انتقال آب تا کی و کجا ادامه یابد؟
۱۹ آبان ۱۳۹۹، ۱۰:۵۴
انتقال آب تا کی و کجا ادامه یابد؟
یادداشتی از مهتا بذرافکن پژوهشگر حوزه اجتماعی آب
انتقال آب مسئلهای به شدت اجتماعی است. وقتی آب در منطقهای وجود دارد، مردم به آن احساس تعلق میکنند و آب همیشه با خود نوعی احساس تعلق و عاطفه و نوعی تعصب را ایجاد میکند. زمانی که آب را منتقل میکنیم اولین اثرش این است که داریم این احساس تعلق را در مبدا دستکاری و در واقع آن را برانگیخته میکنیم که واکنش روانی شدیدی را هم در پی دارد.
نقص بزرگ دیگر انتقال آب دستکاری در زیستبومی است که زمینها و اشتغال و مسکن مردم در آن وجود دارد و کسانی که این پروژهها را کلید میزنند با نادیده گرفتن همه این ابعاد، تصمیماتی میگیرند که آثار سوءاجتماعی و محیط زیستی بر جا میگذارد. بخش مهمی از این اتفاقات غیرقابل جبران است چرا که در بسیاری از این طرحها میراث فرهنگی آسیب جدی میبیند، هکتارها جنگل تخریب و زمینهای کشاورزی نیز نابود میشوند و یا مناقشات محلی ایجاد میشود. این دستکاری احساسات و عواطف و نادیده گرفتن حقوق مردم و این تخریب منابع آنها همه و همه باعث میشود که در واقع یک فشار روانی شدید روی مردم ساکن بیاوریم و این تازه نقطه شروع چنین پروژههایی است. شاید بعضی پروژهها پول به مردم پول دهند آن هم با آن هم طلبکارانه چون فکر میکنند اجرای طرح در راستای منافع ملی است در حالی که این طور نیست.
درست است که یک شهروند در بوشهر همه خاک و آب این کشور را حق خود میداند اما او قطعا برای استفاده از رودخانه در چهارمحال بختیاری حق کمتری از یک ساکن این استان دارد چرا که زندگی او وابسته به این رودخانه است. نابودی روستاها و زمینها و مشاغل به یک معنا یعنی نابودی معیشت و شیوه زندگی. کسی که وجهی به ازای نابودی تمام زندگیش میگیرد، راهی شهر میشود و شهر مهاجرپذیر هم مقصد انتقال آب است.
در حال حاضر باید منتظر موج مهاجرت باشیم چرا که هر چه پروژههای سدسازی را تعقیب کنیم پشت آن موج مهاجرت و حاشیهنشینی شکل میگیرد. و کدام کس است که عواقب حاشیهنشینی و مشکلات آن را نداند. از این بدتر همه این فشارها بر زنان و کودکان چندین برابر بیشتر است. پروژه های انتقال آب نابرابری را تشدید میکند و شکاف جامعه را عمق میبخشد.
برای مثال روستاییانی در خوزستان که حتی آب شرب ندارند باید شاهد صرف آب در پروژههای عظیم صنعتی باشند و این مسئله به شدت تنشزا است و امنیت ملی ما را تهدید میکند. اگر پروژههای انتقال آب را در سالهای گذشته ببینیم، در مییابیم که اکثر مواقع مقصد، شهرهای کویری بوده است چرا که صنعت دارند و هیچکس نمیداند این ماجرای انتقال آب تا کی و کجا میخواهد ادامه یابد؟ در زمانی که ثروتمندترین کشورها با چنگودندان به صرفهجویی منابع خود افتادهاند، ما در ایران بیمهابا منابع خود را تلف میکنیم.
پیشنهاد سردبیر
مسافران قطار مرگ
مطالب مرتبط
برگزیدگان نوزدهمین دوره جایزه «تقی ابتکار» معرفی شدند
«دیوید بوردول»، درگذشت
محققی که سینما مدیون او است
غرفه روزنامه پیام ما ردیف G غرفه ۱۶
آغاز نمایشگاه مطبوعات از فردا
تشکیل بازار بهینهسازی ضامن تحقق اهداف نقشه راه آب کشور
۴۰ واحد آلاینده در شهرستان اراک پلمب شد
️وزارت میراث فرهنگی:
۲۰ اینفلوئنسر خارجی برای تولید محتوای گردشگری به ایران میآیند
تابستان سخت در راه است
بارش برف و باران امروز ادامه دارد
چگونگی از یارانه تشویقی طرح «فجرانه» استفاده کنیم؟
وعده بهرهبرداری از ۴۵۰۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی تا پیک تابستان
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- اقدامات لازم برای اسباب کشی و جابجایی منزل
- بسته بندی مواد پودری با دستگاه ساشه: شغل پردرآمد این روزها
- طبع روغن زیتون در طب سنتی چیست؟ معرفی 4 خواص روغن زیتون
- خرید ساک دستی تبلیغاتی چه مزایایی برای هر برند دارد؟
- تعریف درست هوش مصنوعی (AI) چیست؟
- 10 ایده شغل دوم با سرمایه اولیه کم برای کارمندان
- مقایسه تعرفه پنلهای پیامکی و تبلیغاتی
- مقاصد جذاب و معروف برای کمپ زدن در طبیعت
- 8 نمایندگی تعمیر پکیج ایران رادیاتور در تهران + اطلاعات تماس
- اسپیکر بلوتوثی ارزان و باکیفیت: کدام مدلها را بخریم بیشتر
بیشترین نظر کاربران
معمای ریاست محیط زیست در کابینه رئیسی
بیشترین بازنشر
ستاندن حیات از غزه
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید