6 گام برای تعادل شغل و نقش مادری

یکی از دغدغه‌های مادران شاغل که بعضا به نوعی حس گناه در آنها تبدیل می‌شود این است که به خاطر مقتضیات شغلی خود نمی‌توانند وقت کافی برای تربیت کودکان خود بگذارند. بعضی حتی پا را فراتر می‌گذارند و این مادران را به خودخواهی و بی توجهی نسبت به آینده کودکان خود متهم می‌کنند. این انتقادات که این روز‌ها هم لحنی اتهام‌ امیز پیدا کرده باعث می‌شود که مادران شاغل بخصوص در محیط‌های بسته اجتماعی همواره با نوعی عذاب وجدان زندگی کنند. عذاب وجدان از اینکه نه در زندگی حرفه‌ای خود افرادی موفق هستند نه مادرانی موفق. مادران شاغل با تولد فرزند خود نظر متفاوتی نسبت به شغلشان پیدا می‌کنند. گاهی احساس می‌کنند بین شغل و فرزندشان محصور شده‌اند و باید بتوانند توازن خوبی بین این دو برقرار کنند. اخیرا کارشناسان مسائل تربیتی به این نتیجه رسیده‌اند که بر خلاف باور رایج صرف گذراندن وقت خود با کودکان و پشت پا زدن به علائق و سلائق خود نه تنها به نتایج دلخواه در تربیت کودکان نمی‌رسد بلکه چه بسا باعث ایجاد سرخوردگی‌های فردی نیز می‌شود. توصیه کارشناسان ایجاد نوعی موازنه بین فردیت خود در یک سو و نقش مادری در سوی دیگر است. اگر شماه هم جزء مادران شاغلی هستید که به خاطر فشار‌ها و انتظارات محیط حس می‌کنید در حق کودکتان کوتاهی می‌کنید شش گام زیر را مطالعه کنید تا به موازنه مطلوب بین حرفه و نقش مادری خود دست یابید.
مدیریت زمان را فراموش نکنید
برنامه ریزی داشته باشید. زمان می‌تواند بهترین دوست و بدترین دشمن شما باشد. در صورتی که شما هم مادر هستید و هم یک زن شاغل بهتر است از زمان بهترین بهره را ببرید. جالب است بدانید مادران شاغل بیش از زنان شاغل بدون فرزند می‌توانند تمرکز و فعالیت داشته باشند.
بپذیرید که بده بستان بین کار و نقش مادری اجتناب ناپذیر است
وقتی تصمیم می‌گیرید بین مادری و شغل خود نوعی موازنه ایجاد کنید همواره باید این نکته را مد نظر قرار دهید که ناگزیر باید بخشی را به بده بستان بین این دو حوزه اختصاص داد. برای این منظور باید مرز بین این دو حوزه را کاملا متمایز کنید. این مرزگذاری یک شرط مهم برای افزایش حس خوشحالی و جلوگیری از حس گناه در خود است. در این مرحله فهرستی از دلایلی را که به خاطر آنها کار می‌کنید تهیه کنید. مثلا شما ممکن است برای پول یا رضایت خاطر یا سلامت ذهنی کار کنید اینکه بدانید دقیقا برای چه چیزی سر کار می‌روید به شما کمک می‌کند تا وقت‌هایی را که نمی‌توانید مثلا به تدارکات جشن تولد کودکتان بپردازید با خیال راحت آن را به دیگران واگذار کنید و تمرکز خود را بر کار خود بگذارید. با این کار شما خیالتان راحت است که هم به صورت غیر مستقیم مسئولیت مادری خود را انجام داده‌اید و هم بنا بر دلیل شخصی خود به حرفه خود پرداخته‌اید. مشخص کردن اولویت‌ها به طور واضح و روشن اولین و ضروری ترین مرحله در حفظ تعادل در زندگی است.
خود را تحت فشار قرار ندهید
حس گناه در مادران شاغل معمولا از سوی جامعه به آنها تحمیل می‌شود. آنها از هر سو در محاصره بایدهایی هستند که در واقع دیگ جوشانی از انتظارات اجتماعی، فشارهای خانوادگی و قوانین نانوشته‌ای است که ما معمولا بدون اینکه درکشان کنیم می‌پذیریم. بایدهای ما از طرف محیط به ما تبدیل می‌شوند. شکی نیست که همه مادران دوست دارند در همه مراحل رشد و فعالیت کودکان خود حضور داشته باشند. اما آنها باید بدانند که کودک برای هر کاری نیازمند آنها نیست. مادر هم در مقام یک انسان جهان خاص خود را دارد و همچنین سلائق و تعهدات خاص خود را. بهترین کار این است که این بایدهای اجتماعی را در زندگی خود کمرنگ کنیم و بر اساس شرایط خود برای زندگی تصمیم بگیریم.
دست از آرمان گرایی بردارید
لزومی ندارد در همه چیز در سطح آرمانی باشیم. این روزها مفهوم بهترین مادر دنیا بسیار رواج پیدا کرده به طوری که هر مادری وقتی جایگاه خود را با این مفهوم می‌سنجد باز هم حس می‌کند هنور موفق به کسب این مقام نشده است. در این موارد بهتر است بنا را بر سطوح حداقل بگذاریم. فقط کافیست دست از اینکه بهترین باشیم برداریم و تمرکز خود را صرفا بر لذت بردن از کودک بگذاریم. کودک ما نیاز دارد که ما افرادی شاد و خوش خلق باشیم و به حرف‌هایی که می‌زنیم عمل کنیم. تاثیر این ویژگی‌ها بسیار بیشتر از مسائل دیگر است. به جای اینکه بهترین مادر باشیم فقط یک مادر خوب باشیم.
دست از انتقاد و مقایسه خود با دیگران برداریم
خیلی از مادران برای اینکه خیال خود را راحت کنند و به خود بقبولانند بهترین مادر دنیا هستند به انتقاد از مادران دیگر بخصوص مادران شاغل می‌پردازند. نکته مشترک در میان این مادران این است که معتقدند دیگران در مورد کودکان خود کوتاهی می‌کنند بخصوص مادران شاغل که وقت کافی برای کودکان خود نمی‌گذارند. بهترین کار در مواجهه با چنین منتقدانی این است که بنا را بر این بگذاریم که از کاری که می‌کنیم و از وقتی که با کودکان خود می‌گذاریم لذت ببریم. یک نکته را نباید فراموش کرد. در تربیت کودکان هرگز یک روش ثابت و کامل وجود ندارد که همه درباره آن با یکدیگر اشتراک نظر داشته باشند. هرکسی شخصیت و شرایط خاص خود را دارد. بنابراین طبیعی است که انتخاب‌های ما هم برای داشتن یک زندگی شاد و سالم با یکدیگر متفاوت باشد. بهترین کار این است که هر کدام از ما خودمان باشیم و دست از مقایسه خود با دیگران برداریم. هرگز وارد بازی مادران منتقد نشویم. در این میان یک نکته مهم این است که به کودکان خود اجازه ندهیم از حس گناه ما سوء استفاده کنند. کودکان خوب می‌دانند چطور از فضای احساسی به نفع خود استفاده کنند لازم است به آنها بگوییم چقدر دوستشان داریم و زندگی‌شان برای ما مهم است اما ما نیز برای خود فردیت داریم و تعهدات خاص خود را داریم که مجبوریم به آنها بپردازیم.
وقتی با کودکتان هستید به چیز دیگری فکر نکنید
ما ممکن است همه ساعات روز را در کنار کودکان خود باشیم اما در عمل هرگز با آنها نباشیم. صرف تعداد ساعات زیاد با کودک به تنهایی کافی نیست. مهم این است که لحظاتی که با آنها هستیم تمام و کمال در کنار آنها باشیم. در این لحظات هر کس می‌تواند برنامه خود را داشته باشد. کودک به همین لحظات خوش نیاز دارد. شما می‌توانید در اوقات فراغت خود این لحظات را برای کودکان خود ایجاد کنید. مطمئن باشید همین لحظات ولو اندک برای رشد و تربیت صحیح کودکان کافی است.