سایت خبری پیام ما آنلاین | موج‌های گرمایی رکوردشکن در راه است

.

موج‌های گرمایی رکوردشکن در راه است

احتمال عبور از آستانه «خطرناک» تا سال 2100 در ایالات متحده، اروپای غربی، چین و ژاپن سه تا 10 برابر بیشتر می‌شود





موج‌های گرمایی رکوردشکن در راه است

۱۶ شهریور ۱۴۰۱، ۹:۰۰

افزایش گرمایش جهانی، دولت‌ها را در برابر آزمونی سخت قرار داده است. آزمونی که روند کنونی نشان می‌دهد بسیاری از کشورهای جهان از آن سربلند بیرون نمی‌آیند. عمل به توافق‌نامه پاریس یکی از این آزمون‌هاست. توافقی که کشورها متعهد شده‌اند با اقدامات‌شان روند گرمایش جهانی تا را در حد 2 درجه سانتیگراد نگه دارند. با این حال کارشناسان می‌گویند حتی اگر کشورها به این تعهدات عمل کنند باز هم تنش‌های دمایی و ترکیبات خطرناک دست از سر انسان برنمی‌دارد.

حتی اگر کشورهای جهان بتوانند به تعهدات خود در توافق‌نامه پاریس مبنی بر حفظ گرمایش جهانی تا 2 درجه سانتیگراد برسند، باز هم ترکیبات خطرناکی از گرما و رطوبت تا سال 2100 افزایش پیدا می‌کند. طبق یک تحلیل آماری جدید، ممکن است مناطق استوایی در معرض سطوح خطرناکی از تنش‌های دمایی در بیشتر روزهای سال قرار بگیرند و موج‌های گرمایی اخیر به اتفاقات روتین سالانه در عرض‌های جغرافیایی میانی تبدیل شود.
امواج گرمایی رکورددار، دهلی تا شمال غربی اقیانوس آرام را درنوردیده است و انتظار می‌رود تعداد این حوادث مرگبار افزایش یابد. تحقیقات جدید دانشگاه‌های واشنگتن و هاروارد هم طیف وسیعی از تاثیرات گرما را در سراسر جهان تا پایان این قرن، بسته به انتشار گازهای گلخانه‌ای در آینده، پیش‌بینی می‌کند.
به گفته‌ لوکاس وارگاس زپتلو دانشجوی پست دکترای دانشگاه هاروارد و محقق اصلی این پژوهش«موج‌های گرمایی رکوردشکن در مناطقی مثل آمریکای شمالی و اروپا رو ‌به ازدیاد است و تا سال 2100 مشاغل فضای باز در مناطق وسیعی از محدوده‌های نزدیک به خط استوا، تبدیل به یک چالش بزرگ می‌شود حتی اگر شروع به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کنیم».

دمای 39/4 درجه سانتیگراد به عنوان شاخص گرمایی «خطرناک» و شاخص گرمایی «بسیار خطرناک» 51 درجه سانتیگراد است که توسط سرویس ملی هواشناسی ایالات متحده آمریکا تعیین شده و مهم اینجاست که شاخص بسیار خطرناک، حتی با هر زمان مواجهه برای انسان ناایمن تلقی می‌شود

او افزود: «مطالعه ما طیف وسیعی از سناریوهای احتمالی را برای سال 2100 نشان می‌دهد. این مسئله مهم است که انتخاب‌هایی که اکنون در انتشار گازهای گلخانه‌ای انجام می‌دهیم و تصمیماتی که می‌گیریم هنوز برای داشتن آینده‌ای قابل سکونت اهمیت دارند.»
در این مطالعه ترکیبی از دما و رطوبت هوا به عنوان «شاخص گرما» در نظر گرفته شده است، و تأثیر آن بر بدن انسان بررسی می‌شود. دمای 39/4 درجه سانتیگراد به عنوان شاخص گرمایی «خطرناک» و شاخص گرمایی «بسیار خطرناک» 51 درجه سانتیگراد است که توسط سرویس ملی هواشناسی ایالات متحده تعیین شده و مهم اینجاست که شاخص بسیار خطرناک، حتی با هر زمان مواجهه برای انسان ناایمن تلقی می‌شود.
وارگاس می‌گوید: «این استانداردها ابتدا برای افرادی که در محیط‌های بسته در مکان‌هایی مانند اتاق های دیگ بخار کار می‌کنند تعیین شده بود و برای شرایطی که در محیط‌های بیرونی اتفاق می‌افتد تصور نمی‌شد. اما اکنون شاهد این دماها هستیم.»
این مطالعه نشان می‌دهد که حتی اگر کشورها بتوانند به هدف توافق پاریس برای حفظ گرمایش تا 2 درجه سانتیگراد برسند، احتمال عبور از آستانه «خطرناک» تا سال 2100 در ایالات متحده، اروپای غربی، چین و ژاپن سه تا 10 برابر بیشتر خواهد شد. در همین سناریو، ممکن است روزهای خطرناک تا سال 2100 در مناطق استوایی در نیمی از سال دو برابر شود.
در بدترین سناریوی قابل تصور که در آن انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال 2100 کنترل نشده باقی می‌ماند، شرایط «بسیار خطرناک» است که در آن انسان نباید برای هیچ مدت زمانی در فضای باز باشد و در این پدیده در کشورهای نزدیکتر به خط استوا به ویژه در هند و جنوب صحرای آفریقا بسیار محتمل است.
وارگاس زپتلو گفت: «فکرکردن به اینکه اگر شاخص در نظر گرفته شده، 30 تا 40 روز در سال از آستانه بسیار خطرناک فراتر رود، چه اتفاقی می‌افتد، بسیار ترسناک است. اینها سناریوهای وحشتناکی هستند که ما هنوز ظرفیت پیشگیری از آنها را داریم. این مطالعه لبه پرتگاه را به شما نشان می‌دهد، اما همچنین می‌گوید که سازمان‌هایی برای جلوگیری از وقوع این سناریوها وجود دارند.»
این نتایج به ضرورت برنامه‌ریزی جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای برای آینده‌ای نه چندان دور و محافظت از سرمایه‌های انسانی، به ویژه شاغلان در محیط‌های باز مثل کشاورزان، کارگران ساختمانی و معادن، فعالان گردشگری، صیادان و… در برابر گرمای خطرناک تأکید می‌کند.
گرمایش جهانی صرفاً باعث ایجاد حرارت به عنوان عاملی فیزیکی- محیطی، مخرب آسایش بشر نخواهد بود. بلکه تهدیدات و تنش‌های آبی شدید، به خطر انداختن امنیت غذایی گسترده، بروز بلایای طبیعی غیر عادی مثل اَبَر سیل‌‌ها، توفان‌ها، زلزله و آتش‌سوزی‌ها، جابه‌جایی‌های جمعیتی و در نتیجه آسیب به سرمایه‌های انسانی و بروز مشکلات اجتماعی ناشی از فقر را به همراه خواهد داشت و «ابر روندی» علیه سلامتی همگان است. این مقوله مانند خیلی دیگر از معضلات محیط زیستی دیگر یک موضوع شیک و بحث داغ فقط بین فعالان محیط زیستی و دور از همگان نیست و همه به نوعی در پیشامدهای ناشی از عدم توجه به آن غوطه‌وریم. اکنون مدت‌هاست جمله «حفظ منابع و محیط زندگی برای آیندگان» کمی عجیب به نظر می‌رسد چرا که با افزایش سرعت تخریب‌ها، «خود، آیندگانی هستیم که قبل از نسل آینده، بلای جان خودمان شده‌ایم».

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *