نگاهی به یکی از روش های حمل و نقل شهری
تاکسی با لبخند

در زندگی شهرنشینی کنونی‌یکی از دغدغه های همیشگی شهروندان سیستم حمل ونقل است. سیستم حمل نقل شهری در دنیا‌ یکی از نشانه های اصلی پیشرفت است و کشورها به واسطه‌ی توسعه‌ی خود سیستم حمل ونقل خاص خود را دارند. که تاکسی، مترو، قطاربرقی و انواع ناوگان های دیگر حمل نقل را شامل می شود.‌یکی از عمومی ترین آنها تاکسی هایی هستند که در بعضی از شهرها حتی قطب های اصلی حمل و نقل می باشند و معمولا با رنگ ‌یکسانی در حال تردد و قابل شناسایی هستند و همه‌ی مردم در هرجایگاه اجتماعی می توانند از آنها استفاده کنند. رییس‌ یک کارخانه‌ی بزرگ تا‌یک فروشنده‌ی خرده پا ممکن است، تاکسی صدا کند و تاکسی ها باید در هرشرایطی توانایی ارائه خدمات را به بهترین نحوه داشته باشد. نحو ارائه خدمات‌یکی از ضروری ترین و تاثیر گذارترین ارکان‌ این شغل است که حتی می تواند دلیل موفقیت‌یا شکست شاغلان ‌این حرفه باشد.
شغل لذت بخش
در‌این مورد نویسنده و پژوهشگر معروفی خاطره‌ی جالبی از‌یکی از سفرهایش می گوید:« ازفرودگاه که خارج شدم به واسطه‌ی سفرم به‌یک کشور جهان سوم اولین نگرانیم‌این بود که چگونه تاکسی‌ای پیدا کنم که حداقل خدمات را داشته باشد. بعد ازچند دقیقه انتظار، تاکسی بسیار تمیزی جلوی پایم‌ایستاد. مردی‌یونیفرم پوشیده از تاکسی پیاده شد وسلام داد واجازه خواست تا چمدان را داخل صندوق بگذارد، درب اتومبیل را برایم گشود ومن هم چنان محو رفتار مودبانه اش بودم. داخل تاکسی که نشستم به غایت پاکیزه بود وخنکای مطبوعی داشت‌این اتومبیل غافلگیرم کرده بود وبا تصورات من تفاوت داشت و مرا به شک انداخت که نکند، اشتباه آمدم! چند دقیقه‌ای که گذشت ازمن مقصد را سوال کرد، بعد از‌اینکه به او گفتم مرا به‌یک هتل برساند. با کمال احترام‌یک پوشه را به من داد گفت: اسم ، شرایط وهزینه ها به همراه چند عکس ازهتل های شهررا در‌این پوشه خواهید دید هر کدام را که انتخاب کردید، من در خدمت هستم. احساس کردم سفرم را به دست‌یک لیدر توانای سفر سپرده ام. بعد ادامه داد در هنگام انتخاب، چای میل دارم‌یا قهوه. سوال او مراآنچنان متعجب کرد که با خود اندیشیدم، نکند به‌یک کره دیگر آمده ام. ادامه داد: من همیشه همرا خود‌یک فلاسک چای و قهوه دارم لیوان کاغذی هم هست.آنقدر کنجکاو شده بودم تا بیشتر از همراه سفر شهری خود بدانم که کلا مسیر ومقصد را فراموش کردم ازاو پرس جو کردم گفت: من سه سال است که راننده‌ی تاکسی هستم. سال اول کارم را مثل همه‌ی همکارانم گذراندم دائما در حال ناله کردن از شرایط موجود بودم و حتی گاهی‌این ناله ها را به مسافران هم منتقل می‌کردم و همیشه درگیری ذهنی داشتم. اوضاع خوب نبود و گاهی هزینه های ماشین از درآمدم بیشتر بود و بالطبع ناله های من هم بیشتر می‌شد، اما هیچ چیزی تغییر نمی کرد. ناگهان تصمیم گرفتم تاکسی‌ام را تغییر دهم و از شرایط و شغلم لذت ببرم که خدا رو شکرنتیجه بخش بود و درآمد خیلی خوبی را هم پیدا کردم.»‌این قصه علاوه بر‌اینکه نحو رفتار صحیح و تفکر مثبت را‌یاد آور می‌شود نکته‌ی دیگر هم دارد و آن رفتار های کلیشه‌ای است که از تاکسیران ها تصور می شودکه معمولا رفتار محبوبی هم نیست و شکست‌این کلیشه جذاب و شگفت انگیز است. و متاسفانه وجود‌این تصور در بحث تاکسی رانی کشور ما هم بیراه نیست.
نگرش منفی
ناوگان حمل نقل تاکسی در کشور نواقص بیشماری دارد که میتوان از هر جهت آن را مورد بررسی قرار داد که به تعداد محدودی از آنها اشاره خواهد شد:‌یکی از مهمترین آنها نگرشی است که افراد در مورد استفاده از تاکسی دارند. حتی با‌این که طرح های مختلف ترافیکی در شهرهای بزرگ اجرا ومردم تشویق به استفاده از وسایل نقلیه عمومی می‌شوند وخودروی تک سرنشین مورد خشم قرار می‌گیرد.اما متاسفانه نگرشی خاصی که از آن نام بردیم هم وجود دارد که مانع استفاده از تاکسی می شود، به طور مثال رسانه‌ی ملی سوار تاکسی شدن را به سخره می‌گیرد و علامت فقرمعرفی می‌کند و از ‌این نکته در ساخته های ظنزاش استفاده می‌کند و این فرهنگ تحقیر شدن به واسطه‌ی استفاده از تاکسی را متاسفانه با نا آگاهی در بین جامعه رواج می‌دهند و تولید کننده‌ی نگرش منفی می‌شود و اشتیاق به استفاده از تاکسی را در اعضا جامعه کاهش می‌دهند.
حداقل خدمات
کاهش استفاده از‌این وسیله‌ی نقلیه بعد دیگری هم دارد: چه تعداد از تاکسی های شهرمان مجهز به کولر هستند؟ و‌یا تعداد تاکسی هایی که می‌توان شیشه های آنها را پایین کشید و حداقل از هوای بیرون استفاده کردچقدر است؟ وقتی خدمات حداقلی به مسافران ارائه نمی‌شود نمی‌توان گله کرد که چرا مردم سوار تاکسی و‌یا هر وسیله‌ی نقلیه عمومی دیگری نمی‌شوند. ‌اینکه در‌این کاستی مقصر فقط صاحب تاکسی باشد، نه! منظور ‌این است وقتی جامعه را به سمتی سوق می‌دهیم و ادعا می‌کنیم درکوتاه مدت و بلند مدت از فواید آن جهت گیری کل جامعه بهره خواهند برد. چرا شرایط را محیا نمی کنیم؟ چرا قیمت بنزین برای تاکسی را ارزان تر نمی‌کنیم تا درآمدی باشد که راننده شیشه پایین کن اتومبیل خود را درست کند ! و‌یا چرا خدمات تعمیری برای آنها با تخفیف ویژه‌ای ارائه نمی‌شود تا پولی باقی بماند تا روکش صندلی ها عوض شود! و بعد از ارائه ‌این خدمات، بالابردن کیفیت را ازرانندگان انتظار داشته و آن را مورد نظارت کامل قرار دهیم.
برخورد مناسب با مسافر
فشارهای اقتصادی‌ای که رانندگان تاکسی متحمل می‌شوند. قابل چشم پوشی نیست، اما نکته‌ی دیگری که قابل ذکر است حلقه‌ی گمشده‌ای است که در‌این رابطه وجود دارد و همراه موارد دیگر می‌تواند در‌این میان موثر باشد« برخورد مناسب با مسافر» است. نداشتن برخورد مناسب در رابطه با همه‌ی رانندگان صدق نمی کند، اما متاسفانه تعداد تاکسی داران بی اعصاب هم در جامعه کم نیست. که حتی با شکایت از گرمای هوا توسط مسافر پرخاشگر می‌شوند و‌یا هنگامی که کودکی در را محکم می‌بندد، فریاد می‌زنند و با رفتاری که از خود نشان می‌دهند حتی تصویر رانندگان صبور را هم خراب کرده و حکایت آتش که گرفت خشک و تر می‌سوزد دوباره تکرار می‌شود و ‌این باز دلیل بازدارننده‌ای برای استفاده از‌این شیوه حمل و نقل می‌شود.
حمایت واقعی
البته باید توجه داشت که درهیچ مسئله‌ی اجتماعی‌ای نمی توان به صورت تک بعدی نگاه کرد، اگر واقعا دغدغه‌ی اصلاح را داشته باشیم، باید همه‌ی جوانب را در نظر بگیریم. ازسندیکای تاکسی رانی گرفته تا مسافری که اسکناس پاره پاره را به راننده‌ی تاکسی داده و فکر می‌کند که نباید هیچ اعتراضی را از جانب او ببیند. اگر همه‌ی ارکان‌یک ماجرا متوجه‌ی کاستی های خود شوند. هر راننده‌ی تاکسی‌ای‌این حق را به مسافر بدهد که داخل اتومبیل تمیزی بنشیند و تاکسیرانی دغدغه حمایت واقعی از راننده را پیدا کند که به جای توبیخ به دنبال درک دلیل تخلف بوده و هم علت و هم معلول را اصلاح کند و به دنبال تشویق هایی هم باشد تا انگیزه‌ی ‌این شود که تاکسیران لبخند بزند وخوشحال باشد از ‌اینکه ‌این شغل دارند و شاهد رانندگانی نباشیم که از سر ناچاری پشت فرمان نشسته اند و چون راه دیگری نبود‌این مسیررا انتخاب کرده اند.