یخدان، گونی، گردشگر

1- در فصول مختلف سال، نمایشگاه هایی در استان ها و سراسر کشور برگزار می شود. اشکالی هم ندارد. اما اشکال از آن جایی شروع می شود که نمایشگاه مترادف با جمعه بازار و حراجی می شود. یعنی این که نمایشگاه به جای این که مکانی مناسب برای نمایش کالا یا خدمات باشد و طبق تعریف خود«جایگاهی باشد که در آن ارائه دهندگان و بازدید کنندگان با هم رو به رو شوند.» یا «نمایشگاه جایگاه شناساندن یک ایده نوین، یا جای داد و ستد اطلاعات، نوآوری ها و نو آفرینی ها و اختراع ها» باشد.» و یا «محلی که متاع های بازرگانی، محصولات کشاورزی و مصنوعات کارخانه ها یا آثار باستانی را به معرض نمایش گذارند.»
اما سالیان درازی است که نمایشگاه با حراجی اشتباه گرفته شده و هرگاه صحبت از نمایشگاه است به سرعت، عرضه جنس ارزان و بنجل در ذهن شهروندان نقش می بندد.
2- یکی از دسته مکان هایی که در آن نمایشگاه برگزار می شود بناهای تاریخی است. برگزار کنندگان نمایشگاه ها علاقه مند هستند که از ظرفیت بالای رفت و آمد مردم در این مکان ها بهره ببرند و نمایشگاه خود را رونق ببخشند. از طرفی دیگر بناهای تاریخی در مرکز شهر قرار دارند و خود به خود مسافت را نیز برای بازدید کنندگان کوتاه می کند. یکی از این مکان ها یخدان مؤیدی است. مقبره مشتاق علی شاه نیز از نوروز امسال به این لیست اضافه شد. نهادهای مربوط و بی ربط به بهانه های مختلف زمینه ای فراهم می کنند تا هر از چندگاهی سازه های فلزی و غرفه های پارچه ای زشت و بی قواره در کنار بناهای تاریخی- که سازه هایی به جامانده از دوران گذشته و مایه مباهات کرمانیان است- برپا شده و بساط دست فروشی و حراجی پهن شود.
3- چندی پیش اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کرمان با این استدلال که سازه های آهنی و نحوه نصب آن برای بنای یخدان مضر است، برپایی هر گونه نمایشگاهی در این مکان را ممنوع اعلام کرد. اما هنوز جوهر آن خشک نشده بود که بیلبوردی در نقطه ای از شهر را مشاهده کردم که خبر از برپایی نمایشگاه! دیگری را می داد. نمایشگاهی که سازمان صنعت، معدن، تجارت می گوید مجوز ندارد. اداره کل میراث فرهنگی می گوید مجوز ندارد! اما با کمال تعجب می بینیم که نمایشگاه مذکور با قدرت به کار خود را ادامه می دهد. می گویند که از معاونت عمرانی استانداری نامه دارند! غرفه های نایلونی همسایه دیوار به دیوار یخدان ها شده اند و گونی های سبزی خشک مماس با دیوار این بنای تاریخی است. درست رو به روی درب «مرکز فرهنگی هنری شماره 3 اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان»
4- بیش تر کرمانی ها وضعیت این گونه نمایشگاه ها را دیده اند. لباس هایی که از جارختی غرفه ای آویزان است. چند عدد کاسه و کوزه پیرکس و چینی هم آن طرف تر دیده می شود. محصولات استان و دیگر استان ها نیز در بسته بندی های نازیبا(کیسه) در گوشه و کنار نمایشگاه به چشم می خورد. ساندویچ و ترشک و پر هلو و غیره و ذلک هم از اجزای جداناشدنی این گونه نمایشگاه هاست. حالا با این وضعیت تصور کنید که یک اتوبوس گردشگر خارجی هم در کنار پارک یخدان مؤیدی توقف کند. عده ای از آن طرف دنیا هزاران کیلومتر راه را پیموده باشند تا در فضایی آرام یخدانی را ببینند که شاید در طول عمر خود ندیده باشند و از طریق راهنمای خود از یخدان و چگونگی ساخت آن و نحوه کارکرد آن در دنیای دیروز آگاه شوند. حالا به نقطه ای رسیده اند که دست فروش های سازمان یافته و حرفه ای -که شهر به شهر سفر می کنند و بساط بنجل های خود را می گسترانند- جلوی دید آن ها را گرفته اند. تا جایی که یک گردشگر دوربین به دست اگر بخواهد از یخدان مؤیدی تصویری تهیه کند و یا عکس یادگاری بگیرد، از داخل لنز دوربین، جز گنبدی خشتی که از لابه لای گونی های پلاستیکی سربرآورده چیزی نبیند.
5- در پایان می خواهم از این انشا نتیجه بگیرم که اولاً وقتی دستگاهی مثل میراث فرهنگی دستورالعملی را تنظیم می کند، به اجرای آن نیز بیندیشد لطفاً! ثانیاً سازمان صنعت، معدن و تجارت نیز که مجوز برپایی این نمایشگاه را نداده دقت کند که حداقل وجهه اش نزد این و آن خدشه دار نشود. ثالثاً دستگاه های ذی بط دقت کنند نمایشگاهی که نه از سازمان صنعت، معدن، تجارت مجوز دارد و نه سازمان میراث فرهنگی اجازه برپایی آن را در این مکان داده و دیگران هم که می گویند ناراضی هستند، دقیقاً از کجا مجوز دارند. رابعاً برای بناهای تاریخی مان ارزش قائل باشیم.