در سمینار کرمان در گذر تاریخ عنوان شد/ کرمان همواره پیشگام بوده است
سمینار کرمان در گذر تاریخ در حاشیه جشنواره فرهنگی اقتصادی کرمان در برج میلاد تهران با حضور رزم حسینی استاندار کرمان، محمد صنعتی، محمد علی گلاب زاده، هوشنگ مرادی کرمانی، سلیمانی دبیر جشنواره، حجت الاسلام دعایی نماینده ولی فقیه در موسسه اطلاعات و جمعی از علاقمندان به کرمان برگزار شد.
تاریخ این دیاران جغرافیای عشق است
محمدعلی گلاب زاده اولین سخنران این سمینار بود. وی گفت: کرمان در گذر تاریخ ردپایی به روشنایی آفتاب دارد و نامی آشناست. تا آنجا که تا هر کجا در کوچه های تاریخ پیش رویم نام کرمان را می توان دید. وی افزود: کرمان دارای ارزش ها و اعتباری است که همواره بدان نازیده ایم. کرمان سرزمینی است که تاریخ بدان مباهات می کند. مردم کرمان در گذر تاریخ از کمترین زمینه ها بیشترین بهره ها را برده اند. آنجا که در کنار رودخانه قرار گرفتند با کشت و زرع تمدن هلیل را آفریدند و آنجا که همچون شهداد با خشکسالی روبرو بودند جواهر ساختند و بدخشان را وارد کردند و جواهرات خود را صادر کردند و نیازهای خود را مرتفع ساختند.
محمد علی گلاب زاده تصریح کرد: مردم کرمان یا با زلزله یا سیل یا طوفان شن روبرو بودند. ددمنشانی که آمدند تا خشت از خشت این دیار بردارند. هنوز صدای سم سطوران اسکندر به گوش می رسد. با این همه کرمان هرگز در برابر سختی ها و طوفان بلا سر خم نکرد و هربار بلند شد و ایستاد و دوباره حیات خویش را بازیافت. وی ادامه داد: کرمان از یک سو با این سختی ها و دشواری ها پنجه در پنجه بود و از طرف دیگر دامان خود را سرزمین مردان و زنانی قرار داد که هر یک افتخار یک ملتند. رئیس مرکز کرمان شناسی اظهار داشت: 400 سال قبل از سومریان مخترع خط بودند. پس از آن بزرگان دیگری آمدند. خواجوی کرمانی، افضل کرمانی، شاه نعمت ا… ولی ظهور کرد و قیام کرد و همو که گفت کرمان دل عالم است و ما اهل دلیم، عیسی ماهانی بزرگمرد عرصه ریاضی شد، محمد بحر بزرگترین محدث شیعی زمان خودش شد و در کنار همه این ها بازهم کرمان همیشه سرافراز، آرام نگرفت. کرمان توانست در عرصه سازندگی نیز گوی سبقت از دیگران برباید. گلاب زاده یادآور شد: میمندش که چندی قبل به ثبت جهانی رسید سنگستانی است که هزاران فرهاد عاشق، دل سنگ را شکافتند و قریب به 10 هزار سال قبل طرحی نو درانداختند. در حصار تودرتویی از نخل های همیشه سرافراز بم ارگ آمد تا پنجه در پنجه مرگ بیندازد و چنین است که اسیر پنجه مرگ نشد و ماندگاری خویش را رقم زد. گلاب زاده ابراز داشت: این همت، این والایی زمینه ای را بوجود آورد که کرمان همیشه در طول تاریخ دارای سرمایه های ارزشمندی باشد. شهدای بزرگوار کرمان ایثار کردند تا کرمان را سرافراز کنند. مجموعه گنجعالیخان گنج همت کرمان است. مس سرچشمه اش سرچشمه همه برکات است. رئیس مرکز کرمان شناسی در پایان گفت: باید گفت تاریخ این دیاران جغرافیای عشق است.
کرمان فرهنگ ولش کنی ندارد
رزم حسینی سخنران بعدی این سمینار بود. استاندار کرمان گفت: اول باید از شهدای غواصی نام ببریم که در کرمان با مردم وداع کردند و خاک شدند. وقتی یک نسلی جان فشانی می کند بدون هیچ چشمداشتی. هرچه بگویم کم گفتم و نمی توانم بیان کنم. شجاع ترین رزمندگانی بودند که در دوران دفاع مقدس به شهادت رسیدند. این شهدا بخشی از تاریخ معاصر کرمان هستند. وی افزود: مورخان نباید بنویسند کرمان فرهنگی ولش کنی دارد، بلکه کرمان فرهنگ کار و تلاش دارد و کرمان مفاخری را تربیت کرده که کشور را اداره می کنند. می گویند ما غریب پروریم. آنچنان مردم کرمان مهمان نوازند که متهم می شوند به غریب پرور. در حالی که اینطور نیست بلکه مردم کرمان خودپرورند. امروز فردی مثل قاسم سلیمانی از مرزهای ایران دفاع می کند. رزم حسینی اظهار داشت: اینقدر کرمانی ها نجابت دارند که تبدیل به کم رویی و کم بینی شده است. ما باید خودمان را معرفی کنیم. باید معرفی کنیم که کرمان دارای ثروت های مادی و معنوی است. سرمایه های زیادی دارد که باید معرفی شود و این جشنواره بخشی از این پتانسیل ها را معرفی می کند. کرمان معرفی نشده و باید معرفی شود. اینقدر بگوییم که این کم رویی همراه با نجابت توانمندی های کرمان را معرفی کند. استاندار کرمان ابراز داشت: ما باید در کرمان جوری حرکت کنیم و نهادهایی را بسازیم که برای توسعه استان پایدار باشند و با تغییر افراد ریل ها جابجا نشوند. ریل توسعه ای نباید جابجا شود. نهادهای اقتصادی در استان کرمان از مسیر دولت اقتصادی کوچ در مسیر اقتصاد مقاومتی می گذرند. رزم حسینی ادامه داد: ما خانه خودمان را باید بسازیم. آیا باید ببینیم که مردم قلعه گنج در رنج باشند؟ با طرح و برنامه و کارشناسی باید این ها را فریاد بزنیم. مگر غیر از این است که ساخت کرمان بخشی از کشور است. وی تصریح کرد: این جشنواره همه کرمانی ها را دور هم جمع کرد. همه فعالان سیاسی را دور هم جمع کرد. تنها جشنواره ای از استان هاست که هم فرهنگی است و هم اقتصادی. این تازه شروع کار ماست. خواهید دید ما کرمان را معرفی می کنیم. وی با اشاره به توافق هسته ای گفت: به عمق فاجعه ای که می توانست برای کشور رخ بدهد توجه کنید، چه توطئه ای از کشور برداشته شد و الان تبدیل به فرصت شده است. استاندار کرمان در پایان گفت: باید کرمان شایسته ای را بسازیم.
کرمان همواره پیشگام بوده است
محمد صنعتی دیگر سخنران این سمینار بود. وی گفت: ما کرمانی ها مشهور به خودبد بودن هستیم. این عنوان در گذشته واقعیت داشت. برای اینکه در گذشته حکامی برای ما می فرستادند سلطان بودند و به فکر مردم نبودند و به فکر راضی کردن مافوق خود بودند. وی افزود: از آبان 92 به بعد تا اوایل آذر برای تعیین استاندار کرمان افراد خاصی را عنوان کردند. وقتی که اسم رزم حسینی به میان آمد، عده ای خوشحال و عده ای می گفتند ایشان تجربه مدیریتی ندارند. این پشکسوت سپس خطاب به رزم حسینی گفت: فصل جدیدی از اراده در استان شروع کردید. شما مردم را با دستگاه های دولتی آشتی دادید. در سال 41 استانداری به نام بنی آدم به کرمان آمد و افتخارش این بود که از دستگاه های دولتی برای کرمان 500 هزار تومان اعتبار گرفتید. ما برای اولین بار از زبان شما شنیدیم در حال حاضر 75 هزار میلیارد تومان در سطح استان به کار گرفته شده است. شما در کرمان بحث همدلی و همزبانی مردم را در خیابان تهران آغاز کردید.
محمد صنعتی اظهار داشت: گرفتاری های مردم کرمان بسیار زیاد است ولی خوشبختی من در این جلسه این هست که جشنواره فرهنگی اقتصادی کرمان در زمانی برگزار می شود که مردم ایران از خبر خوش مذاکرات هسته ای سرخوشند. مذاکراتی که نشان داد مردم ایران مردمی منطقی و قابل گفتگو هستند. وی ادامه داد: مردان مرد کرمان در تمام صحنه های اجتماعی و مبارزاتی همواره پیشگام بودند. در صدر مشروطیت شخصیت های مشهوری داشتیم. در پیروزی انقلاب اسلامی بزرگانی چون آیت ا… هاشمی، شهید باهنر و جاب اقای دعایی بزرگواری که در همه صحنه ها حضور داشت. کرمان باهنرها داشته است. سردار سلیمانی داریم که کاخ سفید درباره این رزمنده بزرگ اسلام حساس هستند و این ها کم نیست. وی تصریح کرد: ما در کرمان فرهنگ ولش کنی نداشتیم. ما در صدر انقلاب در کرمان ایت ا… جعفری را داشتیم. اقای حجتی را داشتیم که قابل فراموشی نیستند.
صنعتی ابراز داشت: ما گوشه کنار از کلمه استقلال صحبت می کنیم که مملکت ما مستقل هست. از قول سید مهدی فرخ استاندار سال های 20 و 21 می گویم. ایشان صحبت از قحطی نان می کرد و می گفت شهردار وقت کرمان گفته سیاست باعث قحطی نان شده است. گفته بود کارمندان قنسولگری انگلیس در این ماجرا دخالت می کند و مامورین آن در کوچه و خیابان مسئله ها بوجود می آورند. سید مهدی فرخ همچنین می گوید یک روز کنسول انگلیس به من مراجعه کرد و گفت یک گردان سرباز در اختیار من بگذارید تا در راه سیرجان و کرمان امنیت را برقرار کنم چون حسین خان بچاقچی نا امن کرده مسیر را. استاندار وقت بچاقچی را به دفترش فرا می خواند و به کنسولگری انگلیس می گوید آن دیوی که شما می خواستید با یک گردان سرباز آن را دستگیر کنید الان اینجاست. وی یادآور شد:در فروردین 1332 من کارگر کارخانه خورشید کرمان بودم. در کارخانه خورشید ما مراسم تجلیل از یوسف استالین رهبر شوروی را برگزار کردیم و این بود استقلال ما. محمد صنعتی در پایان گفت: استاندار کرمان به اندازه چندین استاندار برای کرمان زحمت کشیده است.
در پایان این مراسم از حمید باستانی پاریزی، هوشنگ مرادی کرمانی و کامیابی تجلیل شد.
تقدیم متنی از تاریخ کرمان به استاندار
حجت الاسلام والمسلمین محمود دعایی سخنران بعدی این سمینار بود. نماینده ولی فقیه در موسسه اطلاعات گفت: کهن سال نازنین چناب اقای صنعتی خاطره خاندان های صنعتی بزرگی را برای ما تکرار کردند. جمله ای را گفتند که من خاطرم هست که در اتاق بازرگانی تهران در مراسم تجلیل از خیرین مدرسه ساز گفتم ما در تاریخ کرمان نداشتیم که اینچنین فرزند خدوم و آگاه و چشم و دل سیری استاندار کرمان باشد. دعایی در ادامه از روی یک متن که به گفته خودش حاصل یک هفته پژوهش شخصی وی برای جشنواره کرمان بود درباره تاریخ کرمان صحبت و در پایان این متن را به استاندار کرمان تقدیم کرد.
چند خط از متن در ادامه می آید:
دعایی : آن زمانها «بزقرمه » مال از ما بهتران بود
در ادامه سمینار «کرمان در گذر تاریخ » حجت الاسلام دعایی مدیر موسسه اطلاعات به سخنرانی پرداخت. وی ضمن تقدیم سخنرانی خود به استاندار کرمان گفت: به راستی اگر بخواهیم فارغ از حب و بغض های شخصی از تاریخ کرمان بگویم ، عرض می کنم دوران خوش کرمان پیشرفت و آبادانی گسترده اش از عصر جمهوری اسلامی شروع شده است و چون نمی خواهم تبلیغی کرده باشم از مشاهدات خود می گویم؛ چه از استاد باستانی پاریزی آموخته ایم که همین مشاهدات و شنیده هاست که خشت و ملات تاریخ اصیل را می سازد و درست نیست که در بنای رفیع تاریخ اجتماعی ملت ایران ، تناه به راس هرم توجه داشته و از پایه های آن که مردم عادی هستند ، غافل بوده و رنج و زحمت هایی را که آنها با جسم و جانشان تحمل کرده اند ، به هیچ گرفت . دعایی در ادامه به خاطره ای از زمان پهلوی پرداخت و گفت: اوضاع ایرانِ اشغال شده روز به روز وخیمتر می شد، زندگی شخصی من هم شاید بدتر از دیگران ؛ چون به تدریج جدایی والدینم رو به افزایش می گذاشت که بالاخره به جدایی شان انجامید و من در نهایت به مادر سپرده شدم که ممر درآمدی نداشت و ناچار بود برای گذران زندگی جهیزیه و ۲ دانگ منزل پدری را که ارثش بود ، بفروشد. و آخر سر به کارگری در کارخانه نخ ریسی خورشید رو بیاورد .
دعایی اضافه کرد: روزگار فقر و فلاکت عمومی ، فقدان امنیت و بهداشت ، تاریکی و گرسنگی ؛ چرا که غلات کشور باید به پادگان اشغالگران می رفت و نان گندم و جو کجا بود که دست مردم عادی بیفتد . ضمن آنکه به سبب جنگ جهانی دوم و پیامدهایش که بلای جان همه شده بود ، کشور غوطه ور در قحطی بود و ما ناگزیر نان سیاه می خوردیم . که ترکیبی از آرد و خاک آره بود ! خورش مان هم سبزیجات کنار جو که به آن «موکو» می گفتیم ، چیزی شبیه شاهی یا ترتیزک. خیلی شانس میاوردیم ، «آب داغو» یا «آبگرمو» و چه می شد که تکه ای «قورمه» اما آنهایی که دستشان به دهانشان می رسید ، گاهی «کماچ آبی »و «آبگوشت متنجنه» می خوردند و به مناسبت عید «کماچ سن» و در مواقعی «بزقرمه» که امثال ما تنها اسمش را شنیده بودیم.