|پیام ما| رئیس سازمان هواشناسی درباره سرعت روند افزایش دما در ایران هشدار داد و گفت که این سرعت دو برابر میانگین جهانی است. این در حالی است که به نظر می‌رسد هنوز در کشور اقدامی جدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به چشم نمی‌خورد. با وجود اینکه ایران در فهرست ۱۰ کشور اول منتشر کننده دی‌اکسید کربن (به عنوان مهمترین گاز گلخانه‌ای) قرار دارد، اما مقاومت‌های زیادی برای پیوستن کشورمان به توافق اقلیمی پاریس وجود دارد. اما از سوی دیگر، معمولا مدیران دولتی، مسایل زیادی از جمله کمبود آب و از دست رفتن پوشش گیاهی عرصه‌های طبیعی کشور را به موضوع تغییر اقلیم ربط می‌دهند.

اصرار و انکار درباره تغییر اقلیم و نقش فعالیت‌های انسانی در انتشار گازهای گلخانه‌ای هنوز در کشور ادامه دارد. اما هشدار «سحر تاجبخش مسلمان»، رئیس سازمان هواشناسی کشور درباره روند افزایش دما در ایران، حکایت از سخت‌تر شدن شرایط زندگی و کسب‌وکار در ایران طی سال‌های آینده دارد. او روز گذشته به پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی گفت: اقلیم زمین در حال تغییر است و احتمالا این تغییرات در طول قرن جاری و بعد از آن ادامه خواهد یافت اما درچند دهه آینده، میزان تغییر اقلیم به میزان انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای و عدم قطعیت حساسیت اقلیم زمین نسبت به انتشار این گازها بستگی دارد.
به گفته تاجبخش، با کاهش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه‌ای، دمای سالانه میانگین جهانی می‌تواند به ۲ درجه سانتیگراد یا کمتر محدود شود، با این حال، بدون کاهش قابل توجه انتشارگازهای گلخانه‌ای، افزایش دمای سالانه میانگین جهانی نسبت به دوران قبل از صنعتی شدن (۱۸۵۰-۱۹۰۰) تا پایان این قرن می‌تواند به بیش از ۵ درجه سلسیوس برسد. نسبت به سرعت تغییرات طبیعی اقلیم که در طول تاریخ زمین اتفاق افتاده است، اقلیم جهانی با سرعت بیشتری در حال تغییر است و گرمایش فعلی با سرعتی رخ می‌دهد که در ۱۰ هزار سال گذشته زمین سابقه نداشته است.

سرعت گرمایش اقلیم زمین از دهه ۷۰ به بعد افزایشی بوده است. در ایران، کشوری که شمال و جنوب آن به ترتیب در عرض‌های میانی و جنب حاره‌ای قرار داد، تغییر اقلیم بیش از میانگین تغییرات جهانی است

در حالی که هنوز برخی معتقدند که تغییر اقلیم ارتباطی با فعالیت‌های انسانی ندارد، اما رئیس سازمان هواشناسی همچنین گفت: طبق گزارش هیات بین‌ دولتی تغییر اقلیم (IPCC)، از زمانی که ارزیابی‌های علمی منظم در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد، تأثیر فعالیت انسان بر گرمایش سامانه اقلیم از وضعیت نظری به واقعیت تبدیل شده است. اطلاعات علمی کسب شده از منابع طبیعی (مانند هسته‌های یخ، سنگ‌ها و حلقه‌ درختان) واطلاعات حاصل از تجهیزات جدید (مانند ماهواره‌ها و ادوات سنجشی) جملگی حاکی از اقلیم در حال تغییر است.
تأثیر بیشتر تغییر اقلیم بر ایران
تاجبخش به گزارش سازمان جهانی هواشناسی درباره وضعیت دمای میانگین آسیا براساس ۶ مدل مختلف و با استفاده از داده‌های باز تحلیل و دیدبانی اشاره کرد و گفت: بر اساس این گزارش، سرعت گرمایش اقلیم زمین از دهه ۷۰ به بعد افزایشی بوده است. در ایران، کشوری که شمال و جنوب آن به ترتیب در عرض‌های میانی و جنب حاره‌ای قرار داد، تغییر اقلیم بیش از میانگین تغییرات جهانی است.
او اضافه کرد: دمای میانگین کشور در پنج دهه گذشته و با استفاده از درون‌یابی داده‌های دیدبانی ایستگاه‌های هواشناسی معرف افزایش دمای دهه‌ای تقریباً با شیب ۰.۴ درجه سلسیوس است که حدود دو برابر آهنگ افزایش جهانی است و بیانگر گرمایش محیط و تغییر اقلیم کشور با سرعت بیش از میانگین جهانی است.
روند کاهشی بارش‌های تجمعی در ۵ دهه گذشته
تاجبخش درباره میزان بارندگی‌های کشور در این شرایط توضیح داد: الگوهای بارش تجمعی سالانه کشور نشان از روند کاهشی در پنج دهه گذشته داشته است. میانگین بارش تجمعی سالانه در دهه‌های ۱۹۷۳-۱۹۸۲ و ۲۰۱۳-۲۰۲۲ به ترتیب حدود ۲۵۰ و ۲۰۰ میلیمتر بود، که روند کاهشی و تفاوت ۵۰ میلیمتری بین دهه اول و پنجم را نشان می‌دهند. این اطلاعات با استفاده از داده‌های دیدبانی ایستگاه‌های سازمان هواشناسی کشور و داده‌های بارانسنجی وزارت نیرو تهیه شده است.
رئیس سازمان هواشناسی ادامه داد: از سوی دیگر افزایش روند دما موجب تبخیر سریع‌تر آب و کاهش فرصت‌ ترمیم منابع آب زیرزمینی می‌شود. رشد تبخیر در پنج دهه گذشته کشور نشان دهنده افزایش توان تبخیر و تشدید تبخیر آب دریاچه‌ها و سدها است که تاثیر مخرب بر منابع آب در دسترس از جمله در حوزه شرب و کشاورزی دارد.
تاجبخش بدون نام بردن از مسایل مربوط به مدیریت آب، به خشک شدن دریاچه‌های کشور طی دهه‌های گذشته اشاره کرد و گفت: در دهه‌های اخیر دریاچه‌ها در سراسر کشور با روند خشک شدن مواجه و تعدادی نیز خشک شده‌اند، مانند دریاچه ارومیه در شمال غرب که بخش اعظمی از سطح آب خود را از دست داده است.
با این حال او اضاه کرد: افزایش توان تبخیر همراه با فعالیت‌های مخرب انسانی، سهم قابل توجهی در عواقب محیطی ناخواسته در کشور داشته است.
هزینه‌های سنگین برای کشور
رئیس سازمان هواشناسی همچنین گفت: شاخص استاندارد شده بارش و تبخیر (SPEI) و تغییرات آن در سه دهه گذشته (۱۹۹۳-۲۰۲۲) به عنوان یکی از شاخص‌های استاندارد برآورد خشکسالی در کشور با در نظر گرفتن هر دو عامل دما و بارش نشان می‌دهد که فراوانی و شدت خشکسالی‌ها در کشور طی دهه‌های اخیر روند صعودی داشته است.
تاجبخش ادامه داد: روند خسارت‌های وارد شده کشاورزی، نتایج حاصل از شاخص‌های خشکسالی هواشناسی مانند SPEI را تأیید می‌کند، بنابراین طی ۳۰ سال گذشته روند افزایش دما، کاهش بارش، افزایش تبخیر و افزایش خشکسالی در کشور به موجب تغییرات اقلیمی رخ داده که متاسفانه تبعات زیست محیطی و اقتصادی – اجتماعی جبران ناپذیری را به همراه داشته است و عدم مدیریت منابع موجود به همراه ادامه این روند در کشور، علاوه بر افزایش آسیب پذیری جوامع و زیرساخت‌ها در برابر بلایای جوی و اقلیمی هزینه‌های بسیار سنگین بر کشور تحمیل می‌کند.