موبایل‌های خون آلود

در دو شماره‌ی پیشین تمرکز سرویس جامعه‌ی پیام ما بیشتر بر روی وب و شبکه‌های مجازی و رخدادهای پس از عضویت و یا حتی اعتیاد به این شبکه‌ها بود اما امروز تصمیم گرفتیم بیشتر از ابزارهایی که مارا به اینترنت متصل می‌کنند صحبت کنیم.
شاید عملی مثل خریدن یک گوشی موبایل برای شما چیزساده‌ا باشد اما درواقع مسائلی پشت صحنه وجود دارد که شاید تعداد زیادی از ما را وادار کند از برخی از تولید کنندگان خرید نکنیم و یا با احتیاط بیشتری با گوشی موبایل‌مان برخورد کنیم و دفعه‌ی بعد که عصبانی شدیم قبل از به دیوار کوبیدن گوشی به این قضیه فکر کنیم که این گوشی چطور تولید شده و چه خونهایی که بر زمین ریخته شده تا این گوشی واسطه‌ی روابط ما باشد و یا در بعضی موارد کمک کند که ما اندکی کلاس و طبقه‌ی اجتماعی‌مان را به رخ دیگران بکشیم و هر از چندی با برق چهارچوب فلزی‌اش چشم حسود را کور کنیم و به روابط عروس و خواهر شوهر مسائل دیگری را هم اضافه کنیم که دیگر به نسوان خلاصه نمی‌شود، تقریبا همه به گوشی یکدیگر توجه می‌کنند تا ببینند طرف‌شان از چه طبقه‌ای آمده و یا به قول عده‌ای : سرش به سلامی می‌ارزد یا نه؟ قبل از هر چیز پیشنهاد می‌کنم فیلم (خون در گوشی موبایل)blood in mobile را ببینید که به راحتی از اینترنت قابل دسترسی است، این فیلم روایت فیلم‌سازی است که بر روی فلزی به نام کاسیروت متمرکز می‌شود که به شدت در گوشی‌های موبایل و کامپوترها و تبلت‌ها کاربری دارد و در می‌یابید که کنگو به واسطه‌ی داشتن منابع و معدن بسیار زیادی از این فلز برای شهروندانش مصیبت درست شده و حالا گروه‌های شبه نظامی به همان روشی که الماس آفریقا را هزینه‌ی جنگ‌های خونین در آن منطقه کرده‌اند از فلزات کنگو‌هم برای در آمد زایی و خرید اسلحه و جنگ و خون‌ریزی در کنگو استفاده می‌کنند و از همه وحشتناک تر وضعیت معدنچیانی است که زیر اسلحه و زور مزدوران در معادن دست‌کند و ترسناک بدون کم‌ترین برخورداری از استانداردهای محیط کار و استاندارد که واقعا زیاده طلبی است بدون یک لیوان آب و یا نور مناسب در دل زمین مشغول کشف و استخراج فلزاتی هستند که در گوشی من و شما به کار می‌روند و ما هم برای یکدیگر کلاس می‌گذاریم که گوشی بزرگتر و یا کار آمدتری داریم و متاسفانه با آن فقط بازی می‌کنیم و یا در گروه‌های فکاهی ولگردی می‌کنیم. در فیلم خون در موبایل با این پرسش مواجه میشویم که درکنگو چه خبر است؟ کنگو همینجاست، کشوری بر روی کره زمین! درست وسط قاره سیاه. سیاهی که نه از رنگ رخسار است که نشان از تیره بختی دارد. راستش دیگر برایمان عادی شده است اگر بشنویم که کشوری وجود دارد که به خاطر مواد معدنی اش ۵میلیون انسان کشته شده اند و به ۳۰۰هزار زن تجاوز شده است. مواد معدنی که غول های تکنولوژی مثل کمپانی نوکیا، اپل و… به آن طمع دارند و به خاطر آن اینچنین جنگ داخلی با این تعداد قربانی راه انداخته اند. و از آن جالب تر اینکه من و تو هم جزو عوامل این کشتار و جنایت هستیم .
جمهوری دموکراتیک کنگو(کنگو کینشاسا، یا زئیر سابق) (به فرانسوی: République démocratique du Congo) کشوری است در مرکز آفریقا. پایتخت آن کینشازا است.
جمهوری دموکراتیک کنگو (از زمان جدایی سودان جنوبی به عنوان یک کشور مستقل) دوّمین کشور بزرگ در آفریقا از نظر پهناوری است، و یازدهمین کشور بزرگ جهان به‌شمار می‌آید. با جمعیت بیش از ۷۱ میلیون نفر، جمهوری دموکراتیک کنگو نوزدهمین کشور پرجمعیت جهان، و چهارمین کشور پرجمعیت در آفریقا است، و همچنین به عنوان پرجمعیت‌ترین کشوری که زبان رسمی آن فرانسوی است شناخته می‌شود.
این کشور به‌وسیله ی یک بلژیکی کشف شد که تا سال ۱۹۶۰ تحت استعمار بلژیک بود. ناحیه زئیر را تجارت برده چپاول کرد و در ۱۸۸۵ تبدیل به ملک شخصی لئوپولد دوم پادشاه بلژیک گردید. ولی در ۱۹۰۸ انزجار بین المللی از قساوت رژیم حاکم در «کشور آزاد کنگو» پادشاه را مجبور ساخت تا این ناحیه را به صورت مستعمره بلژیک به صادرکننده ی عمده‌ای از مواد معدنی تبدیل کند.
در حالی‌که این کشور از غنی‌ترین کشورهای جهان از نظر منابع طبیعی به‌شمار می‌آید مردم آن از فقیرترین مردم جهان هستند. نام‏ پاتریس لومومبا، قهرمان ملی‏ کنگو با مبارزات استقلال‌طلبانه‏ این کشور عجین است.اما سال‏های بعد حکومت دمکراتیک‏ کنگو به دست یکی از دیکتاتورترین افراد یعنی‏ موبوتو سسه سوکو افتاد و در زمان حکومت وی تاراج ذخایر معدنی این کشور آغاز شد.
در سال ۱۹۹۶ با کودتای یک افسر نظامی به نام‏ لوران کابیلا، موبوتو از کشور گریخت و از آن زمان نام زئیر به جمهوری دموکراتیک کنگو تغییر یافت. پس از سرنگونی موبوتو خط مشی‏ سوسیالیستی و کمونیستی‏ بیشتری در کنگو به کار گرفته‏ شد.
از سال ۱۹۹۶ این کشور درگیر جنگ داخلی شد که تا سال ۲۰۰۲ ادامه یافته و منجر به کشته شدن 5 میلیون نفر و آوارگی ده‌ها میلیون نفر از مردم کنگو به ویژه در مناطق شرقی آن شد. این جنگ، بین نیروهای دولتی و شورشیان رخ داده و تا کنون منجر به کشته، زخمی و آواره شدن بسیاری از مردم کنگو شده است. جدل بر سر تسلط بر منابع غنی این کشور رخ داده و گروه 60 هزار نفره شورشی به رهبری «لورنت انکندا»، در کشوری 70 میلیونی، میلیون ها نفر را آواره کوه و بیابان کرده‌اند. دلیل موفقیت این گروه کوچک، کمک نظامی کشورهای غربی به طور مستقیم و یا غیرمستقیم از طریق کشورهای همسایه مانند روآنداست.
موریس کارنی، موسس گروه «دوستان کنگو» در این باره توضیحات خواندنی دارد. خلاصه‌ی بخشی از آن در ذیل آمده است:
کنگو، تولید کننده مواد معدنی استراتژیکی است که موجب طمع کشورهای غربی شده است. برخی از این مواد مانند کبالت، تنها در این کشور یافت می‌شود و در بقیه نقاط جهان، بسیار کمیاب است. این ماده در صنایع هوایی، لوازم الکترونیکی مانند تلفن همراه، لپ تاپ ها و بسیاری از وسائل مورد استفاده امروز کاربرد دارد. بنابراین غرب، عرضه بدون محدودیت این مواد معدنی را حتی اگر به آواره و کشته شدن تعداد زیادی از مردم بیانجامد، به آزادی و دموکراسی که همیشه از آن دم می‌زند ترجیح داده است.
مساله صرفا معرفی یک مستند و یا بحث درباره‌ی جغرافیای سیاسی و بلایایی که گریبان‌گیر مردم کنگو می‌شود نیست بلکه مهمترین بخش بحث بر سر این است که چگونه من و شما به این روند کمک می‌کنیم و از شرکت‌هایی خرید می‌کنیم و آن‌ها را به قول خودمان چاق می‌کنیم که مشغول روانه کردن گلوله به سینه‌ی کودکان و زنان بی پناهی مثل خودمان و خانواده‌ی خودمان هستیم و مبادا که ما نیز آب به آسیاب قاتلین و جنگ سالاران بریزیم. بیایید به یاد داشته باشیم که هر کالایی برای ارضای نیازما تولید شده و اگر نمی‌تواند نیازی را از ما ارضا کند و فقط کارکرد زیور و تزئینی دارد مسلما به آن نیاز نداریم و بدون آن هم می‌توانیم زندگی کنیم.