگزینی افرادی که از پیش شکست آن‌ها در این حوزه مشخص است، اما شیفتگی قدرت در آن‌ها بالاست، درحال انجام است. چرا چنین رقابتی برای این عرصه‌ای که دارای این‌همه معضل است وجود دارد؟ به نظر می‌رسد مهم‌ترین جذابیت این عرصه، وجود امکانات گسترده در زمینۀ سرمایه‌گذاری‌هاست که امکان عزل و نصب حداقل هزار مدیر را دارد و این مدیران نیز به‌صورت عام به کسی پاسخگو نیستند. اموال بیمه‌شدگان هم محملی بی‌دردسر برای توزیع منافع فردی و گروهی به شمار می‌رود؛ افرادی که بعضاً با نگاه خود، می‌خواهند سهمشان را از انقلاب ببرند.

۴. تسلیم‌شدن دولت در همین ابتدای کار، یعنی پذیرش شکست از همین آغاز کار و این به‌معنای کورکردن همان کورسوهای امیدی است که بخشی از مردم را برای رأی‌دادن به میدان آورد. پاشنۀ آشیل دولت، همین عرصۀ سیاست‌گذاری اجتماعی است که به‌طور مستقیم با زندگی روزمرۀ مردم سروکار دارد. کوتاه‌آمدن در این زمینه، یعنی معامله‌کردن با زندگی مردم؛ معامله‌ای که باخت دولت و به‌تبع مردم، از پیش در آن مشخص است.