سایت خبری پیام ما آنلاین | «پیام ما» تاثیر تنبیه بدنی برکودکان را بررسی می‌کند زخم‌های کودکی

«پیام ما» تاثیر تنبیه بدنی برکودکان را بررسی می‌کند زخم‌های کودکی





۳ خرداد ۱۳۹۵، ۰:۵۶

«پیام ما» تاثیر تنبیه بدنی برکودکان را بررسی می‌کند
زخم‌های کودکی

در دنیای واقعی همیشه کودکان دوست داشتنی و دلپسند رفتار نمی کنند. گاهی اوقات رفتارهای کودکانه ی آن ها بزرگترها را بیچاره می کند. کودکان به دلیل اقتضای سن،کنجکاو و به دنبال تجربه هر چه بیشترند.‌ گاهی اوقات این تجربه های جدید بسیار خطرناکند و هزینه های زیادی دارند. وظیفه ی والدین و بزرگسالان این است که جلوی بسیاری ازاین آسیب هایی که ناشی از بی تجربگی است، را بگیرند. این رفتارهای خطرناک و دردسرساز از فرو کردن یک میخ به داخل پریز برق گرفته تا خیال پرواز از روی بالکن و … را شامل می شود؛ که اگر جلوی هر کدام از آن ها گرفته نشود خسارتی جبران ناپذیر وارد خواهد شد.
تنبیه و تشویق
گاهی بعضی از رفتارهای کودکان، به معنای مستقیم آسیب زا نیستند. و امکان دارد کودک دچارآسیب شود؛ اما این آسیب به طور مستقیم او را درگیرخود نکند، مثل بروز رفتارهای ناشایست، که دردرازمدت بر او تاثیر خواهد گذاشت. حرف زدن در مورد رفتارهای مورد پسند هر چند بی تاثیر نیست؛ ولی به تنهایی نمی تواند همیشه موثر باشد. گاهی کودک حتی فراموش می کند چه شنیده است. در این زمان دو روش دیگر معرفی می شود که بسیار کارکرد پیدا کرده وموثر واقع شده؛البته گاهی استفاده ی افراطی از آن، خود تبدیل به یک آسیب نوظهور گشته است. دو مفهوم «تنبیه و تشویق» بسیاری از نظریه های تعلیم و تربیت را درحوزه‌های روانشناسی و جامعه شناسی به خود اختصاص داده اند‌. تشویق، پرداخت پاداش و موهبت به دلیل بروز رفتار خاص است.
تنبیه بدنی
درتعریف تنبیه، باید دو جنبه ی مثبت و منفی آن را مد نظر داشت. یک نوع تنبیه، محروم شدن از لذت است؛ مثل تماشای تلویزیون و یا هر لذت دیگری و جهت دیگر تنبیه، ارایه ی یک مولفه ی ناپسند و منفور است؛ مانند تنبیه بدنی و یا جریمه. هردو نوع تنبیه در تمام جوامع وجود دارد و البته لازم هم است. ارایه ی یک مولفه ی منفی برای تنبیه در بسیاری از مواقع ضروری است؛ مثل جریمه های راهنمایی و رانندگی. شاید هیچ راهی به این اندازه برای کنترل رفتارهای رانندگان موثر واقع نشده است، که البته در نحوه ی اجرایی شدن آن هم نظرات بسیاری وجود دارد. در دایره ی تنبیه، قطعا «تنبیه بدنی» که ارایه ی یک مولفه ی منفی است، درهیچ جامعه ی پیشرفته ای مورد پسند واقع نمی شود.هدف از نگارش این مطلب هم بررسی همین مفهوم است. با توجه به تعاریف موجود از تنبیه و تشویق و نظر بسیاری از روانشناسان می توان هر رفتاری را با استفاده از این دو مولفه شکل داد، البته نگاه ویژه ی ما به رفتارهای کودکان است. تا همین چند دهه ی پیش ،یکی از راه های اصلی تربیت کودکان تنبیه بود و حتی اگر پدر و مادری این مسیر را طی نمی کردند از طرف جامعه مورد توبیخ قرار می گرفتند که فرزند خود را به درستی تربیت نمی کنند،او را لوس بار می آورند. اگر کودک پسر بود، تاکید بیشتری بر تنبیه وجود داشت و به والدین توصیه می شد که بدون تنبیه او هرگز مرد نخواهد شد و بعدها مشکلات را تاب نخواهد آورد.
خشم فرو خفته آوار میشود
امروزه تنبیه، آن هم به صورت بدنی منفور شده و روانشناسان حتی تاثیر عکس را، برای آن هشدار می دهند. کودکی که تنبیه بدنی می شود امکان دارد این احساس تنفر به وجود آمده ی خود را به نحوی بر سر دیگری تخلیه کند و آن دیگری به احتمال زیاد کسی خواهد بود که از او ضعیف تراست و توان مقابله را نداشته و اجازه می دهد همه ی خشم فرو خفته بر سرش آوار شود. در بسیاری از موارد خواهر، برادر و یا هم کلاسی ضعیف تر و حتی حیوان خانگی این تجربه را درک خواهد کرد.
قطعا تنبیه چه به صورت بدنی و یا به هر صورت دیگری در شکل دهی رفتار تاثیر گذار است؛ اما دقیقا دراین میان، انتخاب بین بد و بدتر صورت می گیرد؛ حتی اگر هیچ راه دیگری برای آموزش رفتار درست وجود نداشته باشد که وجود دارد، با تنبیه بدنی آسیبی که به روح کودک زده می شود برطرف شدنش بسیارسخت خواهد بود و دردی که او از این ماجرا می کشد را هیچ مسکنی آرام نخواهد کرد. البته به هیچ عنوان نمی توان ادعا کرد که هر کسی که درکودکی تنبیه بدنی شده باشد، دربزرگسالی مشکل رفتاری پیدا خواهد کرد؛ اما می توان ادعا کرد که کودکی سراسر بی آسیبی را سپری نکرده و بالطبع در بزرگسالی او هم بی تاثیر نبوده است. برای آموزش رفتار صحیح باید به دنبال جایگزین بهتر بود. متاسفانه هنوزافرادی را می بینیم که ادعا می کنند که بچه باید کتک بخورد تا تربیت شود و گاهی حتی از ادبیاتی عجیب استفاده کرده و می گویند بچه ای که کتک نخورد، آدم نمی شود و این نکته واقعیتی، بسیار عجیب و بسیار غم انگیز است. این که کسی و دردناک تر این که والدی؛ کودک را کتک زده و به تعبیری مورد شکنجه قرار دهد تا ازاو انسان بهتری بسازد و ادعا کند که ما از پدر و مادرمان کتک خورده ایم؛ پس باید کودکمان را کتک بزنیم.
راهکارهای کنترل خشم
این دور باطل باید زمانی قطع شود. تنبیه بدنی به منظور شکنجه بحثی جداست؛ اما نگاه ویژه ای باید به مواردی از تنبیه داشت که به امید مفید واقع شدن، اعمال شده و در بسیاری از مواقع ازجهل والدین ناشی می شود. اگر بخواهیم این رفتار را اصلاح کرده و این آسیب را به حداقل برسانیم، باید راهکارهای کنترل خشم را به سرپرستان آموزش دهیم. سرپرستانی که ناخودآگاه، در کودکی آموزش تلخی گرفته اند. آن ها یاد گرفته اند که به محض عصبانیت آن را با ضربه به دیگری تخلیه کنند و اگر آن دیگری کودک باشد، برچسب دروغین «من نگران آینده ی تو هستم» را به رفتار غیر انسانی خود می زنند تا رفتارشان را توجیه کنند. باید بزرگسالانی که در کنترل خشم خود موفق نیستند، درخواست کمک کنند و به این درک برسند که این عدم کنترل در آن‌ها طبیعی نیست. باید با این مشکل دقیقا مانند یک بیماری رفتار کرد؛ البته بیماری ای که مسری است و آسیبش دامن اطرافیان را هم خواهد گرفت؛ حتی انتقال آن به نسل بعد اتفاق افتاده و قربانیانی خواهد داشت که در آینده روح زخمی شان باید توان والد بودن و سرپرست بودن را داشته باشد که این زخم های قدیمی را به کودکانشان منتقل نکنند.
درد این جامعه فقط نا آگاهی نیست
دیگر درد این جامعه فقط نا آگاهی نیست، بلکه ترس است ؛ترسی که به دلیل آگاهی بروز می کند. فرد از ترس برچسب خوردن آن را انکار کرده و ادعا می کند که حالت و احساس طبیعی و درستی دارد؛ زیرا می ترسد با بیان مشکل خود، تغییر نگاه مردم را تحمل کند. اگراو راهکارهای کنترل خشم را بشناسد و بداند تنبیه بدنی تاثیر مخربی بر روان کودکش خواهد گذاشت، خود از ادامه ی این مسیر منتهی به ضرر دست می کشد و همان طور که در ابتدا گفته شد از پاداش و تنبیه به روش محروم کردن از پاداش، استفاده کرده و کودکش را سالم به بزرگسالی رهنمود خواهد کرد. باید لیستی ازعلاقه های کودک تهیه کرد و از آن ها چه در قالب تنبیه و چه در قالب پاداش استفاده کرد؛ تا روح کودکی زخمی عملکرد والدین نشود و آغوش آن ها کانون آرامش او باشد؛ والدینی که بهترین ها را برای کودکان خود آرزو می کنند.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *