ازدواج قسطی
اگر از آن قشر جوانانی که همه چیز برای ازدواجشان فراهم است؛ اما باز هم تن به این اتفاق مهم زندگی نمی دهند، بگذریم، شواهد نشان می دهد بخش زیادی از جوانان تمایل به ازدواج دارند؛ اما شرایط آن فراهم نیست. در میان این شرایط هم چه عاملی مهم تر از شغل و درآمد می توان متصور شد تا جوان برای خودش احساس شخصیت مستقل کند و در خود توان تأمین نیازهای یک زندگی برای یک نفر دیگر را ببیند.
روزنامه شرق می نویسد: از دهه هفتاد که وام ازدواج 500هزار تومان بنا نهاده شد تا امروز که قول وام ۱۰میلیونی روی هوا به چند میلیون جوان چشم انتظار داده شده، چند نسل همه امیدشان همین رقم ناچیز بود تا بزرگ ترین اتفاق زندگی شان را با آن رقم بزنند؛ اما آیا این وام در این سال ها توانسته همین نقش ناچیز خود راهم ایفا کند؟ واقعیت این است که آماری از تعداد کل وام های ازدواج در این سال ها و رقم جزئی و کلی آن وجود ندارد.
سه برابرکردن وام ازدواج
ناصر صبحی، مدیرکل دفتر ازدواج و تعالی خانواده وزارت ورزش و جوانان، دراین باره در گفت وگو با «شرق» موضوع تعیین رقمی به عنوان وام ازدواج برای جوانان را چالشی برای دولت ها در همه دوره ها عنوان کرد و گفت: در این مورد آخر یعنی مصوبه مجلس نهم برای پرداخت وام ۱۰میلیون تومانی ازدواج، هیچ پشتوانه مالی برای آن پیش بینی نشده است. سه برابرکردن وام ازدواج از سه به ۱۰میلیون تومان اقدام خوبی است و می تواند امید زیادی را برای جوانان به وجود بیاورد؛ اما اگر دولت توان و امکان پرداخت آن را نداشته باشد، به عکس ناامیدی و بی اعتمادی جوانان را به همراه خواهد داشت.
این مقام مسئول می گوید: همه برای جوانان نیت خیر دارند؛ اما این نیت خیر به تنهایی جواب گو نیست و باید به این فکر کرد که مرجع ومنبع قول هایی که به مردم می دهیم، کجاست. بی برنامگی و نبود مدیریت امور مربوط به جوانان و نیازهای آنها در این سال ها مشکلات این حوزه را دوچندان و شرایط را سخت تر کرده است. او در مقایسه ای بین وام ازدواج و یارانه می گوید: حتی پردرآمدترین افراد معتقدند یارانه حق آنهاست و چون قرار نیست این پول را پس بدهند، از گرفتن آن رضایت دارند و دنبالش هستند؛ اما درباره وام ازدواج قضیه فرق دارد. بخش درخور توجهی از جوانان دهک های بالای درآمدی جامعه سراغ این وام محدود و دردسرهایش نمی روند و درواقع گروه های متوسط و متوسط به پایین درآمدی جامعه به دنبال گرفتن وام ازدواج هستند.
شغل پایدار
این جامعه شناس تأکید دارد که اگر دولت ها در چند دهه اخیر به وظیفه اصلی خود یعنی ایجاد شغل پایدار برای جوانان اهتمام می ورزیدند،دیگر نیازی به این بذل و بخشش ها نبود و می افزاید: وظیفه هیچ دولتی، دادن پول نسیه برای ازدواج نیست و نمونه این کار را در هیچ جای دنیا انجام نمی دهند اما ما در ایران برای شروع یک زندگی نسیه می دهیم.
او می گوید در اسلام مهم ترین مسئله برای شروع یک زندگی از سوی مرد، امکان تأمین شرایط زندگی یک نفر غیر از خودش است امادرحال حاضر جوانان ما شرایط مالی ندارند تا بتوانند برای ازدواج اقدام کنند و این شرایط مالی قطعا با یک وام چندمیلیونی نسیه تأمین نمی شود. مسئله، دادن وام نیست چراکه جوانان بیشتر از وام به کار نیاز دارند. باید از مسئولان پرسید بعد از وام چندمیلیونی که به جوانان دادید تا ازدواج کنند، از فردای روز عروسی چطور بدون کار و شغل هزینه های خود را تأمین کنند؟ قدیمی ها که زندگی بدون توقع داشتندو اغلب کشاورز بودند معتقد بودند خدا روزی رسان است و برکت می دهد اما این در مورد آن جامعه مصداق داشت نه جامعه امروزی که همه کارگر و کارمند هستند و حقوقی ثابت دریافت می کنند.
عمر کوتاه ازدواج
آمار ها نشان میدهد بسیاری از ازدواج ها در کشور ما عمرکمی دارند و این زنگ خطری برای ماست که بدانیم دوران ازدواج هایی که با اصرار بزرگ ترها اتفاق می افتد، چقدر کوتاه است! به همین دلیل ما همواره توصیه می کنیم که بهتر است چنین ازدواج هایی با این شرایط رخ ندهد تا به طلاق هایی از این دست منجر نشود. او می گوید: وظیفه دولت ها همواره ایجاد کارو نه دادن وام بوده اما در این سال ها عکس این اقدام صورت گرفته و حالا نتایج آن در زندگی جوانان ما هویدا شده است و می افزاید: در شرایطی که دولت امکان استخدام و جذب در دستگاه های دولتی و حتی خصوصی را بسته یامحدود کرده، شرایط برای کارهای اقتصادی کوچک و کارآفرینی در جامعه بسیار سخت است و محرومیت و فقر هم بیداد می کند، چطورمی توان به یک جوان امید داد که با این وام می تواند یک زندگی را بسازد. به همین دلیل کاملا مشخص است که این حرف ها نوعی سیاسی کاری و فرارکردن پشت حرف های قشنگ است اما مسئولان باید بدانند که مردم به خوبی این شرایط را می فهمند. او به شرایط تورم در جامعه و رشد آن، تغییرات قیمتی در بخش های مختلف از جمله در حمل ونقل، خوراک، پوشاک و… اشاره کرد وگفت: در شرایطی که عموم مردم و خانواده ها با حداقل حقوق، حداقل زندگی را دارند، نمی توان به جوانان امیدواری زیادی داد تا به ازدواج فکر کنند.
خودمان را گول نزنیم
در عین حال اینکه بگوییم جوانان چون دچار انحراف شده و دنبال دوست دختر و دوست پسر هستند، پس ازدواج نمی کنند. گول زدن خودمان است. اگر خوب توجه کنید متوجه می شوید که جوانان واقعا تمایل به ازدواج دارند. به عنوان نمونه من جوانان تحصیل کرده زیادی را می شناسم که یا بی کار هستند یا با حقوق کمتر از حداقل حقوق اعلامی وزارت کار مجبورند کار کنند، در این شرایط چطور باید پی ازدواج بروند!؟لازم به ذکر است، آمار ازدواج و طلاق، در سال های اخیر پای ثابت آمارهای سیاه و نگران کننده بوده اند و آمار ازدواج که به خودی خود باید آماری خوشحال کننده باشد، با رشد نزولی اش نگرانی ها را بیشتر کرده است. در عین حال موضوع طلاق یکی از مهم ترین مواردی است که همیشه در مورد افزایش آن در کنار سایر آسیب های اجتماعی هشدار داده می شود.
در شرایطی که طبق آمار سازمان ثبت احوال،سن متعارف ازدواج دختران و پسران تغییرات قابل توجه داشته و شواهد حاکی از رشد بیش از ۱۰درصدی سن ازدواج متعارف مردان وزنان است، این شرایط برای تسهیل در ازدواج نه تنها جواب گو نیست که تا حدود زیادی ناامید کننده است.