تجربه ای نو از گروه نمایش شن

همواره تیاتر فعالیت خود را در این ماه با نمایشی به نام «عادت های عادی» ادامه می دهد. مجید عتیق بعد از یک دوره چندساله فعالیت سینمایی و تلویزیونی در خارج از استان دور دوم فعالیت حرفه ای خود را در زمینه تیاتر در داخل استان با این نمایشی آغاز کرده است . نام دیگر این اثر « مرگ مولف قصه های عامیانه « است . این اثر از 5شهریور در خانه تیاتر موج نو به روی صحنه رفته و قصد دارد تا انتهای شهریور ماه به اجرای خود ادامه دهد. این نمایش که مجید عتیق نویسنده و کارگردانش است تولید شده در گروه تئاتر شن می باشد و اثری تجربی در راستای تجربیات چند ساله گذشته این گروه است که بیشتر به دنبال خلق اثری تاویل پذیر فارغ از تکنیک های معمول و کلاسیک می باشند. الهام صابری، مهرداد باختری ،حدیثه تاختی ،صادق مرادی، سیما رزاز نژاد ،مهدی نخعی مقدم، محمد ذی حیات، مرجان نامجوفر، اکرم زارع، ساناز مرادی؛ بازیگران این نمایش هستند. مشاور نمایشنامه ؛ مهدی بذرافشان، مشاور کارگردان و بازیگردان ؛ صادق مرادی و در بخش موسیقی نمایش، حمید کاشانی است. آثار قبل این گروه : وقتی از مرگ مولف حرف میزنیم ازچه چیز حرف میزنیم – ۱۳۸۹، پرده گلدار – 1390، ننه نبات – 1390، اگر شبی از شبهای زمستان با آقای رئیس جمهور همسفری – 1392، شهد و بلدرچین – 1393، خدای کشتار – 1394.
یادداشت مولف عادت های عادی :
این نمایش صرفا یک اثر تجربی است . از دستور العمل های توصیه شده برای نمایش نامه نویسی چون ؛ وحدت مکان ، زمان و موضوع ، گره افکنی و گشایی ، طرح و توطئه ، اوج وفرود ، روند خطی داستان و … این اثر را معاف بدارید. در این نمایش هیچ هم زمانی تاریخی ، حتی تقدم و تاخر را جستجو نکنید ، در واقع آنچه مورد توجه مولف بوده است زیست بشری در طی رویدادها و در فرایندی به نام هم جهانی است ، پس وقایع و رویداد ها نه بر اساس یک تاریخ منظم رویدادی ؛ بلکه بر اساس ضرورت ادراکی تنظیم گردیده است . از این رو بهتر است مورد توجه قرار بگیرد که وقت واقعه مهم نبوده است ؛ بلکه خود واقعه از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و نیز دیگر اهمیت در این اثر قصه یا قصه هایی می باشد که قرار است شکل نگیرند. پس هر گونه پرسش برای چرایی های زمانی ، مکانی یا موضوعی و کاراکتر ها را این اثر نمی تواند پاسخ گو باشد . همه چیز از کلمات گرفته تا آدم ها زاییده خیال هستند ، متشابهات در اسامی ، اماکن یا رویدادها و حتی تاویل مخاطب صرفا امری بر خواسته از لحظه خلاقه است و بی غرض.
عتیق در مصاحبه ای اعلام کرد که در شرایط سنی و حرفه‌ای است که باید حتما به یک تناسب و سبک شخصی فکر کند ، هر چند در بند هیچ عادتی نیست و هراسی هم از کسب تجربه ندارد ، لذا فلسفه‌یِ‌زیستی آدم است، که سبک و سیاق فعالیت‌هایش را مشخص می‌کند و این دقیقا چیزی است که امروزه‌ در بین آرتیست‌های ما کمتر دیده می‌شود.
تئوری مرگِ مولف توسط رولان بارت مطرح شده است. رولان بارت (1980-1915) یکی از مهمترین متفکران و منتقدان ادبی در قرن بیستم بود که همواره در جستارهای خود و نظریه پردازی فرهنگی، بر اهمیت نشانه شناسی تاکید می کرد. وی یکی از نظریه پردازان و بنیانگذاران کارکرد نشانه شناسی به عنوان دانش مطالعه نشانه ها و فرآیند های تاویلی در مطالعات هنری با وجود اهمیت روز افزون و جایگاهش در نشانه شناسی ساختگرا است. «عادتهای عادی» در امتداد تجربیات گروه نمایشی شن، برای رسیدن به یک سبک و سیاق بومی است؛ که از حدود 8- 9 ماه پیش با یک ایده، تمرینات این نمایش شروع شد و اینک به اجرای عمومی رسیده است. تقریبا اکثریت‌ مجریان این نمایش تازه کار هستند. مجید عتیق در راستای سخنانش تاکید کرد که این نمایش در ادامه تجربیات قبلِ، گروه شن است که مطمئنا مخاطب نمایش‌های وی با آن ها آشنا هستند. گروه شن برای گرفتن مجوزهای اجرا، چون دو نمایشنامه با این نام دارد باید به شکلی تفکیک‌ شده اعلامشان کند تا برای مخاطبین اسامی اشتباه نشوند ، عنوان دقیق این نمایش «عادت‌های‌عادی ( نام دیگراش مرگِ‌مولفِ قصه‌هایِ عامیانه)» است.
در این نمایش هیچ هم زمانی تاریخی ، حتی تقدم و تاخر را جستجو نکنید ، در واقع آنچه مورد توجه مولف بوده است زیست بشری در طی رویدادها و در فرایندی به نام هم جهانی است ، پس وقایع و رویداد ها نه بر اساس یک تاریخ منظم رویدادی ؛ بلکه بر اساس ضرورت ادراکی تنظیم گردیده است . از این رو بهتر است مورد توجه قرار بگیرد که وقت واقعه مهم نبوده است ؛ بلکه خود واقعه از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و نیز دیگر اهمیت در این اثر قصه یا قصه هایی می باشد که قرار است شکل نگیرند. پس هر گونه پرسش برای چرایی های زمانی، مکانی یا موضوعی و کاراکتر ها را این اثر نمی تواند پاسخ گو باشد . همه چیز از کلمات گرفته تا آدم ها زاییده خیال هستند ، متشابهات در اسامی ، اماکن یا رویدادها و حتی تاویل مخاطب صرفا امری بر خواسته از لحظه خلاق و بی غرض است .