رها کردن سرزمین در پی خشکسالی

منطقه سیستان، به دلیل خشکسالی و مشکلات دیگر روز به روز به سمت خالی شدن پیش می‌رود

مهاجرت شروع می‌شود وقتی دیگر طاقت مردم از خشکسالی، نبود آب و طوفان شن و گرد و غبار طاق شود. اتفاقی که در برخی شهرها از جمله استان سیستان و بلوچستان در حال رخ دادن است.

منطقه سیستان با توجه به شرایط روز به روز به سمت خالی شدن پیش می‌رود. آنطور که همشهری به نقل از مرکز آمار ایران گزارش می‌دهد در فاصله سال‌های 1385 تا ۱۳۹۰ بیش از ۹۰۰۰ نفر از مرزنشینان شمال استان سیستان و بلوچستان به استان‌های دیگر مهاجر کرده‌اند. همچنین از آغاز دوره طولانی خشکسالی (1379) تاکنون بیش از ۷۰ هزار بهره‌بردار بخش کشاورزی و ۳۰۰۰ صیاد ساکن در تالاب هامون بیکار شده‌اند.

سارا اردو فعال محیط زیست در این خصوص به پیام ما می‌گوید: « با نگاهی به تاریخ سیستان متوجه می‌شویم این استان دارای طبیعتی سرسبز بوده و  مهد تمدن‌ قرار داشته است. این وضعیت در گذشته به دلیل مدیریت درست و کنترل آب بوده است.اما متاسفانه با گذشت زمان و به دلیل مدیریت غلط داخلی، برداشت از آب‌های زیر زمینی و سیاست‌های خارجی نادرست به خشکی تالاب‌های این استان علی‌الخصوص هامون منجر شد. این خشکیدگی، کاهش آب‌های زیر زمینی و مهاجرت را در پی داشت.

مدیرت صحیح در گذشته

ایران بر روی کمربند گرم و نیمه خشک قرار دارد و مشکل آب و کمبود خشکسالی همیشه در تاریخ ایران بوده است. نمونه استناد به تاریخ این موضوع، وجود قنات‌ها در کشور هستند. مدیریت صحیح در گذشته سبب می‌شده است که ما دچار بحران آب نشویم. در گذشته به دلیل استفاده مردم از قنات‌ها و عدم استفاده از آب‌های زیر زمینی و حفر چاه‌های کمتر، به بنیان منابع آبی خود دست نمی‌زدند. توسعه تکنولوژی سبب شد دسترسی راحت‌تری به آب‌های زیر زمینی پیدا کنیم. و از ایجاد قنات به سمت حفر چاه و دسترسی به آب‎‌های زیر زمینی برویم. این سبب شد در چند دهه اخیر، بیش از 37 درصد در سال از آب‌های زیر زمینی خود برداشت کنیم. وهمین موضوع سبب شد رفته رفته به سمت خشکسالی و بیابانی شدن کشور پیش رویم.

نابودی محیط زیست به دلیل مهاجرت

یکی از مخرب ‌ترین مهاجرت ‌ها از دید اجتماعی، مهاجرت به دلیل خشکسالی است. این مهاجرت باعث کوچ مردم یک منطقه با آداب و رسوم خاص وارد یک منطقه متفاوت می‌شوند. این وضعیت سبب از بین رفتن فرهنگ اصیل و خاص مردم آن منطقه( منطقه‌ای که مردم آنجا را ترک کرده‌اند) می‌شود. این وضعیت توسعه ناموزون و به طور غیر مستقیم از بین رفتن محیط زیست را به دنبال دارد. 

شهری همچون تهران را در نظر بگیرید که پر شده از مردمی که به دلایل خاص شهر و استان خود را به مقصد پاتخت ترک کرده‌اند. همین موضوع شلوغی، آلودگی هوا، توسعه حاشیه نشینی، تغییر فرهنگ و مشکلات اقتصادی و اجتماعی بی شماری را موجب می‌شود.

به گفته این فعال محیط زیست، برای جلوگیری از مهاجرت‌هایی در نتیجه خشکسالی در حال وقوع است علی الخصوص در استانی همچون سیستان و بلوچستان که در نزدیکی دریا قرار دارد، می‌توان آب دریا را شیرین کرد و مشکلات آبی این منطقه را رفع نمود. اردو معتقد است آب‎‌شیرین‌کن‌ها مشکلات محیط زیستی دارند اما گاهی باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب نمود و به نظر او بین دو راه حل برداشت از آب‌های ژرف و زیر زمینی این منطقه و شیرین کردن آب دریا، باید سراغ راه حل آب دریا رفت.»