سایت خبری پیام ما آنلاین | چرا نباید با انتخابات قهر کرد؟

چرا نباید با انتخابات قهر کرد؟





۳۰ بهمن ۱۳۹۴، ۲۰:۵۲

چرا نباید با انتخابات قهر کرد؟

بچه که بودم وقتی قهر می‌کردم و مثلا نمی‌آمدم که همراه با بقیه سر سفره بنشینم و شام بخورم، پدرم خیلی راحت می‌نشست سر سفره و می‌گفت: با ما قهری با شکم خودت که آشتی هستی بیا و به اون خدمت کن.
حالا ماجرای انتخابات در ایران هم شده مثل قهر کردن‌‌های من، جالب اینجاست که ما قبلا تجربه‌ی قهر کردن با انتخابات را داشته‌ایم و دیده‌ایم که چگونه عده‌ای از شرکت نکردن ما در انتخابات سود جستند و ناگهان مانند همان آقایی که یک‌شبه از شهرداری به ریاست جمهوری رسید (که همان هم حاصل شرکت نکردن تهرانی‌ها در انتخابات شورای شهر تهران بود) عده‌ای هم هرچند خودشان باور نمی‌کردند اما با حداقل رای از حوزه‌ی انتخابی خود به مجلس رفتند و تمام این سال‌ها تن ما را لرزاندند و حتی این زمزمه ها وجود داشت که مبادا نمایندگان مجلس بیش از دو دوره تمدید ریاست جمهوری آقای احمدی‌نژاد را بررسی کنند و رای بر قانونی بدهند که رییس جمهوری هم مثل نمایندگی مجلس محدودیت نداشته باشد و بتوانند مادام العمر و دوره ای پس از دوره ی بعد کاندید بشوند که خدا را شکر کار به آنجا نرسید و خجالت هم کاربردی پیدا کرد در آن دوران دور از خجالت بگذارید از تاریخ یک مثال کوتاه بزنم:
پس از انتخابات ریاست جمهوری در ونزوئلا و انتخاب شدن هوگو چاوز عده‌ی زیادی از مردم ونزوئلا معتقد بودند که در انتخابات تقلب شده و نباید چنین نتیجه‌ای می‌گرفتند از رای دادن، و حتی درگیری‌ها و ضد و خورد‌هایی هم با پلیس در نقاط مختلف آن کشور اتفاق افتاد و چندین کشته و زخمی هم از آن درگیری‌ها به‌جا ماند و عده‌ی زیادی هم در نتیجه‌ی آن حوادث دیگر تبدیل به مخالفان چاوز شدند.
حدود یک‌سال پس از آن انتخابات و درگیری‌ها نوبت به انتخابات مجلس ونزوئلا رسید و طبیعتا مردمی که شکایت داشتند و از انتخاب چاوز ناراضی بودند در انتخابات شرکت نکردند و همه هم با افتخار مطرح می‌کردند که ما این انتخابات تحریم کرده‌ایم و دیگر امکان ندارد در یک چنین انتخاباتی شرکت کنیم و غیره. اما تراژدی زمانی اتفاق افتاد که نامزدهایی که طرفدار چاوز بودند به لطف تحریم مخالفان چاوز بدون هیچ مشکلی اکثریت مجلس را به دست گرفتند و هرچه که عده‌ای تلاش کردند که مجلس را از منتقدین دولت چاوز خالی نکنید، اهل تحریم به حرف‌های ایشان وقعی نگذاشتند و مجلسی با اکثریت چاوزی ها تشکیل شد و آن نمایندگان هم در اولین اقدام اساسی خود طرح ریاست جمهوری مادام‌العمر چاوز را در مجلس عنوان کردند و همه با هم به آن رای دادند و فریاد منتقدین هم به‌جائی نرسید و چاوز رئیس جمهور مادام‌العمر ونزوئلا شد.(هر چند برنامه‌ی خدا چیز دیگری بود و آنچنان عمر درازی هم چاوز نداشت).
به هرحال تاریخ وجود دارد که از آن درس بگیریم و بدانیم که مجلس حقوق و اختیارات زیادی دارد و نمایندگان می‌توانند آینده‌ی کشوری را تغییر دهند و اگر خدای ناکرده نگران چیزی به جز ارتقای آینده و حال شهروندان آن کشور باشند و تصمیمات حزب را مهم‌تر از خیر مردم بدانند آن مردم به سرنوشت شومی دچار می‌شوند که انشالله با شرکت همه‌ی ما در انتخابات هرگز آینده‌ی ما به چنین روایت‌هایی حتی نزدیک هم نخواهد بود و مجلس پر می‌شود از آنان که بهبود و اصلاح در امور را می‌خواهند. و خوشبختانه در قانون اساسی ما از رخدادهای غیردموکراتیک پیشگیری شده است.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *