محمد صنعتی پیشکسوت و خیر ورزش یار کرمانی:
جناح‌بازی کنار رود، ورزش پیشرفت می‌کند

پیام ما- برنامه عصر ورزش شبکه کرمان در اولین قسمت فصل جدید خود به سراغ یکی از پیشکسوتان مطرح ورزش استان رفت. محمد صنعتی که سال گذشته به‌عنوان یکی از پنج خیر ورزش یار کشور معرفی شد در این برنامه درباره مسائل مختلفی ازجمله تغییر و تحول در اداره کل ورزش و جوانان کرمان صحبت کرد. او معتقد است که ورود سیاست به ورزش، مشکل ایجاد کرده و تنها در صورت کنار گذاشتن جناح‌بازی، ورزش پیشرفت می‌کند. صنعتی همچنین از دست‌اندرکاران می‌خواهد که هر مدیری را که بیکار شد به ورزش نیاورند چراکه ورزش به مدیران دلسوز و وارد نیازمند است. در ادامه مشروح صحبت‌های محمد صنعتی در برنامه عصر ورزش را می‌توانید بخوانید:

در دوران نوجوانی و جوانی چه ورزشی انجام می‌دادید؟
من از سال 1327 یعنی از حدود 68 سال پیش ورزش را با فوتبال، دوچرخه‌سواری و باستانی شروع کردم. از سال 1331 عضو تیم ملی فوتبال کرمان شدم.
بعد از تیم شما تیم کلنی آمد؟
نه. من در همان تیم کلنی بودم. در سال 1331 دوچرخه‌سواری هم انجام می‌دادم، درحالی‌که اتوبوس‌ها سه‌روزه کرمان تا تهران را طی می‌کردند، من به همراه یکی از دوستانم به نام علی‌خان ایران‌منش شش‌روزه مسافت بین کرمان تا تهران را با دوچرخه طی کردیم. در هر شبانه‌روز حدود 200 کیلومتر رکاب می‌زدیم. با توجه به شرایط آن زمان که نه آسفالتی بود و نه امکانات رفاهی بین راه بود، این کار را انجام دادیم و آن موقع موردتوجه مردم قرار گرفت.
واقعاً کار بزرگی بود. فکر نمی‌کنم که الان کسی بتواند.
به دلیل علاقه و جوانی توانستیم این کار را انجام دهیم. 20 سالگی بود و علاقه داشتیم در اجتماع فعال باشیم.
پول، سیاست و رقابت، ورزش را مختل کرده
در آن زمان، بیشتر چه ورزش‌هایی موردتوجه مردم بود؟
بیش از همه فوتبال. البته فوتبال آن موقع با الان فرق دارد. فوتبالیست کفش نداشت. توپ و لباس را خودش تأمین می‌کرد. فوتبالیست‌ها با عشق و علاقه خودشان توپ درست می‌کردند و به دلیل همین عشق و علاقه باپشتکار زیادی ورزش می‌کردند. در آن زمان فوتبالیست‌های ارزنده‌ای داشتیم. 65 سال پیش عباس حجری فوتبالیست کرمانی، عضو تیم ملی فوتبال ایران بود. چون پول به ورزش نیامده بود با عشق و علاقه ورزشکاران در فوتبال و در دیگر رشته‌ها مثل کشتی و باستانی پیشرفت می‌کردند. اما از وقتی‌که پول به ورزش آمد، سیاست و رقابت هم آمدند. مقداری ورزش مختل شد.
بازی تیم‌های فوتبال استان را نگاه می‌کنید؟
بله. می‌بینم. من در مراسم رونمایی از پیراهن تیم مس حضور داشتم. آقای ابراهیم‌زاده آن شب حرف‌های خوبی زد و خیلی باعلاقه صحبت می‌کرد و انگار می‌خواهد فوتبال ما پیشرفت داشته باشد زیرا با عشق و علاقه صحبت می‌کرد و تشریفاتی سخن نمی‌گفت.
انتظارات از استان کرمان بیشتر است و استعدادهای زیادی داریم اما معرفی نمی‌شوند. به نظر شما چرا این‌گونه است؟
ورزشکاری که باید کار بکند تا هزینه زندگی‌اش را تأمین کند و ورزش هم بکند، یک مقداری سخت می‌شود. باید به ورزشکاران توجه شود. برخی از ولخرجی‌های بی‌حدوحساب باید در رشته‌های ورزشی به ورزشکاران واقعی داده شود. وقتی از ورزشکار حمایت شود و ورزشکار بفهمد فعالیتش موردتوجه است باعلاقه کار می‌کند و این منجر به پیشرفت می‌شود. البته الان به برخی ورزشکاران یک میلیارد می‌دهند تا بازی کند، این رقمی است که باعث کندی کار می‌شود.
استاندار کرمان به ورزش علاقه‌مند است
چند وقتی است که ورزش و جوانان استان مدیرکل ندارد. وقتی ورزش مدیرکل نداشته باشد، چقدر ورزش استان لطمه می‌خورد؟
وقتی‌که مسئول نباشد و همه دست‌اندرکاران دست‌دوم و دست سوم منتظر مسئول باشند و ندانند چه سیاستی را باید اجرا کنند، اصلاً پیشرفت نداریم. اگر سیاست از ورزش کنار می‌رفت این مسائل پیش نمی‌آمد. با توجه به اینکه استاندار کرمان بسیار به ورزش علاقه‌مند است و برای پیشرفت ورزش تلاش می‌کند اگر جناح‌بازی را کنار بگذاریم، مسلماً ورزش پیشرفت می‌کند.
شما اگر مسئول بودید، مدیرکل ورزش بودید، بیشتر به ورزش همگانی توجه می‌کردید یا قهرمانی؟
ورزش همگانی پایه قهرمانی هست. اگر ورزش همگانی نباشد، ورزش قهرمانی هم وجود نخواهد داشت. نباید به قهرمانی تکیه شود. الان کشتی فرنگی در المپیک چون روی قهرمانان تکیه کرده بود، شکست خورد.
در کرمان کدام ورزش را موفق دیدید؟
ورزش‌های غیر فوتبالی خوب کارکرده‌اند. مثل تکواندو که 20 هزار جوان در استان به این رشته مشغولند که جای خوشحالی دارد. این به خاطر دلسوزی‌های آقای رشیدی است. بنابراین اگر قدر ورزشکار را بدانند و حرفش را بفهمند، ورزش پیشرفت می‌کند.
خیلی از ورزشکاران مطرح ما یا شمالی هستند یا جنوبی. استعداد کرمانی‌ها را در چه ورزش‌هایی می‌دانید؟ در یک مقطع در کاراته خوب بودیم و در یک مقطع هندبال. اما افت کردیم.
در همه رشته‌ها استعداد داریم.
افراد دلسوز را مسئول ورزش کنند
باشگاه مس کرمان تغییر مدیریت زیادی دارد. همین‌الان مدیر باشگاه تغییر کرده. عدم ثبات چقدر لطمه می‌زند؟
عدم ثبات قطعاً خیلی لطمه وارد می‌کند. وقتی یک مسئولی می‌آید، فقط 5 تا 6 ماه زمان می‌خواهد تا به کار آشنا شود تا برنامه‌هایش را پیاده کند. وقتی دنبال پیاده کردن برنامه‌هایش برود، زمزمه برکناری‌اش پیش می‌آید و این باعث دلسردی مدیر می‌شود و درنهایت کاری جلو نمی‌رود. درگذشته ما در همین استان کرمان مدیران 14 یا 15 ساله داشتیم. مثلاً آقای سید ابوالحسن مهدوی 14 سال مسئول ورزش بود. چون جوان بود، کرمانی و دلسوز بود، ورزش پیشرفت کرد. آقای نژاد زمانی 5 سال مسئول ورزش بود. چون خودش قهرمان بود و خاک کشتی را خورده بود دلسوزی داشت. در آن دوران پیشرفت خوبی داشتیم. باید افراد دلسوز و وارد به ورزش را مسئول ورزش کنند نه اینکه هرکسی که بیکار شد را مدیرکل ورزش بگذارند.
شیرین‌ترین خاطره ورزشی شما؟
شیرین‌ترین خاطره ورزشی من به 65 سال پیش و طی کردن مسافت کرمان تا تهران با دوچرخه بود. اولین بار که عکس من و دوچرخه‌ام را روزنامه‌های تهران منتشر کردند برای من لذت داشت. شهریور 1331 بود.
چه نصیحتی به جوانان و نوجوانان علاقه‌مند به ورزش دارید؟
به خودشان اعتماد داشته باشند و باپشتکار و با کنار گذاشتن بدبینی جلو بروند. یعنی نخواهند دوستشان را بد کنند تا خودشان جلو بروند بلکه با عشق و علاقه و پشتکار خودشان پیشرفت کنند. متأسفانه در حال حاضر جوانان ما کاری به مطالعه کردن ندارند. زیاد دنبال ورزش نمی‌روند و گاهی اوقات به دلیل رفتار مسئولین دلسرد می‌شوند.
توجه نکردن به جوانان باعث دلسردی می‌شود
بعضی از هیات های ما گیر حتی یک‌میلیون پول هستند و نمی‌توانند تیم‌هایشان را به مسابقات کشوری بفرستند درحالی‌که در برخی باشگاه‌ها مبالغ هنگفتی هزینه می‌شود. این صورت خوشی ندارد.
بله. به‌عنوان‌مثال 2 ماه قبل به زورخانه باستانی انقلاب رفتم. میل زورخانه و تخته نداشتند. بعد از 2 ماه هیچ‌کس نتوانست به این زورخانه کمک کند و پیش من آمدند و گفتند یک‌میلیون و 800 هزار تومان پول میل زورخانه و تخته را بده. دلسوزی دیگر من ازاین‌جهت هست که جوانان 17 یا 18 ساله می‌خواهند در رشته‌های مختلف مسابقه دهند اما کرایه اتوبوس و یا قطار را ندارند و پیش من می‌آیند. حالا هزینه چقدر می‌شود؟ حدود 600 یا 700 هزار تومان. یعنی چند جوان برای یک مسابقه یک هزینه‌ای برای رفتن به مسابقه می‌خواهند اما ندارند. این عدم توجه است و باعث دلسردی جوانان می‌شود.
صحبت پایانی؟
مجدداً از برنامه‌های صداوسیما تشکر می‌کنم. درگذشته سال‌هایی بود که جز تعارف در رادیو و تلویزیون نداشتیم اما امروز درد مردم را می‌گویند و مسئولین می‌شنوند و اگر 10 درصد هم تأثیر داشته باشد، باعث پیشرفت ایران می‌شود.