تن رنجور ایران و سیاست‌های رئیس جمهور منتخب
امین شول سیرجانی نخستین نشست خبری رئیس جمهوری منتخب جناب حجت‌الاسلام رئیسی دیروز در شرایطی برگزار شد که از روزنامه «پیام ما» به عنوان رسانه تخصصی توسعه پایدار خبرنگاری فرصت نیافت در آن حاضر باشد. رسانه‌های داخلی و خارجی هم ترجیح دادند مطابق الگوی رایج سوالات‌شان بیشتر بر حوزه سیاست خارجی و داخلی و اقتصاد متمرکز باشد. در این میان حوزه‌هایی مانند محیط زیست، آب و چالش‌های اجتماعی جامعه ایران مغفول ماند. با این حال رئیس جمهوری منتخب دیروز در بخشی از سخنانش بار دیگر بر راهبرد «خودکفایی در تامین کالاهای اساسی» به عنوان یکی از راهبردهای اقتصادی دولت جدید تاکید کرد.
جناب رئیسی در فرصت کوتاه نشست خبری روشن نکرد که دقیقا مقصود از خودکفایی چیست اما رجوع به برنامه‌های پخش شده نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری مقصود او را روشن‌تر می‌کند. برای نمونه، آقای رئیسی 17 خردادماه در شبکه 4 سیما گفته: « تا وقتی که سفره مردم را به ارز و نهاده‌های دامی بند کنیم گرفتار می‌شویم و باید برای کشور قدرت بیافرینیم و قدرت آفرینی در حوزه اقتصاد یعنی کشاورزی خودکفا». هیچ ایرانی وطن‌پرستی نیست که دوست نداشته باشد کشور در مسیر توانمندی اقتصادی قرار بگیرد و بتواند بسیاری از نیازهایش را خودش برآورده کند اما واقعیت‌های امروز اقتصاد جهان به ما یادآوری می‌کند که «خودکفایی» نه تنها ممکن نیست بلکه گاهی در عمل به ضرر منابع استراتژیک کشور است. و باز برای نمونه کافی است به سیاست خودکفایی گندم در کشور نگاه کنیم. سیاستی که در دولت‌های علی اکبر هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی، محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی بیش و کم در دستور کار بوده است. امروز اما بسیاری از کسانی که روزگاری فریاد خودکفایی در محصول استراتژیک گندم را سر می‌دادند؛ به منتقد جدی این سیاست بدل شده‌اند. به یک دلیل ساده؛ سفره‌های آب زیرزمینی ایران تخلیه شده، ما رتبه نخست فرسایش خاک را داریم و روش کشاورزی‌مان هم ناکارآمد است. یا درباره محصولی چون برنج اگر به سخنان کارشناسان مستقل و باتجربه دقت کنیم می‌بینیم که تا چه اندازه رویه کنونی برنج‌کاری در کشور را برای آینده این سرزمین مخرب می‌دانند. خلاصه اینکه تنِ سرزمین ایران رنجور شده. سیاست‌های ناکارآمد در دولت‌های گذشته موجب شده ما به وضعیتی فلاکت‌بار در بخش آب و خاک دچار شویم. در چنین حالی انتظار می‌رود دولت جدید به الزامات پایداری سرزمین توجه کند و ضمن حفظ منافع ملی و توجه به تامین کالاهای اساسی از اصل آینده‌نگری غفلت نکند. امیدوارانه منتظر آینده می‌مانیم تا این سیاست‌ها در حوزه عمل قدری روشن‌تر شوند.
کیومرث سفیدی 
جمشید محبت‌خانی
ارسال پاسخ