در ایام همه‌گیری کرونا شهرهای اروپا در سال 2020 برای ایجاد زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری یک میلیارد یورو سرمایه‌گذاری کردندخیز اروپا برای افزایش دوچرخه‌سواراندر سراسر اروپا، گردشگری دوچرخه‌ای نیز رونق گرفته است
زمانی که یک سال پیش به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا در جهان، کشورها، قرنطینه سراسری اعلام کردند، صدها شهر در جهان شکل تازه‌ای به خود گرفتند. به واسطه کاهش ترافیک و آلودگی هوا، طراحی شهرها تغییر کرد و برای پیاده‌روی و دوچرخه سواری، مناسب شد. با تزریق سراسری واکسن در بسیاری از کشورها و شهرها، بازگشت به روزهای عادی و برداشته شدن قرنطینه، آنچنان دور به نظر نمی‌رسد. حالا بسیاری از شهرهای اروپایی با تجربه چنین تجربه‌ای تمایل دارند تا شرایط مساعد دوچرخه سواری را حفظ و روی آن سرمایه‌گذاری کنند.بر اساس اطلاعات فدراسیون دوچرخه سواران اروپا، شهرهای قاره اروپا در سال ۲۰۲۰ یک میلیارد یورو برای مهیا کردن شرایط دوچرخه سواری در زمان شیوع کرونا هزینه کرده‌اند. این هزینه‌ها شامل ایجاد دست‌کم ۶۰۰ مایل (۱۰۰۰ کیلومتر) مسیر دوچرخه سواری، اقداماتی برای کاهش ترافیک و تعیین خیابان‌هایی بدون خودروها می‌شود.
به گزارش گاردین، این اتفاق فقط در شهرهای کشورهایی چون دانمارک و هلند نبوده و حتی شهرهایی که زیرساخت‌های مناسبی برای دوچرخه سواری نداشتند هم دست به انجام دادن این اقدامات زده‌اند. همه‌گیری، تقاضای نهفته را برای ایجاد زیرساخت‌های دوچرخه سواری و پیاده‌روی ایجاد و فرصتی را برای «بازسازی بهتر» شرایط فراهم کرد. اکنون بسیاری از شهرها برای انجام دادن این کار، برنامه‌های پیشین خود را سریع‌تر پیش می‌برند. الکساندر بوزینسکی، از فدراسیون دوچرخه سواران اروپا می‌گوید: «گمان می‌کنم که همه‌گیری کرونا تا حدود زیادی این فرایندها را تسریع کرد… شهروندان در شهرهایی که مسیرهایی را برای دوچرخه سواری ساخته بودند، به طور کلی نگاه مثبت‌تری را به این موضوع پیدا کردند.» در شهر بارسلونا در اسپانیا در زمان همه‌گیری، حمل‌و‌نقل عمومی تا ۵۰ درصد کاهش یافت اما استفاده مردم از خودروهای شخصی فقط ۱۰ درصد کم شد. در چنین شهری که بسیاری از مردم خودروی شخصی دارند و فقط در آخر هفته‌ها از آن استفاده می‌کردند، به نظر می‌رسید که با کاهش حمل‌و‌نقل عمومی، یک فاجعه ترافیکی رخ دهد.
با این حال، در تابستان سال ۲۰۲۰، مقامات شهری در بارسلونا خیلی سریع مسیر ۱۳ مایلی (۲۱ کیلومتری) را برای استفاده دوچرخه سواران ایجاد کردند و مردم را برای اجتناب از حمل‌و‌نقل عمومی و خودروهای شخصی به سوی استفاده از دوچرخه سوق دادند. در حال حاضر هم آن‌ها در حال ساخت و اضافه کردن ۴ مایل (حدود ۷ کیلومتر) دیگر به این مسیر هستند. در حال حاضر استفاده مردم از دوچرخه نسبت به پیش از همه‌گیری کرونا، ۱۰ درصد افزایش یافته است. مقامات بارسلونا حالا به ساخت ۱۰۰ مایلی (۱۶۰ کیلومتری) مسیرهای جدید یا بهبود مسیرهای پیشین، سرعت بخشیده‌اند و بنا دارند که این شبکه را تا سال ۲۰۲۴ به ۱۹۰ مایل (بیش از ۳۰۰ کیلومتر) برسانند. این امر همچنین زمینه را برای رسیدن به اهداف برنامه موسوم به «سوپربلاکز» ایجاد می‌کند. برنامه‌ای که ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری به منظور کاهش ۲۵ درصدی استفاده از خودروهای شخصی تا سال ۲۰۲۴، یکی از بخش‌های آن است.
مقامات شهر میلان در ایتالیا نیز برنامه مشابهی را در آوریل سال ۲۰۲۰ با هدف ایجاد ۲۲ مایل (۳۵ کیلومتر) مسیر جدید و محافظت‌شده دوچرخه سواری و پیاده‌روی آغاز کردند. خیابان «کورسو بوینس آیرس» در شهر میلان، در حال حاضر شلوغ‌ترین خیابان شهر است که روزانه ۱۰ هزار دوچرخه‌سوار از آن عبور می‌کنند. به این ترتیب، در ماه‌های اولیه پس از ساخت و توسعه این مسیر، استفاده دوچرخه‌سواران از این مسیر ۱۲۲ درصد افزایش یافته است. میلان حالا در حال توسعه این مسیر به ۴۲ مایل (بیش از ۶۷ کیلومتر) است و بنا دارد که تا پایان تابستان امسال، این مسیر را به ۶۲ مایل (۱۰۰ کیلومتر) برساند.
در پاریس، خیابان‌هایی که روزی مملو از خودروها بود، حالا در آن دوچرخه‌سواران جولان می‌دهند. از بهار ۲۰۲۰، بر تعداد دوچرخه‌سواران در این شهر ۷۰ درصد افزوده شده است و از آن زمان نیز ۳۱ مایل (۵۰ کیلومتر) مسیرهای موقت دوچرخه سواری ایجاد شد که در حال حاضر در حال تبدیل شدن به مسیرهای دائمی است. تعداد زنان دوچرخه‌سوار نیز رشد پیدا کرده و در مطالعه‌ای که اخیرا صورت گرفته، مشخص شده که ۶۲ درصد ساکنان پاریس خواهان آن هستند که مسیرهای موقت دوچرخه سواری، به مسیرهای دائم تبدیل شوند.
بر اساس اطلاعات فدراسیون دوچرخه سواران اروپا، مقامات پاریس برنامه‌ریزی کرده‌اند که با اضافه کردن مسیرهای جدید، مسیر ۱۰۰ مایلی (۱۶۰ کیلومتری) را به مسیر ۲۰۰ مایلی (۳۲۰ کیلومتری) تبدیل کنند.
مقامات لیسبون، پایتخت پرتغال در حال افزایش تقریبا دو برابری شبکه دوچرخه سواری ۶۵ مایلی (۱۰۴ کیلومتری) خود به ۱۲۴ مایل (۲۰۰ کیلومتری) است و قرار است این پروژه را در سال جاری به اتمام برساند. مقامات لیسبون در برنامه‌ای مشابه بارسلونا، اهداف خود را افزایش مسیرهای دوچرخه سواری و پیاده‌روی، مقابله با آلودگی هوا و کاهش اثرات امواج گرمایی و افزایش سایه‌های خیابان‌ها اعلام کرده‌اند. ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری با سرعت ۳۰ کیلومتر بر ساعت، ساخت پارکینگ‌های دوچرخه و فضاهای سبز نیز بخشی از این برنامه طولانی‌مدت است. در سال ۲۰۲۰ دوچرخه‌سواری در این شهر افزایش ۲۵ درصدی داشت و تعداد زنان دوچرخه سوار نیز افزایش داشته است.
در مطالعه‌ای که در ۲۱ شهر اروپایی صورت گرفته، ۶۴ درصد از مشارکت‌کنندگان در این پژوهش گفته‌اند که دلشان نمی‌خواهد به سطح آلودگی پیش از همه‌گیری کرونا بازگردند. سطحی که در بسیاری از شهرها بیش از حد مجاز بوده است. ۲۱ درصد مشارکت‌کننده‌ها نیز گفته‌اند که پس از قرنطینه، بیشتر دوچرخه‌سواری می‌کنند و ۳۵ درصد نیز گفته‌اند پس از قرنطینه، بیشتر پیاده‌روی می‌کنند. مقامات شهر لندن، پایتخت انگلیس ساخت ۶۲ مایل (۱۰۰ کیلومتر) مسیر دوچرخه سواری را ساخته یا در حال ساخت آن هستند و داده‌های ترافیکی نشان می‌دهد که دوچرخه سواری در لندن از سال ۲۰۱۹ تاکنون ۲۲ درصد افزایش داشته است. از ماه آوریل تا ژوئن ۲۰۲۰ نیز نیمی از همه سفرهای انجام شده در لندن با دوچرخه بوده است و این یعنی دوچرخه سواری در لندن نسبت به پیش از همه‌گیری کرونا، ۲۹ درصد افزایش داشته است. «ویل نرمان» رئیس پلیس پیاده‌روی و دوچرخه سواری لندن گفته است: «بسیار حیاتی است که به جای تکیه بر بهبود بازدهی ماشین‌ها، به میراث مثبت بیماری کرونا تکیه کنیم و مانع از ایجاد خطر برای سلامت عمومی به خاطر کیفیت هوا شویم.»
از سوی دیگر، در سراسر اروپا، گردشگری دوچرخه‌ای نیز رونق گرفته است؛ نه فقط به دلیل وجود محدودیت‌های مسافرتی بلکه به دلیل برنامه کشورها برای بهبودی شرایط پس از کرونا. مثلا ایتالیا بنا دارد که ۶۳۰ مایل (بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر) مسیر شهری و حومه شهری را برای حمل‌و‌نقل و تفریح ایجاد کند و ۱۰۰۰ مایل (۱۶۰۰ کیلومتر) مسیر را نیز مختص توریست‌ها بسازد. مقامات شهر کراکوف در لهستان نیز به دنبال ایجاد چنین مسیرهایی برای توریست‌ها هستند.
الکساندر بوزینسکی، از فدراسیون دوچرخه سواران اروپا می‌گوید: «بعضی از مردم می‌گویند که در برخی از شهرها برای ایجاد زیرساخت‌های دوچرخه سواری نیازمند ۳۰ یا حتی ۵۰ ساله هستیم اما واقعیت این است که ما چنین فرصتی نداریم. ما در شرایط اضطراری بحران آب‌وهوایی هستیم که نمی‌توانیم تا ۵۰ سال دیگر با آن سر کنیم. ما باید سیستم حمل‌و‌نقل خود را به سرعت تغییر دهیم و این کار قطعا بدون ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری برای همه، ناممکن است.»
ارسال پاسخ