سایت خبری پیام ما آنلاین | گزارش «پیام ما» از وضعیت دست‌فروشان نانی که آجر می‌شود

گزارش «پیام ما» از وضعیت دست‌فروشان نانی که آجر می‌شود





۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۵، ۱۸:۱۰

گزارش «پیام ما» از وضعیت دست‌فروشان نانی که آجر می‌شود

چندی پیش بود که مدیر واحد اجرائیات و امور انتظامی شهرداری کرمان از جمع آوری هزار و ۲۶۱ مورد دستفروش از سطح شهر کرمان توسط ماموران این واحد درطول سال 93 خبر داد. دستفروشانی که در گوشه خیابان بساط پهن می کنند و از راه فروش اجناس مختلفی که اغلب پوشاک هستند سعی در گذر عمر و زندگی دارند. برخی معتقدند در حالی که از نظر شرایط شغلی و بازار کار، کشور در حال حاضر در شرایط مساعدی به سر نمی برد، برخورد با دست فروشانی که تنها منبع درآمد خود و خانواده شان همین بساط پهن کردن کنار خیابان است، ناپسند است و یا حداقل در شرایط فعلی لازم نیست. برخی می پرسند در نبود شرایط مساعد شغلی، برخورد با افرادی که تنها منبع درآمدی شان از همین بساط کنار خیابان است، آیا اقدام درستی است؟
مهمانان ناخوانده خیابان
در هر شهری دیده می شوند. فقط مخصوص کلان شهرها و مراکز استان ها نیستند. دست فروشانی که در خیابان های شلوغ شهر دیده می شوند و از طریق فروش جنس هایی که معمولا ارزان تر از مغازه ها هستند پولی بدست می آوردند و زندگی شان را می گذرانند. دست فروشی به عنوان گوشه ای از زشتی و نازیبایی شهری ست که معلول عوامل اجتماعی فراوانی است. این معضل اجتماعی از دست به دست هم دادن عوامل گوناگون اجتماعی بوجود آمده است. معضلی که به زیبایی شهری لطمه می زند و همین ناهنجاری باعث شده در اکثر شهرهای کشور با این پدیده برخورد کنند. همانطور که در کرمان هم با دست فروشان برخورد می شود و شهرداری کرمان آن ها را از سطح شهر جمع می کند. محمد رضا نارویی از جمع آوری هزار و 261 دست فروش در کرمان در سال 93 خبر داده بود و به مهر گفته بود: دستفروشان از نقاط مختلف شهر کرمان از جمله بازار جمع آوری و وسایل آنها به انبار شهرداری انتقال داده شد. مدیر واحد اجرائیات و امور انتظامی شهرداری کرمان ادامه داد: اکثر وسایل جمع آوری شده کیف، کفش و پوشاک بوده است.
مجبوریم
اگر از میدان آزادی تا چهارراه طهماسب آباد پیاده بروید حداقل با چند دست فروش مواجه می شوید که در حال فروش جنس هایشان هستند. در این راسته بیشتر دست فروشان در کار پوشاک هستند و شال و روسری از اجناسی ست که در بساط شان پیدا می شود. به طرف دست فروشی که به نظر می رسد بین 30 تا 35 سال سن داشته باشد می روم. فکر می کند می خواهم روسری بخرم و سریع قیمت روسری های مختلف را می گوید. از او می پرسم چرا دست فروشی می کند که جواب می دهد: از بدبختی. خریدار نیستی مزاحم نشو. با این جواب مشخص می شود که چندان روی خوشی به کسانی که خریدار نیستند نشان نمی دهد. به او می گویم تا حالا ماموران شهرداری بساطش را جمع کرده اند و این پاسخ را می دهد: کار شهرداری همین است دیگر. تقریبا ماهی یک بار گیری به ما می دهند اما مجبورم بازهم دست فروشی کنم. اگر این کار را نکنم از کجا نان بخورم؟
انتهای خیابان بهمنیار و نزدیکی های میدان آزادی هم دست فروشانی از نوع دیگر پیدا می شوند. کالای آن ها نه پوشاک که سبزی است و معمولا جوان تر از دست فروشان راسته شریعتی هستند. پسر جوانی که روی پل نشسته و حواسش به سبزی هایش است می گوید: اگر همین درآمد بخور نمیر را از دست فروشی از من بگیرند، خانواده ام با مشکل مواجه می شوند. وی ادامه می دهد: دست فروشی که کار خوبی نیست. در گرما و سرما بدون سرپناه باید در خیابان بنشینی تا شاید یکی جنسی بخرد. حتما از اجبار است که حاضریم این سختی ها را به جان بخریم. از او می پرسم تا به حال از طرف شهرداری با او برخورد کرده اند که می گوید: دو سه باری بوده اما من بیشتر فرار می کنم گرچه که سبزی هایم را جمع می کنند. در حین صحبت با من فردی می خواهد از او سبزی بخرد و همین باعث می شود صحبت با این دست فروش خاتمه یابد.
پاک کردن صورت مسئله دردی را دوا نمی کند
در حالی شهرداری کرمان اقدام به جمع آوری دست فروشان می کند که این افراد بدلایل مختلف فرهنگی و اجتماعی مجبور به دست فروشی شده اند. قطعا نمی توان از این مسئله چشم پوشی کرد که دست فروشان با فرار از مالیات و عرضه اجناسی که اکثرا قاچاق هستند موانع زیادی را بر سر راه پیشرفت اقتصادی جامعه ایجاد می کنند اما با حذف دست فروشان تنها صورت مسئله پاک می شود در حالی که باید به چرایی شکل گیری این مسئله در جامعه پاسخ داد. قطعا سوء مدیریت اقتصادی در سالیان اخیر باعث شده سیستم اقتصادی مجاز کشور نتواند افراد جویای کار را جذب کند و برخی از افراد برای فرار از فقر مجبور می شوند به شغل هایی رو بیاورند که در نظام طبقه مندی مشاغل هیچ تعریفی ندارند.
در حال حاضر در جامعه جوان ایران بازار کار کساد است و تقاضا برای کار زیاد و این عامل باعث می شود افراد جویای کار به جای رفتن به سوی کسب درآمدهای نامشروع، در پی راهی مشروع برای کسب درآمد حلال باشند و از این رو به دست فروشی پناه ببرند. البته این موضوع بیشتر درمورد اقشار کم توان و آسیب پذیر اجتماعی صدق می کند. برای حل این معضل به جای برخوردهای سلبی و پاک کردن صورت مساله باید دستگاه های دولتی با همکاری بخش خصوصی و سمن ها اقداماتی را برای فراهم کردن زمینه های کارآفرینی و اشتغال انجام دهند.

نعمت احمدی در گفتگوی اختصاصی با «پیام ما»:
شهرداری ها به جای حذف، دست فروشان را سامان دهی کنند
نعمت احمدی به «پیام ما» می گوید: اصولا مالکیت خیابان عمومی است و مدیریت آن به عهده شهرداری ست بر همین اساس موضوعی به نام سد معبر در خیابان ها پیش می آید. این وکیل پایه یک دادگستری افزود: دست فروشی در تمام دنیا یک معضل است. یک عده ای که سرمایه اندکی دارند در مکان هایی که پرتردد هستند بساط پهن می کنند. این معضل نه فقط در ایران بلکه در تمام دنیا وجود دارد. وی اظهار داشت: دست فروشی در کشورهایی که بیشترین توریست را دارند بیشتر دیده می شود اما در کشورهای پیشرفته دست فروش ها را سامان دهی می کنند. احمدی تصریح کرد: مثلا در رم شهرداری مکان هایی را که کمترین مزاحمت را برای مردم ایجاد می کند برای دست فروشان در نظر گرفته است و یا در استکهلم منطقه ای را برای دست فروشان در نظر گرفته اند که مسقف است و شهرداری بدلیل سردی هوا برای دست فروشان محیط مسقفی را ایجاد کرده است. وی با اشاره به نگاه صفر و صدی به معضل دست فروشی در ایران گفت: در ایران یا آنقدر مسئله دست فروشی را ول می کنند که از سد معبر هم می گذرد و به مزاحمت و ناامنی برای مردم تبدیل می شود و یا آنقدر حساسیت به خرج می دهند که درگیری هایی ایجاد می شود و نتیجه هایی مثل کشته شدن در درگیری و یا خودسوزی دست فروش را بدنبال دارد. احمدی افزود: متاسفانه نه فقط در کرمان بلکه در کل ایران شهرداری ها نگاهی علمی به این معضل ندارند و نگاهشان یا چشم پوشی مطلق است و یا حذف مطلق. درحالی که باید دست فروشان را سامان دهی کنند.
نعمت احمدی درباره نوع برخورد ماموران شهرداری با دست فروشان می گوید: هیچ کدام از این ماموران حق دستگیری دست فروش را ندارند. دستگیری به عهده هیچ مقامی به جز مقام قضایی نیست و فقط در مواردی که جرم مشهود است پلیس می تواند وارد عمل شود. این حقوقدان افزود: مامورین سد معبر نه حق دستگیری دست فروش را دارند و نه می توانند امول دست فروش را تخریب کنند. تنها حق قانونی ماموران سد معبر صورت برداری از اموال و اجناس دست فروش است و بعد مقام قضایی باید برای این اموال تعیین تکلیف کند. وی تصریح کرد: اگر مامور سد معبری ا یک دست فروش را تخریب کند، آن دست فروش می تواند به دستگاه قضا شکایت کند. احمدی در پایان گفت: البته معمولا دست فروشان به دلیل ترس از اینکه با اقدام علیه مامور سد معبر ممکن است دیگر نتوانند در یک منطقه دست فروشی کنند از حق خود کوتاه می آیند.

به اشتراک بگذارید:

برچسب ها:





پیشنهاد سردبیر

مسافران قطار مرگ

مسافران قطار مرگ

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *