سایت خبری پیام ما آنلاین | هیدروژر، دستگاهی که از آب، برق گرفت

طرحی که ایالت ناگالند هند را روشن کرد

هیدروژر، دستگاهی که از آب، برق گرفت





۱۲ مهر ۱۴۰۰، ۰:۰۰

مشکل کمبود برق یکی از مشکلات جدی مردم هند، به خصوص ساکنان مناطق مرزی، دورافتاده و فقیرنشین است. ایالت ناگالند هندوستان، یکی از ایالاتی است که سالها است به شدت با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کند. ناگالند در شمال شرق هندوستان واقع شده‌است. این ایالت در نزدیکی چین قرار گرفته و مرکزش شهر کوهیما و بزرگ ‌ترین شهر آن دیماپور است.

طبق گزارش‌های رسیده، تا چندی پیش تقریبا هیچ یک از روستاهای جنگلی و استوایی این ایالت دورافتاده برق نداشتند. طبق گزارش پایگاه Third Pole، بیشتر کودکان محصل روستاهای ناگالند برای انجام تکالیف مدرسه و مطالعه دچار مشکل بودند. اکثر کودکان روستاهای ناگالند کشاورزند و به علت فقر خانواده مجبورند در روز کار کنند. شب، تنها زمانی است که به این کودکان مجال می‌دهد درس بخوانند. کمبود برق و نبود نفت و روغن کافی، باعث شد بسیاری از این کودکان قادر به مطالعه نباشند. همچنین، ویروس کرونا و مجازی شدن کلاس‌های درس منجر به ترک تحصیل اجباری بسیاری از کودکان و محصلان ناگالند گردید.
ژنراتورهای آبی، وقتی نهرها به کمک ناگالند آمدند
بر اساس گزارش پایگاه Third Pole، حالا با خلاقیت مسئولین هندی، مشکل برق بسیاری از ساکنین دیماپور و کوهیما و مناطق روستایی ایالت ناگالند حل شده است. مسئولان هندی برای حل مشکل برق ساکنان ناگالند از منابع و ظرفیت‌های داخلی و بومی خود ناگالند استفاده کرده‌اند. ژنراتورهای کوچک آبی (small water-powered generator) وسیله‌ای مفید و نسبتا کم هزینه است که توانسته روشنایی حاصل از برق را به خانه‌های کوچک ساکنان ناگالند بیاورد.
طرح ژنراتورهای آبی باعث شد، مشکل برق رسانی ایالات شمالی هند تا حد زیادی رفع شود. طبق گزارش منابع داخلی، طرح برق رسانی روستایی دولت هند در سال‌های اخیر انجام شد اما نتوانست سراسر مناطق شمال شرقی را تحت پوشش قرار دهد و تنها 55 درصد از 276،726 خانوار روستایی ناگالند به شبکه برق سراسری وصل شدند.سازمان تامین انرژی ایالت ناگالند (NEPeD) یکی از نهادهایی است که تلاش کرده مشکل کمبود برق مردم ایالت شمال شرقی هندوستان را رفع کند. این سازمان در طرحی خلاقانه، توانست از منابع آبی عظیم ناگالند استفاده کند تا مشکل برق مردم حل شود. ناگالند سرزمین نهرها و آبراهه‌های بزرگ و خروشان است. سازمان تامین انرژی ناگالند از این فرصت طلایی استفاده کرده و طرح عظیم مولدهای برقی (hydropower) را اجرا کرد.
این طرح در چند فاز عملیاتی شد. در ابتدا سازمان NEPeD (در سال )2007 دستگاه‌هایی به نام پیکو ژنراتور (picogenerator) را از چین وارد کرد. این مولدهای کوچک برق از قدرت جاذبه (gravity) و آب برای تولید برق استفاده می‌کردند. آب نهرها در سرازیری می‌چرخید ​​و توربین را به حرکت در می‌آورد (چیزی شبیه آسیاب آبی). این حرکت باعث تولید برق می‌شد و می‌توانست برق یک یا چند روستا را تامین کند.
با این حال، عمر پیکوها طولانی نبود. هزینه نسبتا بالای تعمیر و نگهداری مکرر این دستگاه‌ها و دشواری در تهیه قطعات و لوازم یدکی، واردات آنها را غیرممکن کرد.
سازمان NEPeD، بعد از این تلاش کرد که خود به ساخت ژنراتورهای آبی بپردازد. هند به زودی ژنراتورهای آبی خود را ساخته و به سراسر ایالات شمالی و شرقی ارسال کرد. هندی‌ها نام ژنراتور خود را “هیدروژر” (hydroger) گذاشتند. تیم فنی NEPeD با همکاری دولت هند توانستند در طول یک سال، طرح توسعه ژنراتورهای آبی را به اتمام برسانند.
طبق گزارش‌ها، دستگاه‌های جدید هیدروژر در روستاهای پرآب ناگالند نصب شده و توانسته منبع خوبی برای تولید انرژی الکتریکی در این ایالت شود. سازمان NEPeD تا کنون، حدود 150 دستگاه جدید ساخته که دو سوم آنها در ناگالند و یک سوم در ایالات همسایه به کار رفته است.
تحولی که هیدروژرها در ناگالند هند به وجود آورده اند
اما دستگاه هیدروژر چگونه در یک منطقه نصب شده و به کار گرفته می‌شود؟ یکی از مسئولان ارشد سازمان NEPeD در این باره می گوید: “ابتدا سازمان، منطقه بالقوه ای را مشخص می کند که در آن آب صرفاً به دلیل نیروی گرانش در پایین دست جریان می یابد. سپس دستگاه از دیماپور (بزرگترین شهر ناگالند) به آن منطقه منتقل شده و در جایی، بین دهکده و رودخانه نصب می شود. بعد از این، لوله‌ها و کانال‌هایی برای هدایت آب از رودخانه به ژنراتور تعبیه می‌شود. آب پس از عبور از ژنراتور، تخلیه و به سمت پایین سرازیر می‌شود تا دوباره به رودخانه بپیوندد یا توسط کشاورزان برای آبیاری زمین‌ها استفاده شود.”
اما هیدروژرها تا چه میزانی برق تولید می‌کنند و اصولا قدرت آنها چقدر است؟ پایگاه Third pole در گزارش خود مدعی است که به لطف هیدروژرها، هر خانه روستایی در ناگالند دارای دو یا سه لامپ LED و تعدادی پورت‎ شارژ است که در آن ساکنان می توانند تلفن‌ها و سایر دستگاه‌های خود را شارژ کنند. به جز این، در برخی مناطق، هیدروژرها توانسته‌اند برق اماکن عمومی را تامین کنند و اکنون خیابان‌های بعضی روستاها دارای چراغ‌های هستند که برقشان را مستقیما از هیدروژرها می‌گیرند. البته استفاده از برق تولید شده توسط هیدروژرها محدود است. شورای روستا، که شامل زنان هم می‌شود، تصمیم می‌گیرد که مردم یک منطقه روزانه چقدر می‌توانند از برق استفاده کنند.
همچنین، مهندسان محلی که توسط NEPeD آموزش دیده و استخدام شده‌اند، وظیفه تعمیر و نگهداری و تعمیر جزئی دستگاه‌های هیدروژر را بر عهده دارند که همین اتفاق باعث ایجاد مشاغل جدید زیادی در ایالت فقیر ناگالند شده است.

به اشتراک بگذارید:





پیشنهاد سردبیر

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *