بحث تابآوری جمعی در مواجهه با پیامدهای خشکسالی مطرح است.
خشکسالی و تابآوری اجتماعی
تابآوری جمعی به عنوان پتانسیل اجتماع در معرض خطر، با هدف حفظ یا رسیدن به سطح مناسبی از عملکرد، برای سازگاری یا مقاومت در برابر تغییرات تعریف میشود.
۲۷ دی ۱۴۰۱، ۸:۴۴
تابآوری جمعی به عنوان پتانسیل اجتماع در معرض خطر، با هدف حفظ یا رسیدن به سطح مناسبی از عملکرد، برای سازگاری یا مقاومت در برابر تغییرات تعریف میشود. در حالت آرمانی مشتمل بر پایداری، بازیابی و دگرگونی است بر این اساس سیستمی تابآور است که ظرفیت جذب فشارها یا نیروهای ویرانگر به وسیله پایداری و سازگاری، ظرفیت اداره، حفظ ساختارها و عملکردهای اساسی و ویژه در طی سوانح و ظرفیت بازیابی «برگشت به تعادل» پس از یک سانحه را در خود داشته باشد. در اینجا بحث تابآوری جمعی در مواجهه با پیامدهای خشکسالی مطرح است. با توجه به بنیانی بودن آب برای زندگی آدمی، خشکسالی پرهزینهترین مخاطره طبیعی است. نتایج تحقیقات نشان میدهد گرچه اجتماعات نمیتوانند تمامی پیامدهایی که خشکسالی بر آنها تاثیر میگذارد را کنترل کنند، اما توانایی تغییر شرایطی که به ارتقاء تابآوری آنها میانجامد را دارند. آنها میتوانند از طریق پاسخ به شوکها و استرسها و همچنین ظرفیتسازی و یادگیری اجتماعی، مثل تنوع معیشتی، استراتژیهای تطبیق معیشت، توجه و برجسته کردن ظرفیتهای بومی، محلی و اقلیمی، توجه به دانش بومی، متناسبسازی کشت، مصرف و بازار، تابآوری را به صورت فعال ارتقاء دهند. روشن است که چنین مواردی به قبل، حین و بعد از بحران تقسیم میشود که به معنای آمادگی و داشتن آستانه تحمل، توانایی سر کردن و مدیریت بحران و جلوگیری از بازگشت شرایط شکننده است. برای افزایش تابآوری جمعی باید اجتماعات محلی و گروههای هدف تقویت شوند. اجتماع محلی باید به این باور برسد که منابع و شرایط تغییر کرده و نمیتواند به روشهای سابق زندگی بسامانی داشته باشد. از اینرو باید بر اساس ظرفیتهای جدید چارهاندیشی کند. البته این دفعتی نیست و به نوع فرهنگ، تاریخ، دین، مقررات و سیاستها بستگی دارد. به عنوان یک واقعیت در جامعه به شدت مرکزگرای ما، بسیاری از سازوکارهای خود تنظیمی اجتماعات محلی از آنها گرفته شده است. در شرایطی که بحران محیط زیست و خشکسالی بنیادیترین بحران پیش روی جامعه ایرانی است. در وهله نخست باید سیاستهای کلان بر اساس تابآوری جمعی خشکسالی بازتنظیم شوند. وابسته به این سیاستها باید سیاستهای کلی حوزه آب بازطراحی و در تبدیل آنها به قانون با خرداندیشی، چارهجویی شود. در اجرا سیستمی کارآمد آنها را دنبال کند، آمایش سرزمینی آبمحور باشد، طرح ملی مدیریت آب مجازی تهیه شود، باید در سیاستهای خودکفایی کشاورزی تجدیدنظر شود. به طور کلی باید در هر سیاستی که ارزش واقعی آب در سرزمین خشک را نادیده میگیرد، تجدید نظر شود. مقررات تشویقی و تنبیهی مناسب الگوی عمل قرار گیرد که بین قدرتمندان و ضعفا تبعیض قائل نمیشود. این شرایط در یک بستر اجتماعی و فرهنگی با سرمایه اجتماعی مناسب و با مشارکت اجتماعات محلی قابل پیگیری هستند. اگر تحقیقات میزان سرمایه اجتماعی را مناسب نمیدانند و اگر گروههای ذینفع همکاری نمیکنند، باید فضای مشارکت و اعتماد در جامعه تقویت شود. یک حکمرانی خوب که سازمانهای مردم در آن نقش فعال دارند، شفافیت بالاست، ارزیابیها دقیق و در معرض دید همه، چاره کار است. اجتماعات محلی که باید تابآوری جمعی را اجرا کنند از عوامل پیشگفته موثر هستند. اینکه با روشهای تقلیلگرایانه بخواهیم مسأله را فردی کنیم و افراد را به صرفهجویی و قناعت دعوت کنیم آن هم در یک جامعه سودازده و به شدت بریده از لحاظ اقتصادی و اجتماعی، به هیچ عنوان جواب نمیدهد. ساختارهایی هستند که به اندازه چند سد آب هدر میدهند به اینها کاری نداشته باشیم بعد بیاییم مثلاً پویش نذر آب را به عنوان چاره کار تبلیغ کنیم نواختن سرنا از سر گشاد آن است. بحران خشکسالی که سالهای اخیر مشاهده کردیم، نشانههای زیادی وجود دارد که در سالهای آینده تشدید و به یک ابر بحران تبدیل میشود. ولی در این ارتباط ما با یه جامعه و سیاستگذارانی مواجه هستیم که بر سر شاخ بن میبرند و دارند آواز هم میخوانند. اخیرا یکی از اعضای دولت با افتخار گفته است ایران در صادرات 25 محصول کشاورزی جزو 20 کشور نخست جهان است. این برای کشوری که با ابربحران خشکسالی مواجه است یعنی فاجعه. تا این سیاستها و نگاهها وجود داشته باشد، مشکلات ما تشدید میشود. تابآوری یک عنصر جدا از فرهنگ نیست که آن را جدا تقویت کنیم، باید مسئله را به صورت سیستمی در نظر بگیریم. تابآوری با پند و نصیحت ممکن نیست و باید مردم در سازوکارهای جریان واقعی جامعه، مردم را در فرآیندهای گفتوگو متقاعد کند. نباید فراموش کنیم با همان رویهها و افکاری که بحران را ایجاد کردند، نباید انتظار رفع بحران را داشته باشیم.
برچسب ها:
تاب آوری اجتماعی، خشکسالی، مدیریت بحران، مرکز ملی خشکسالی، یادداشت
پیشنهاد سردبیر
مطالب مرتبط
دو دهه تلاش برای نجات «سیاهگوش ایبریایی» جواب داد
گربهای که از قطار انقراض پیاده شد
«پیام ما» مبانی نظری ایجاد مدارسی که در آنها رابطۀ کودک و طبیعت در اولویت قرار دارند را بررسی کرد
تجهیز تئوریک ایدۀ «مدرسۀ طبیعت»
لوایح سه قلو برای پیوستن به معاهدات محیط زیستی
آیا گرمای تابستانی میتواند کیفیت هوای شهرها را تحت تاثیر قرار دهد؟
«پیام ما» از مقاومت ادارۀ کل محیطزیست استان چهارمحالوبختیاری در مقابل سایر نهادهای استانی برای تصاحب اراضی تالابی گزارش میدهد
سودای مسکنسازی در تالاب «خانمیرزا»
گردوغبار بیش از ۶۰۰ نفر را روانهٔ بیمارستان کرد
تداوم توفان غبار در سیستان
«پیام ما» وعدههای «سعید جلیلی» در حوزۀ آب و کشاورزی را بررسی کرد
گشادهدستی از جیب «آب» کشور
چرا در «سوادکوه» سیلاب آمد و برای جلوگیری از تکرار آن چه باید کرد؟
هفت متهم سیل ویرانگر
هیئت وزیران برای افزایش میزان تولید بنزین، «تولید بنزین با کیفیت معمولی» را تصویب کرد
چراغ سبز به تولید بنزین بیکیفیت؟
نگاهی به یک مقاله علمی دربارهٔ آلودگی هوای کلانشهر تهران
در جستوجوی نسخه شفابخش آلودگی هوا
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- کدام شاخص اقتصادی بیشترین تاثیر را روی پیشبینی قیمت انس طلا دارد؟
- محبوبترین تورهای ترکیه کدامند؟
- حداقل سرمایه برای واردات از دبی: آنچه باید بدانید
- چطور زودتر از همه از پیش فروش قطارها مطلع شویم؟
- چه کسانی نمی توانند مهاجرت کنند؟
- تفاوت رهگیری مالیاتی و کد مالیاتی چیست؟
- نوآوریهای جدید تتر در ارائه خدمات مالی دیجیتال
- عمر باتری آیفون 15 پرو مکس در مقابل سامسونگ اس 24 اولترا
- دوره mba و dba مرکز آموزش های آزاد دانشگاه تهران
- آینده واردات عروسک و اسباب بازی از چین به ایران، پیشبینی و ترندها بیشتر
بیشترین نظر کاربران
«آفاق آزادی در سپهر تاریخ» در غیاب زیباکلام
بیشترین بازنشر
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید