حضور چشمگیر کرمانیان در دفاع مقدس

منصور ایران پور- پژوهشگر تاریخ
ظهر روز 31 شهریور ماه سال 1359 برابر با 24 سپتامبر 1980 بود که ارتش بعث عراق نبرد سنگین خود بر علیه ایران را آغاز نمود. در ساعت 12 این روز به وقت بغداد، مرکز فرماندهی جنگ عراق دستور پرواز 192 بمب افکن و جنگنده را برای حمله هوایی به فرودگاهها و پایگاه های هوایی ایران صادر نمود.
بیست دقیقه بعد، سپهبد عدنان خیرالله وزیر دفاع عراق که برادر زن صدام حسین رئیس جمهور عراق بود، در گزارشی مخابراتی به صدام می گوید : « سرورم ! جوانان 20 دقیقه قبل به پرواز درآمدند» صدام که خوش باورانه در رویای حذف ایران از نقشه جهان بسر می برد در پاسخ می گوید : « پس از نیم ساعت کمر ایران خواهد شکست»! در پی این حملات فرودگاه های تهران و اهواز و آبادان و سنندج و اسلام آباد و کرمانشاه و اصفهان و پایگاه هوایی نوژه همدان و سپاه سنندج و کارخانه نبرد اهواز و دهها مرکز صنعتی و اقتصادی ایران در شهرهای مختلف مورد هجوم قرار گرفته و صدمات فراوانی به آنها وارد گردید. عراق این حملات گسترده را به تقلید از استراتژی نظامی اسرائیل در جنگ شش روزه اعراب طراحی نموده بود که در آن نیروی هوایی اسرائیل اقدام به حمله برق آسا و کوبنده هوایی به فرودگاهها و هواپیماهای کشورهای مصر، سوریه و اردن نمود و در همان ابتدای امر پیروزی را از آن خود کرد.
پیشروی های سریع نیروی زمینی ارتش بعث عراق با هماهنگی هواپیماهای نیروی هوایی این کشور در بمب باران شدید تأسیسات زیر بنایی ایران به مدت پنج روز چنان با شدت ادامه یافتند که توانستتند شکست های سختی را بر پیکره نیروهای ایرانی مستقر در خطوط مرزی و خصوصأ استان خوزستان وارد نمایند. اما این حملات در حالی با ورود به روز ششم متوقف گردیدند که کمر ایران نشکسته بود و نیروهای کمکی از جای جای کشور وارد مناطق جنگی شدند، به خصوص مقاومت دشمن شکن مردم و نیروهای نظامی موجود در اطراف اهواز، شامل ستاد جنگ های نامنظم دکتر مصطفی چمران و نیروهای مردمی وابسته به سروان غیور اصلی و تیپ یک لشکر 92 اهواز و مدافعان خرمشهر، امکان تحرکات بیشتر را از دشمن گرفتند و ارتش عراق مجبور شد در همه جبهه ها حالت تدافعی به خود گیرد و حتی مقدمات اولین عقب نشینی ها نیز فراهم گردید. به هر حال ارتش بعث توانسته بود تا روز پنجم از جنگ در خلأ آمادگی رزمندگان کشورمان و مشکلات انقلابی و نبود مسئولان عالی رتبه نظامی و خلأ حضور مرزداران ناشی از کمبود سرباز در مرزها، حدود 14000 کیلومتر مربع از مناطق مرزی ایران را به اشغال کامل خود درآورد. از سویی خبر حمله ارتش مزدور صدام به مرزهای کشورمان شور هیجانی در تمامی ایران برپا نمود که کرمان هم از این شرایط جدا نبود. به گونه ای که بسیاری از مردم و جوانان کرمان توسط اتوبوس و یا با استفاده از خودروهای شخصی و نظامی به سوی جبهه های نبرد رهسپار شدند. همزمان پنج کرمانی هم در داخل شهر خرمشهر جزو مدافعان خونین شهر از این شهر دفاع می کردند. در این شرایط به جز آن پنج نفر، جوانان دیگری نیز از کرمان به خطوط مقدم نبرد رسیدند. شامل دو نفر از بم و یک نفر از جیرفت و دو نفر هم از کرمان. این افراد با اتوبوس به شهر ماهشهر در ساحل خلیج فارس رفتند و از آنجا با استفاده از لنج های دریایی از طریق اروند کنار خود را به خرمشهر رساندند و سپس با استفاده از سلاح هایی که از نیروهای بعثی به غنیمت گرفتند، در شمار مدافعان خرمشهر و خطوط مرزی ایران قرار گرفتند. از دگر سو حرکت سیل آسای رزمندگان کرمانی به سوی میادین نبرد آغاز گردید و مردم این خطه بر حسب وظیفه ذاتی خود همچون همه ایرانیان آزاده و وطن پرست عازم جبهه های نبرد شدند. جنگ با دشمنی که بدون توجه به اصول انسانی و یا اسلامی و بین المللی در هر زمینه ای دست به غارتگری زده و برای رسیدن به اهداف خیالی خود از بدترین روشها استفاده می کرد. روش هایی همچون حملات هوایی به شهرها و بمب باران خانه های مسکونی مردم و بعدها حملات شیمیایی به رزمندگان و شهرهای ایران. بدین ترتیب کرمانیان در شمار اولین گروه هایی بودند که داوطلبانه به سوی میادین نبرد شتافتند و در ادامه شهیدان زیادی را برای پیروزی و اخراج دشمن از خاک مقدس ایران تقدیم کشور عزیزمان نمودند. کرمانی ها در دفاع مقدس از استان آذز بایجان غربی در شمالی ترین بخش جبهه ها گرفته تا پایین ترین آن یعنی دهانه اروندرود و خلیج فارس حضور چشمگیر داشت. ضمن اینکه همزمان حفظ امنیت و تمامیت سرزمینی برخی مناطق کشورمان در استانهای سیستان و بلوچستان و هرمزگان و کردستان و جنوب آذربایجان غربی را نیز بر عهده داشت.
راد مردانی از شهرهای کرمان، بم، رفسنجان، سیرجان، زرند، شهربابک، کهنوج، جیرفت، راور و رابر که از همه هست و نیست خود گذشتند تا ایران بماند و انقلاب اسلامی به حیات خود تداوم بخشد. رزمندگانی از جای جای استان و دو استان هرمزگان و سیستان و بلوچستان که ورودشان به جنگ با همه جنگ های تاریخ ایران متفاوت بود. چرا که برای اولین بار حضور ایمان و زهد در کنار شهامت و شجاعت جزو نخستین شروط جنگ آوری در جبهه های نبرد محسوب می گردید. بدین لحاظ مومنان و انسان های پاک و خداپرست در صف اول رزم قرار گرفتند و نا اهلان هم برای رسیدن به جبهه اهل گردیدند و پس از چندی به صف عارفان پیوستند و چه بسا عارفانی که سیر سلوک را در جنگ پیمودند و این معجزه جنگ در عصر ما بود. جنگ در این دوران نه فقط گرفتن سرزمین و ریختن خون دشمن که تغییر و تحولی عمیق در روح و جسم انسانها بود. مردان مردی که در هر شرایطی یاد خدا را فراموش نکرده و هدفشان از جنگ رضایت خداوند بود. ظهور کرمانیان مقدس در دفاع مقدس از همین جا ناشی می شود. مردان مردی که سر از سجده بر نمی داشتند و مخلصانه در خدمت خدا و خلق خدا برای خدا و آزادی وطن می جنگیدند و به شهادت می رسیدند. بدین گونه بود که دفاع مقدس کرمان را از قعر به اوج رساند و کرمانیان در تاریخ دفاع مقدس به عنوان رادمردان و دلاورمردان شجاع جنوب شرقی ایران لقب یافتند. ما در تاریخ چند هزار ساله کرمان نمی توانیم بیش از انگشتان دستمان به سرداران و نام آور و دلاور اشاره کنیم. اما امروز کرمان سیراب شده است از بزرگان جنگ و جنگ آوری و مردان با شرفی که زهد و تقوا و مبارزه با دشمن را در راستای ایمان به خداد می دیدند. جای افتخار دارد که کرمان در دفاع مقدس حدود 6 هزار شهید و30 سردار شهید را تقدیم کشور ایران و اسلام نموده است. بی شک ایران به کرمان مدیون است. چه اینکه آزادی بخشهای وسیعی از سرزمین های کشورمان مرهون خون و خون دل خوردن دیروز رزمندگان کرمانی بوده است.