در کمتر از یک سال گذشته (مرداد ۱۴۰۱ تا تیر ۱۴۰۲) در ایران سیل‌های ناگهانی مرگبار، خشکسالی ویران‌کننده محصولات کشاورزی، توفان‌های گرد و غبار و موج گرما که دمای هوا را تا حدود ۵۰ درجه سانتی‌گراد رساند، همگی احتمالاً بحران‌های ناشی از تغییر اقلیم هستند. مردم آسیب‌دیده کمک کمی دریافت کرده‌اند. فرسودگی تهاجمی آب تجدیدناپذیر منجر به مجموعه‌ای از مشکلات محیط زیستی و اجتماعی-اقتصادی در سراسر کشور شده است. با وجود این، به دلیل نبود داده‌های قطعی، درک هدررفت آب ایران هنوز کامل نیست. در بازه زمانی ۱۳۸۳-۱۳۹۸ میزان ۲۱۱ کیلومتر مکعب (حدود دو برابر مصرف سالانه آب ایران) آب تجدیدپذیر کشور از بین رفته است؛ به طور متوسط حدود ۱۲ کیلومتر مکعب در سال. سطح آب زیرزمینی به طور میانگین حدود ۲۸ سانتی‌متر در سال کاهش یافته است.

این اتلاف عظیم آب تنها با بهره‌برداری بیش از حد از منابع آب تجدید‌ناپذیر قابل توضیح است. دو رویداد شدید عمده در این مدت خشکسالی شدید ۱۳۸۶ و بارش و سیلاب سراسر فروردین ۱۳۹۸ است که اولی به اتلاف حدود ۱۱۵ کیلومتر مکعب از بارش (حدود یک سوم بارندگی سالانه) انجامید و دومی با تقریبا همین مقدار از بارش شدید منجر به سیل همراه شد.
تحریم‌ها و ناکارآمدی در مورد مخاطرات محیط زیستی، آسیب‌پذیری شهروندان ایرانی را در برابر تبعات تغییر اقلیم و خسارات ناشی از این مخاطرات بیشتر کرده است. پیامدهای تغییر اقلیم به ویژه در مواجهه با مخاطرات فیزیکی، با افزایش فراوانی و شدت سوانح طبیعی، مانند سیل، خشکسالی یا آتش‌سوزی، بیشتر و بیشتر آشکار می‌شود. در مورد اروپا، بررسی پوشش حفاظتی بیمه برای سوانح طبیعی نشان می‌دهد که اکنون فقط حدود یک چهارم کل خسارات اقتصادی ناشی از سوانح شدید اقلیمی و رویدادهای مرتبط با اقلیم بیمه شده است. اکنون به تدریج بیمه‌پذیری و قیمت‌گذاری ریسک‌های مرتبط با اقلیم به نگرانی‌های حیاتی برای بیمه‌گران و سیاست‌گذاران تبدیل می‌شود و در صورت اتخاذ نکردن تدابیر متقابل، انتظار می‌رود شکاف حفاظتی افزایش یابد. در ضمن افزایش فراوانی و شدت سوانح طبیعی مرتبط با تغییر اقلیم می‌تواند پیش‌بینی دقیق احتمال خسارات آتی و قیمت‌گذاری مناسب محصولات بیمه را برای بیمه‌گران دشوارتر کند.
در جهان امروز صنعت بیمه نقش منحصربه‌فردی در مقابله با تغییر اقلیم با انعطاف‌پذیری بیشتر جامعه و اقتصاد بر اقلیم دارد. بیمه‌گران می‌توانند محصولات بیمه‌ای نوآورانه‌ای ایجاد کنند که مشوق پیشگیری از مخاطرات مرتبط با اقلیم باشد، برای مثال از طریق ارائه حق بیمه کمتر به بیمه‌گذارانی که اقدامات سازگارانه مرتبط با اقلیم را اجرا می‌کنند- مانند درهای ضد سیل یا سامانه‌های هشدار زودهنگام –این قدامات می‌تواند مخاطرات فیزیکی بیمه‌گذار و خسارات بیمه‌شده را کاهش دهد.
تغییر اقلیم صنعت بیمه را بی‌ثبات می‌کند، قیمت‌ها را افزایش می‌دهد و بیمه‌گذاران را از بازارهای پرخطر بیرون می‌کشد. تغییر اقلیم بی‌اعتمادی را به صنعتی که مبتنی بر پیش‌بینی ریسک است تزریق می‌کند و بحران اعتماد پیرامون، توانایی پیش‌بینی ضرر را ایجاد می‌کند. شرکت‌های بیمه اتکایی که به بیمه‌گران کمک می‌کنند تا خسارات فاجعه‌بار را بپردازند، از مناطق پرخطر، به ویژه در پهنه‌های پرریسک و با سابقه آتش‌سوزی و سیل خارج شده‌اند. توفان‌ها و آتش‌سوزی‌های بزرگ بازارهای بیمه را در فلوریدا، لوئیزیانا، کالیفرنیا به بحران کشانده‌اند و باعث تضعیف شرکت‌های بیمه در سایر ایالت‌های غربی مانند کلرادو و اورگان شده‌اند. بیمه‌گر دولتی فلوریدا در دسامبر ۲۰۲۲ هشدار داد که توفان «ایان» به طور قابل توجهی ذخایر را تخلیه کرده است و اگر توفان بزرگ دیگری خسارت های هنگفتی ایجاد کند، ممکن است هزینه اضافی را بر میلیون‌ها بیمه‌گذار در ایالت تحمیل کند. مخاطرات فزاینده ناشی از تغییر اقلیم و افزایش هزینه‌های بیمه اتکایی باعث شده است که بیمه‌گذاران حق بیمه‌ها را افزایش دهند و از بازارها خارج شوند و صاحب‌خانه‌ها را با انتخاب‌های کمتر، حفاظت کمتر و مشکلات مالی بیشتر رها کنند. وقتی شرکت‌های بیمه‌فروش بیمه‌نامه‌ها را در یک منطقه متوقف می‌کنند، می‌تواند باعث ایجاد اثرات موجی شود که کل جوامع را به خطر می‌اندازد و یک مارپیچ سقوط ایجاد می‌کند که بیرون آمدن از آن دشوار است. این مارپیچ ممکن است به تدریج رخ دهد، اما ممکن است بازارهای ضعیف به سرعت از طریق بحران اعتماد ناشی از یک رویداد سقوط کنند.
بیمه‌گران در دنیای مدرن چگونه با «ناهنجاری‌های اقلیم » ناشی از تغییر اقلیم که پیش‌بینی توفان‌ها و سایر رویدادها را سخت‌تر می‌کند، برخورد می‌کنند؟ مدل‌های قدیمی که با نگاه به گذشته توسعه داده شده‌اند به اندازه مدل‌هایی که برای تغییر اقلیم باید توسعه داده شوند، ارزشمند نیستند.
شرکت‌های بیمه با چالش دوگانه پرداختن به مخاطرات فزاینده تغییر اقلیم و تغییر مقررات صنعت مواجه هستند. تناوب و شدت فزاینده رویدادهای شدید مرتبط با اقلیم – از آتش‌سوزی‌های جنگلی در کوه‌های زاگرس ایران و در ایالات متحده و کانادا در سال ۲۰۲۳، امواج گرمای اروپا تا سیلاب‌های سراسری در ایران در بهار ۱۳۹۸ – کانون توجه نظارتی روشن‌تری را در مورد مخاطرات بیمه و تغییر اقلیم روشن کرده است. آسیب احتمالی ناشی از تغییر اقلیم تواند به همان شدتی باشد که پیامدهای ناشی از بحران وام مسکن در آمریکا منجر به بحران مالی 2008 شد.
عدم قطعیت ذاتی تغییر اقلیم، همراه با تنوع و افزایش فراوانی مخاطرات ، ممکن است داده‌های خسارت‌های گذشته را که مدل‌های فاجعه بر آن‌ها تکیه می‌کنند، برای پیش‌بینی‌های زیان آتی به تدریج از اعتبار بیاندازد. بعضی از بیمه‌گران و بیمه‌گران اتکایی در حال حاضر به طور فعال با جامعه علوم اقلیمی کار می‌کنند تا در مورد آخرین داده‌ها و پیشرفت‌های کنترل خسارات به‌روز بمانند. تجزیه و تحلیل‌های پیشرفته می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا سوابق اقلیمی، تاریخی، دارایی‌های بیمه‌شده و فرضیات مربوط به شرایط اقلیمی آینده را برای بهبود ارزیابی کنند. انتخاب ریسک و قیمت‌گذاری تقویت مدل‌های تغییر اقلیم با داده‌های بزرگ/اطلاعات شبکه‌های اجتماعی و تحلیل‌های پیش‌بینی‌کننده نیز پتانسیل زیادی برای گسترش چشم‌گیر ملاحظات ارزیابی ریسک دارد.