سایت خبری پیام ما آنلاین | «آلبرتا» نمونه‌ای موفق از مبارزه با حیوانات موذی

گزارش «پیام ما» از شهری که حتی یک موش فاضلاب ندارد

«آلبرتا» نمونه‌ای موفق از مبارزه با حیوانات موذی

مقامات این شهر یک برنامه دقیق مبارزه با موش فاضلاب طراحی و آن را اجرا کردند و توانستند با سرعت قابل توجهی هجوم موش‌های فاضلاب را کنترل کنند





۱۴ دی ۱۴۰۰، ۰:۰۰

اگر فرض کنید شخصی در ابتدای دهه 80 شمسی به کما برود و در ابتدای سال 1400 از کما بیرون بیاید و بعد از بیداری از خواب به تهران رفته و بعد از 20 سال پایتخت ایران را ببیند، به نظر شما از چه چیزی بیشتر تعجب می‌کند؟ شکی نیست که برج‌های سر به فلک کشیده تهران، اتوبان‌ها، خودروهای انبوه و ترافیک، شلوغی سرسام آور خیابان‌ها و … توجه او را به خود جلب می‌کند. اما در کنار اینها، پدیده‎ای وجود دارد که احتمالا باعث حیرت او می‌شود؛ پدیده‌ای که احتمالا ما حالا به آن عادت کرده‌ایم: موش.
موش‌ها میهمانان ناخوانده‌ای هستند که به خصوص از میانه دهه 80 به سرعت در تهران رشد کرده و حالا در هر جوی، سطل آشغال، معابر، خرابه‌ها و حتی کوچه‌ها رفت و آمد می‌کنند. موش‌های فاضلاب به شدت بیماری‌زا هستند و تماس با آنها می‌تواند فرد را به بیماری‌های واگیردار خطرناکی مبتلا کند. به نظر می‌رسد که شهرداری‌ تهران در طول این چند سال روش مناسبی برای مقابله با موش‌ها نداشته و باید اعتراف کرد که در این جنگ شکست خورده است. موش‌ها به صورت تصاعد هندسی زاد و ولد می‌کنند و به همین دلیل، در طول مدت بسیار کوتاهی با سرعتی سرسام‌آور زیاد می‌شوند؛ این فرآیند روش مبارزه با آنها و کنتر‌ل‌شان را بسیار سخت می‌کند و اگر مقامات یک شهر کوتاهی کنند و سیاست سخت‌گیرانه، مداوم و پیگیرانه نداشته باشند، موش‌ها در مدت کمی شهر را به تصرف خود در می‌آورند.
با این حال، این فرآیندی نیست که در تمام شهرهای دنیا رخ داده باشد. مبارزه با موش‌ها شاید سخت باشد اما ناممکن نیست. شهرهای بسیاری در دنیا بوده و هستند که توانسته‌اند با یک روش دقیق و علمی با زاد و ولد موش‌ها مبارزه کرده و جمعیت آنها را کنترل کنند. شهر آلبرتا (Alberta) کانادا یکی از مناطقی است که توانسته تعداد موش‌های فاضلاب خود را به صفر برساند و این در حالی است که تا چند دهه پیش، این منطقه پر از موش بود. اما شهرداری آلبرتا چگونه توانست در این مبارزه سخت پیروز شده و شهر را خالی از موش فاضلاب کند؟ این پرسشی است که قصد داریم در این گزارش به آن پاسخ دهیم.
چگونه آلبرتا توانست موش‌ها را بیرون کند؟
پایگاه mental floss در گزارشی به این موضوع پرداخته است. بر اساس گزارش این پایگاه، آلبرتا بزرگترین منطقه مسکونی در جهان است که حتی یک موش فاضلاب هم ندارد. این در حالی است که در حدود سال 1950 گروه عظیمی از موش‌ها از مناطق شرقی به این شهر آمدند اما مقامات آلبرتا به خوبی توانستند با آنها مقابله کنند.
مقامات این شهر یک برنامه دقیق مبارزه با موش فاضلاب طراحی و آن را اجرا کردند و توانستند با سرعت قابل توجهی هجوم موش‌های فاضلاب را کنترل کنند.
مقامات آلبرتا در مرحله اول کتابچه و بروشورهای مبارزه با حیوانات موذی و به خصوص موش‌ها را تدوین و منتشر کردند و آنها را به مدارس، مزارع کشاورزی، راه آهن، پست و سایر مکان‌های عمومی فرستادند. همچنین شهرداری تبلیغات محیطی وسیعی را برای افزایش آگاهی مردم درباره موش‌ها و چگونگی رفتار با آنها آغاز کرد و توانست مردم را نسبت به این مساله آگاه کند.
بین ژوئن 1952 تا جولای 1953 طرح طعمه گذاری و سمپاشی شهر آلبرتا آغاز شد. در این طرح بیش از 140 هزار پوند پودر آرسنیک تری اکسید (arsenic trioxide) برای دفع خطر موش‌ها استفاده شد. تقریبا تمام مناطق مرزی شرقی تله‌گذاری شدند و بیش از 8 هزار ساختمان نیز پاک‌سازی شده است.
در سال 1953 استفاده از پودر آرسنیک تری اوکسید به علت مضراتی که برای حیوانات اهلی و پرندگان داشت، ممنوع شد و جای خود را به سموم بهتر و بی‌ضرر برای دام و طیور داد. در سال 1953 مقامات آلبرتا از وارفارین (Warfarin) برای دفع موش‌ها استفاده کردند. استفاده وسیع از این سم توانست در عین دفع ازدیاد موش‌ها، از بیماری و مرگ پرندگان و حیوانات مزارع و آسیب به محیط زیست هم جلوگیری کند.
طرح مبارزه با موش‌های فاضلاب در دهه 70 توانست به موفقیت کامل برسد. در این دوره، با اینکه هجوم موش‌ها از شهرهای اطراف نیز افزایش یافته بود اما اختصاص یک بودجه قابل توجه و مبارزه شدید و مداوم مقامات آلبرتا توانست مانع از ورود موش‌ها به شهر شود.
مبارزه با موش‌های فاضلاب آری، مبارزه با سایر حیوانات نه
با وجود مبارزه شدید آلبرتا با موش‌ها فاضلاب، اما مقامات شهر با سایر موش‌ها و حیوانات رفتار خشنی نداشتند. موش‌های خرمایی، آبی و سایر موش‌های غیر فاضلاب در مراتع و حتی مناطق مسکونی آلبرتا نگه‌داری می‌شوند و سازمان حفظ محیط زیست کانادا هم قوانینی را برای حفظ آنها تدوین کرده است. البته قوانین شهرداری در مورد موش‌های سفید کمی سختگیرانه‌تر است. بر اساس قانون، موش‌های سفید نباید در مناطق مسکونی باشند و تنها آزمایشگاه‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و بیمارستان‌ها می‌توانند آنها را نگه‌داری کنند.
با این حال، آنچه مشخص است این است که آلبرتا سیاست مشخصی را برای رفتار با حیوانات دارد و در عین سخت‌گیری نسبت به حیوانات موذی و به خصوص موش‌های فاضلاب که به شدت بیماری‌زا هستند، نسبت به سایر حیوانات جنگلی و غیر موذی رفتار نرم و قابل انعطافی داشته و به آنها به چشم بخشی از محیط زیست و حیات وحش نگاه می‌کند.

به اشتراک بگذارید:





پیشنهاد سردبیر

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *