گفت و گو با عرفان شریف
مسئول برگزاری موسیقی ترکیبی در کرمان «کارموزیک»
زنده کردن جشن‌ها و سنت‌های ایرانی در قالب موسیقی
عرفان شریف متولد یزد، کارشناسی مهندسی صنایع از دانشگاه شهید باهنرکرمان. پدرش تنها مهندس سنگ معدن در اطراف یزد و استاد دانشگاه در کرمان بوده و در دانشگاه شریف تهران در مقطع کارشناسی ارشد تحصیل می کرده است که در مسیر رفت و آمد در جاده فوت می‌کند. خانوادش تهران هستند او به تنهایی در کرمان زندگی می کند؛ بعد از تحصیل با خانواده به تهران رفته و در جاهای مختلفی کار کرده است تا این که به پیشنهاد شرکت صدا و تصویر به عنوان مدیر فروش به آنجا رفته و متوجه می شود که علاقه اصلیش به موسیقی است و دوست دارد دیگران را هم در لذتی که از موسیقی می برند شریک کند تا آن ها هم در فضایی مناسب از موسیقی حرفه ای لذت ببرند. به کرمان باز می گردد و با آموخته هایش مشغول به کار در موسیقی می شود.
از سابقه و تجربه اجرایی تان در کرمان بگویید.
قرار به برگزاری برنامه ای در سالن نمایش دانشگاه باهنر بود که من پیشنهاد صدابرداری آن را دادم و هزینه بسیار کمی را برایش در نظر گرفتم تنها 250 هزار تومان که آن هم هزینه شخصی خودم بود ، این اولین کاری بود که در کرمان انجام دادم .
پشت سرآن نمایشگاه گل‌ها را در سال 91 در کنار دوستم اجرا کردم که همکاری خوبی با شهرداری بود.
در مجموعه ماندگار اجرایی را مدیریت کردم و دیدم که می توان جمعیت به نسبت متوسطی را مدیریت کرد و از پسش بر می آیم شهریور 94 برای بار دوم در همان مجموعه ماندگار با حمایت دوست خوبم اشکان سالاری همان برنامه را اجرا کردیم که از جمعیت 180 نفر به جمعیتی حدود 900 نفر رسیدیم که آن هم به نوبه خود تجربه و خاطره جالب و عجیبی بود.
افتخاربزرگی بود که در این مدت با اشکان سالاری آشنا شدم، اشکان معماری خوانده و در کنارش من یک سری اطلاعات ساختمانی و سازه ای و کف سازی را یاد گرفتم و الان می دانم که چه قدر سازه ای که در آن موسیقی برای جمعیتی تعیین شده اجرا می شود مهم و تاثیرگذار است.
سازه ای که در ان موسیقی اجرا میشود را حتما باید متخصص فنش بسازد. یکی از خصوصیات اشکان ، طرح های خوب و مدرنش است و اطلاعاتش در این زمینه بسیار گروه را یاری کرد که ازش ممنونم.
معنای کارمیوزیک؟
کار به معنای کارآفرینی، اندیشه و رفتار. یک شرکت دارم با نام «کارا» که آن هم، چنین معنایی دارد و چون در کرمان این اتفاق می افتاد دوست داشتم نامی از کرمان هم در آن باشد برای همین اول کارمانیا را در آن گنجاندم.
آرمی هم که طراحی کردم دوست داشتم محدود به یک جا نباشد، شکل کلی گیتار که به معنای موزیک آوردم و طرحی از برج میلاد و خلیج فارس به عنوان نمادهایی اصیل و مهم از ایران در آن قرار دادم.
تا دو سال پیش متاسفانه رابطه اجراگران موسیقی در کرمان خیلی خوب نبود اما بعد از این گردهم آیی ها خیلی قوی تر شدند و رفاقتشان بیشتر شد حتی خیلی اوقات کار مشترک باهم دارند و با یکدیگر دسته جمعی اجرا می کنند که این اتحادشان خیلی کیفیت کار را بالا برده است.
از انگیزه تان برای برگزاری این فستیوال بگویید؟
آدم ها چهار دسته اند یا می دانند و می دانند که می دانند؛ که خیلی کم هستند، می دانند و نمی دانند که می دانند، نمی دانند و می دانند که نمی دانند و یا نمی دانند و نمی دانند که نمی دانند. دسته دوم می خواهند بدانند و باید آگاهشان کرد و دسته سوم را باید با راحت ترین و ساده ترین راه ها تعلیم داد.
سنت و فرهنگ ایران ناب است که یا از هم پاشیده شده یا به فراموشی رفته است. از همان ابتدا در ایران جشن ها و سنت های زیبای دیرینه ای در قالب موسیقی و حرکات ریتمیک داشتیم. دوست دارم دوباره همه آن ها را زنده کنم. در قالب نمایش و موسیقی خیلی مسائل مهم را به تصویر بکشم مثل فرهنگ درست رانندگی کردن، احترام گذاشتن به بزرگ‌ترها و …
یکی از آرزوهای من اجرای چنین مراسمی بود، البته مجموعه اجرایی را در ذهنم بسیار با مهارت تر و بزرگ تر در نظر دارم چه در زمینه فرم لباس ها ؛ چه در زمینه بخش فنی و اجرایی.
چرا از پرفورمنس در بین اجراهای موسیقی استفاده کردید؟
در حقیقت تصویر و موسیقی بیشترین تاثیر را در مخاطب دارد و فهم موضوع را برای انسان زیاد می کند برای همین می خواستم با تصویر و موسیقی و نمایش معضلات اجتماعی را بهتر برای نسل جدید توضیح دهم. دوست ندارم تنها یک اجرای موسیقی که آن هم خیلی حرفه ای نباشد و آهنگ ها تکراری باشند در فضایی غیراستاندارد که در شان مردم ما نیست کار کنم خواسته قلبی ام این است که اجرای موسیقی همراه با نمایش و پرفورمنس برای فهم بیشتر و ایجاد فضایی مفرح، خوب و مناسب برای مردمم فراهم کنم.
پیام نمایش ها چه بود؟
نور در تاریکی نماد پاکی و امید است و چون رنگ سبز برای ما ایرانیان خوش یمن و مقدس است و نماد چیزی است که پلیدی را از میان می برد و اعتقادات ما ایرانیان را نشان می دهد. اعتقادات ما باید حال و هوایش عوض شود مدرن تر شود تا نسل های جوان بپذیرند و با آنها بیشتر آشنا شوند. نسل جدیدتری از آنها باید رو شود. از رنگ سبز در کار در تاریکی به صورت لیزر استفاده کردیم که امید بخش باشد. شخصیت خیر و سفید ادای شخصیت شر و سیاه را در می آورد که به صورت نمادین تقلید را نشان می دهیم. که سریع به حالت خودش باز می گردد که بگوید این کار، کار درستی نیست بعد در حالتی خلسه فرو می رود و بعد از آن حالت مرگ را به تصویر می کشد .
شما اصالتتان تهرانی است و خانوادتان هم در تهران سکونت دارند چرا این مراسم را در تهران برگزار نکردید؟
خیلی دوست داشتم در کرمان انجام شود چون کرمان شهری است که مردمش یک دست تراز تهران است، تهران جمعیت عظیمی از فرهنگ ها و سنت های مختلف را در کنار هم دارد که اجرای چنین مجموعه ای خیلی دشوارتر می شد. درضمن خیلی کرمان را دوست دارم و به نظرم این فستیوال ها باید در فضاهایی خارج از پایتخت هم جا بیفتد.
چرا هفت باغ را برای اجرای کارتان انتخاب کردید؟
هفت باغ به نظرم بهترین جا برای گسترش این گونه کارهاست که برپایی را ساده می کند و فضایی است که مردم کرمان خیلی به آن جا برای تفریح می روند در تهران فکرنمی کنم بتوان به این سادگی کاری به این بزرگی را انجام داد.
البته دردسر های خودش را هم دارد، اما ما نمی‌خواهیم مخالف مردم و اعتقاداتشان باشیم و تنها می‌خواهیم یادآوری کنیم سنت های درست و زیبا را و از رده سنی زیر 18 سال شروع کنیم تا بزرگسالان و چون اکثریت قشر مخاطب برنامه های ما را سنین 20تا 30 تشکیل می دهند با موسیقی می توان برایشان ساعتی مفرح و آموزشی شیرین را رقم زد برای همین از دوستان مهندسی صدا میکس و مسترینگ آهنگ و اجراگر موسیقی استفاده کردیم که همه شان از همین سنین بودند.
به همه این دوستان احترام می گذارم اما نظر شخصی من این است که آهنگ ها را میکس می کنند ترکیب می کنند و از آهنگی به آهنگ دیگر می روند ولی اجرا‌کننده، آهنگ ساز است و تحصیلاتش را در این زمینه گذرانده است، زبان شناس است؛ جامعه شناس است. پس تفاوت بسیار زیادی بین این دو وجود دارد.
شرکت کنندگان برای اجرای موسیقی چگونه انتخاب می شوند؟
ما حتی متقاضی از شهر های دیگر مثل همدان، تهران؛ جنوب کشور و … هم داشتیم یا داوطلب چند دقیقه قبل از شروع مراسم؛ اما به علت بهم خوردن هماهنگی و برنامه ریزی ها نتوانستیم آنها را در برنامه بگنجانیم. خیلی دوست داشتم فرصتی باشد برای تازه کار ها که دیده شوند و آرزوی اکثریتشان که اجرا در مقابل جمعیت زیاد است را در اختیارشان قراردادم تا تجربه کسب کنند. نظر شخصی خود من براین است که بیشتر از آهنگ های ایرانی استفاده بشود تا مردم با خوانندگان و آهنگ های ایرانی بیشتر آشنا شوند، اما یکی از شرط های مهم شرکت در این مراسم اخلاق و سابقه فرد است. من خود در جایگاهی نیستم که تعیین کنم چه کسانی صلاحیت شرکت در فستیوال را دارند اما باید کارها قبل از اجرا بررسی شوند تا خارج از چارچوب های عرف در جامعه نباشند.
این چندمین فستیوالی است که برگزار می‌کنید؟
چهارمین فستیوال. اولین فستیوال را در 12 خرداد 94 برگزار کردیم. در طول یک سال 4 فستیوال.
این دوره خودتان هم یک اجرای نمایشی داشتید، آیا در زمینه این حرکات نمایشی مدرک خاصی دارید؟
خیر، جایی تعلیم ندیده ام و از روی علاقه شدیدم به حرکات ریتمیک دنبال کردم و یاد گرفتم. سال 2013 یک نمایش ریتمیک در آمریکا که فرانسوی بود اجرا شد؛ خیلی زیبا و هماهنگ و ریتمیک بود که بسیار من را جذب کرد. احساس کردم در این سه دقیقه به اندازه یک فیلم چند ساعتی صحبت شد برای تماشاچیان و توانستند با موسیقی و حرکاتشان چه موضوعات مهمی را بفهمانند. بعد از دیدن آن بسیار ترغیب شدم که به دنبال یادگیری آن بروم.
بازخورد چه طور بود؟
استقبال خدارو شکر خیلی خوب بود ، اما ما در حقیقت قصدمان این بود که چنین مراسم هایی در کرمان جا بیفتد و مشکلی برای مسولین به وجود نیاید که خوشبختانه موفق شدیم به خوبی آن را اجرا کنیم. این اتفاقی بود که برای هیچ کداممان تعریف شده نبود و تجربه ای بود تازه و سخت. بعد از اتمام فستیوال از تماشاچیان نظرشان را می پرسیدم؛ خیلی بازخوردهای خوبی داشت و راضی بودند.
از گروه اجرایی تان بگویید.
گروه جوانی را تشکیل داده ایم که به مرور قسمت های دیگر هم به مجموعه اضافه خواهد شد. بخش مهندسی سازه ها و بخش طراحی داخلی، بخش مالی و حقوقی، بخش حرکات نمایشی و گروه موسیقی را داریم که در آینده کارگاه هایی را برای مدیریت هر بخش راه می اندازیم.
حرف آخر.
امیدوارم این روند که تنها میکس و ترکیب آهنگ‌ها است تمام بشود و تولید و ساخت آهنگ داشته باشیم و گروه های مختلف با هم همکاری کرده تا نمایش و اجراهای خیلی قوی و جالبی برای مردم داشته باشیم. باید هدفمندتر اجرا شود و تنها صرفا پخش موسیقی نباشد. خانواده ام همیشه از نظر عاطفی و مالی من را حمایت می کنند حتی مادر و خواهر کوچکم برای تماشای کارم از تهران به کرمان آمدند که بسیار از آن‌ها سپاسگزارم.