سایت خبری پیام ما آنلاین | دستیابی به کربن خنثی، جسارت جهانی می‌خواهد

نتایج گزارش اخیر موسسه مکنزی درباره اهداف کشورها برای دستیابی به صفر خالص نشان می‌دهد:

دستیابی به کربن خنثی، جسارت جهانی می‌خواهد

سالانه ۹هزار میلیارد دلار لازم است تا جلوی عواقب تغییر اقلیم گرفته شود





دستیابی به کربن خنثی، جسارت جهانی می‌خواهد

۶ بهمن ۱۴۰۰، ۰:۰۰

دستیابی به صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ نیاز به خانه‌تکانی اساسی در اقتصاد جهانی دارد؛ این آخرین یافته موسسه مکنزی، یکی از پرنفوذترین و مهم‌ترین موسسه‌های مشاوره‌ای در جهان است. این موسسه به دست جیمز او. مکنزی استاد دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۲۶ تشکیل شد و در طی سال‌های فعالیت خود به بسیاری از دولت‌ها و شرکت‌های بزرگ خدمات مشاوره‌ای ارائه می‌دهد. مکنزی در آخرین گزارش خود تخمین می‌زند که برای محدود کردن افزایش دمای زمین تا ۱.۵درجه سانتی‌گراد و پایان دادن به بحران اقلیمی نیاز است در دهه‌های آینده سالانه ۹ هزار و ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شود. این میزان در مقایسه با میزان سرمایه‌گذاری‌های کنونی ۴۰درصد بیشتر و معادل نصف سود شرکت‌های بزرگ جهانی است.

محققان مکنزی در این گزارش هشدار می‌دهند که تحولات اقتصادی بر هر کشور و هر بخشی تاثیر دارد. بخش‌هایی که بیشتر از همه به سوزاندن سوخت‌های فسیلی وابسته‌اند تغییرات بیشتری را تجربه می‌کنند. این گزارش همچنین تاکید می‌کند که هزینه این تحولات در ابتدا بالا خواهد بود. مثلا هزینه برق ابتدا قبل از اینکه کاهش پیدا کند، افزایش می‌یابد.
اما با این حال این گزارش می‌گوید دستیابی به صفر خالص برای جلوگیری از عواقب فاجعه‌بار گرمایش زمین که میلیاردها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، امری واجب و حیاتی است. از سوی دیگر بسیاری از سرمایه‌گذاری‌هایی که در آنها انتشار کربن بسیار کم است فرصت‌هایی برای پیشرفت اقتصادی فراهم می‌کنند؛ اقتصادی کم‌هزینه با کارآمدی بیشتر. در این گزارش همچنین آمده که هر چقدر برای این تحولات دیرتر اقدام شود، پرهزینه‌تر خواهد بود.
تنها راه‌حل رسیدن به اقتصاد پایدار است
جاناتان ووتزل، یکی از نویسندگان این گزارش و عضو اتاق فکر مکنزی می‌گوید: «۹ هزار و ۲۰۰ میلیارد دلار رقم بسیار بزرگی است. به اندازه‌ای بزرگ است که توجه همه را به خود جلب کند». ووتزل تاکید می‌کند: «اما این رقم دست‌نیافتنی نیست». ووتزل اشاره می‌کند قبلا هم تحولاتی به روش‌های دیگری رخ داده است همانطور که در جهان شاهد تغییر به سمت زندگی شهری بوده‌ایم.
به گفته ووتزل، این تحول برای نظام اقتصادی خواهد بود که هزینه آسیب‌های محیط زیستی و ضررهای اجتماعی را تاکنون در نظر نگرفته و از حالا به بعد باید در نظر می‌گیرد. ووتزل می‌گوید: «تنها اقتصاد پایدار وجود خواهد داشت. نه هیچ نوع دیگری».
این گزارش همچنین می‌گوید که این تحول که در ابتدا پرهزینه خواهد بود «سوال حیاتی» را برمی‌انگیزد که چه کسی قرار است هزینه‌اش را بپردازد و اینکه آیا بالاتر رفتن هزینه برق، استیل و سیمان بین تمام مردم پخش می شود یا دولت‌ها از دهک‌های کم‌درآمد حمایت می‌کنند.
هدف از گزارش مکنزی، ارزیابی معیارهای تحول اقتصادی مورد‌نیاز برای رسیدن به صفر خالص است. صفر خالص هدفی جهانی است که طبق آن کشورها سعی می‌کنند تا سال ۲۰۵۰ از افزودن به گازهای گلخانه‌ای در جو زمین جلوگیری کنند. در این روش کربن منتشر شده ناشی از فعالیت‌های مختلف جذب و حذف می‌شود تا میزان آن در جو زمین بیشتر نشود. کشورهای جهان سال ۲۰۱۵ در جریان نشست تغییر اقلیم در پاریس وعده دادند تا با افزایش دمای زمین و محدود کردن آن تا ۱.۵درجه سانتی‌گراد مقابله کنند. موضوعی که دانشمندان می‌گویند بدون رسیدن به صفر خالص امکان‌پذیر نیست. برخی از کشورهای جهان در نشست تغییر اقلیم گلاسکو یا کاپ۲۶ وعده دادند تا سال ۲۰۵۰ به این هدف دست پیدا کنند.
تمام کشورها باید اقتصاد خود را متحول کنند
با فرض اینکه این تحولات سریع‌تر رخ دهد نتیجه نشان می‌دهد: «دستیابی به صفر خالص نیاز به تحول اساسی اقتصاد جهانی دارد».
تخمین‌ها نشان می‌دهد سرمایه‌گذاری در انرژی، حمل‌و‌نقل، ساختمان‌سازی، صنعت و کشاورزی باید ۳ هزار و ۵۰۰ میلیارد دلار افزایش یابد. علاوه بر آن یک هزار میلیارد دلار از هزینه‌های فعلی باید برای محصولاتی صرف شود که کربن بالایی منتشر می‌کنند و آنها را به محصولات کربن پایین تبدیل کرد. مانند ماشین‌های برقی و پمپ‌های حرارتی. به عنوان بخشی از تولید ناخالص داخلی جهانی، کل سرمایه مورد نیاز ۶.۸درصد است که بین سال‌های ۲۰۲۶ تا ۲۰۳۰ قبل از آنکه کاهش یابد، به ۸.۸درصد می‌رسد.
به گزارش گاردین سناریو مکنزی پیشنهاد می‌کند هزینه برق تا سال ۲۰۴۰ ممکن است ۲۵درصد افزایش یابد، قبل از آنکه تا سال ۲۰۵۰ به کمتر از میزان امروز برسد، چون هزینه استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بسیار کمتر است. هزینه استیل و سیمان به ترتیب نزدیک به ۳۰درصد و ۴۵درصد بیشتر می‌شود.
اقتصاد پایدار مزایای ابدی دارد
باب وارد، مدیر سیاست‌گذاری موسسه تحقیقاتی تغییر اقلیم گرنتهام در کالج اقتصاد لندن، انگلستان، می‌گوید: «اعداد و ارقامی که مکنزی ارائه کرده هزینه خالص دستیابی به صفر خالص جهانی نیست، بلکه هزینه‌های سالانه بدون احتساب مزایای آن است». وارد می‌گوید: «سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های پاک باعث اشتغال‌زایی، پیشرفت و صرفه‌جویی عظیم، به ویژه با حذف نیاز به خرید سوخت‌های فسیلی ویرانگر و گران‌قیمت خواهد شد و زمانی که پیشگیری از نابودی جان‌ها و زندگی‌ها از آلودگی هوا و تغییر اقلیم در نظر گرفته شود، سود بیشتری نیز به دست می‌آید».
شرکت بیمه Swiss Re اخیرا تخمین زده که خسارت ناشی از افزایش دما تا ۲.۶درجه سانتی‌گراد تا سال ۲۰۵۰ می‌تواند تولید ناخالص داخلی را ۱۴درصد کاهش دهد. نیکولاس استرن، اقتصاددان اقلیمی چند ماه پیش اعلام کرد: «حرکت به سمت صفر خالص می‌تواند محرک بزرگی برای شکل جدیدی از پیشرفت باشد- داستان پیشرفت قرن ۲۱».
نویسندگان گزارش مکنزی می‌گویند در حالی که وظایف ضروری پیش‌رو ممکن است دلهره‌آور به نظر برسد، نبوغ انسان در نهایت می‌تواند معادله صفر خالص را حل کند؛ همانطور که طی ۱۰هزار سال گذشته مشکلات حل نشدنی را حل کرده است». به گفته مکنزی مسئله اصلی این است که آیا جهان جسارت و عزم لازم را دارد؟
اگر جسارت لازم وجود داشته باشد، فواید آن از ممانعت از عواقب اقلیمی بیشتر خواهد بود چون کشورهای جهان باید با یکدیگر همکاری کنند و برای حل مشکلات ژئوپلیتیکی قدیمی موقعیت بهتری خواهند داشت. ووتزل نیز تاکید می‌کند که این یک پیام امیدوارانه است؛ اینکه مردم باید درک کنند برای ایجاد همکاری جهانی بزرگتر یک نیاز و ظرفیت وجود دارد.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *