«سده سوز» در سیرجان

یکی از سنت های قدیمی که هنوز در میان اقوام سیرجانی به یادگار مانده جشن سده یا همان سده سوز باشد. هر ساله روز دهم بهمن ماه مردم سیرجان در بیابان های اطراف آتش به پا می کنند و این روز را جشن می گیرند.
قدیمی ها بر این عقیده بودند که در روز دهم بهمن ماه چله بزرگ زمستان تمام شده و چله کوچک فرا می‌رسد که چله کوچک نسبت به چله بزرگ گرمتر خواهد بود و بدین ترتیب با آمدن فصل بهار این دو چله به پایان می رسد.
در گذشته پس از برگزاری مراسم سده سوز، خانواده ها در صدد تهیه پارچه جهت دوختن لباس عید و درست کردن نشاسته و ریختن سهن و فراهم کردن وسایل شیرینی بر می آمدند و می گفتند:«سده سوز، پنجاه به نوروز» یعنی بیش از 50 روز به عید نوروز باقی نمانده است و در این فرصت کم باید کارها هر چه سریعتر انجام شود. یکی دیگر از مراسم جشن سده در گذشته این بود که پس از برپا کردن آتش خمیری را آماده می کردند و در آن جسم ساچمه مانندی را می انداختند و آن را در آتش قرار می دادند تا پخته شود و به صورت نان درآید. سپس نان آماده شده را تکه تکه کرده و بین افراد تقسیم می کردند.
در بین این تکه های نان، ساچمه ای وجود داشت که به یکی از آن افراد می رسید و در این موقع بقیه افراد دنبال او کرده و قصد زدن او را داشتند تا وی از خدا بخواهد تا باران ببارد که یکی از افراد معتمد محل ضامن او شده و قول داده که ایشان دعا کند تا 15 روز آینده باران ببارد. بدین ترتیب از گناه وی می گذشتند. و در انتظار باران می نشستند.