۱۰ روز از سیلاب بزرگی که بلوچستان را دربرگرفت می‌گذرد. حدود یک‌هزار روستا و ۱۱ شهر دچار سیلابی با خسارت بالا شدند. بلافاصله با فراخوان کمک از سوی جمعیت هلال احمر کشور و صدور مجوزهای معدود برای تشکل‌های مردمی، گسیل کمک‌ها از جای‌جای کشور به مناطق سیل‌زده شروع شد. اما آنچه مسئله را دشوار می‌کرد این بود که چندین روستا همچنان تا پایان هفتهٔ نخست پس از جاری شدن سیل، در محاصرهٔ سیلاب بودند و دسترسی به آنان میسر نبود. امداد هوایی عملاً تا چند روز پس از سیلاب وارد عمل نشده بود. از سوی دیگر قطع ابزارهای ارتباط جمعی و آسیب‌های زیرساختی موجب شد تا اطلاع دقیقی از بسیاری مناطق سیل‌زده در دست نباشد و این موضوع در مورد روستاهای دورافتاده و محروم منطقهٔ بلوچستان در استان سیستان‌وبلوچستان بیشتر صادق بود. به‌نظر، این شرایط هنوز برای روستاهای دور افتاده وجود دارد.

 

در اخبار رسمی، جزییات چندانی ارائه نشده است و میان آنچه مسئولان می‌گویند انجام داده‌اند و آنچه که سیل‌زدگان از آن حرف می‌زنند فاصلهٔ زیادی است. اما آنچه از تصاویر و فیلم‌های رسیده از مناطق محروم به‌نظر می‌رسد، این است که سیل‌زدگان بلوچستان با گذشت ۱۰ روز از وقوع این حادثه همچنان در وضعیتی بحرانی‌تر از انتظار قرار دارند. وضعیتی که ممکن است با وقوع سیلابی دوباره، مطابق پیش‌بینی‌های هواشناسی، وخیم‌تر نیز شود.

 

۱۰ هزار آسیب‌دیده

مدیرعامل جمعیت هلال احمر سیستان‌وبلوچستان روز گذشته  از امدادرسانی به ۱۰ هزار و ۸۰ نفر در حادثهٔ آبگرفتگی جنوب استان در چند روز اخیر خبر داده است.

به گفتهٔ «سیدمحمدمهدی سجادی» بر اثر بارش‌های شدید باران در جنوب سیستان‌وبلوچستان و بروز آسیب در برخی شهرستان‌ها، حدود یک‌هزار و ۵۰۰ نیروی عملیاتی در قالب ۲۸۹ تیم به مناطق حادثه‌دیدهٔ نیکشهر، کنارک، خاش، سیب و سوران، فنوج، ایرانشهر، میرجاوه، دلگان، سراوان، زاهدان، نیمروز، سرباز، مهرستان و چابهار اعزام شدند: «نیروهای امدادی هلال‌احمر ضمن ارزیابی روستای‌های آسیب‌دیده، خانه‌ها را از آب تخلیه و اقدام به توزیع اقلام امدادی کردند و تاکنون نجاتگران هلال‌احمر برای دو هزار و ۱۷۷ نفر امکان اسکان اضطراری را فراهم کرده‌اند.»

 

«محمدرضا قضات‌لو» از فعالان اجتماعی است که از همان روزهای اول سیل سیستان‌وبلوچستان برای کمک به منطقه رفته است و همزمان تلاش می‌کند تا در شبکه‌های اجتماعی ابعاد این حادثهٔ زیان‌بار را اعلام کند و برای نیازهای سیل‌زدگان اطلاع‌رسانی کند. او می‌گوید که در دشتیاری و چابهار نیازها بسیار زیاد است اما به این معنا نیست که مناطق دیگر به‌خوبی امدادرسانی شده‌اند: «حالا در پیشین هستیم. اینجا هم سیل آمده است اما امدادرسانی نشده است. مردم نیازمند کمک هستند. زندگی‌شان ویران و آب‌گرفته است. اقلامی که در منطقهٔ دشتیاری و پیرسهراب و چابهار نیاز است اینجا هم به‌شدت مورد نیاز است. مردم نیازمند همان اقلام هستند اما چون خبررسانی‌ها برای دشتیاری و پیرسهراب بیشتر صورت گرفته است، اکثر خیران به آن مناطق عازم شدند و مناطق دیگر مثل پیشین از کمک‌رسانی جا مانده‌اند.»

 

روستاهای در آب مانده

احمد یکی از اهالی این منطقه که برای دقایقی کوتاه می‌تواند با «پیام ما» گفت‌وگو کند می‌گوید که پیش از سیل نیز در این منطقه مشکلات زیادی وجود داشت و حالا همه‌چیز بدتر خواهد شد. معدود زمین‌های کشاورزی و باغی هم در سیل از بین رفته و دام‌های موجود هم از بین‌ رفته‌اند. به‌ویژه اینکه در بیشتر خانه‌ها تقریباً وسایل زندگی دیگر قابل استفاده نیست.

 

آنچه احمد می‌گوید به نظر در مورد بسیاری از روستاها و مناطق دیگر صدق می‌کند. یکی از اعضای «شورای افاغنه سراوان» نیز به «پیام ما» توضیح می‌دهد که روستاهای زیادی هستند که هنوز امدادرسانی نشده‌اند. به گفتهٔ او، چون خانه‌ها تخریب نشده بود، مخصوصاً در مورد اتباع در منطقهٔ بلوچستان، از توزیع چادر و اقلامی مانند پتو محروم شده‌اند در حالی که مردم می‌ترسند در خانه‌هایی که ۱۰ روز در گل و آب بوده و معلوم نیست کی پاکسازی می‌شوند هم زندگی کنند.

گفته‌های این عضو شورای افاغنه در حالی است که بخشی از خسارت‌های منازل مسکونی پس از سیلاب مربوط به نشست خانه‌هایی است که در آب و گل مانده‌اند.

«یارعلی شه‌بخش» از اهالی باهوکلات در آخرین تماس تلفنی با «پیام ما» در روز پنجشنبه گفته بود: «مسیر دسترسی به روستاها از بین رفته، پل‌های گِلی ریزش کرده و مردم شرایط سختی را تحمل می‌کنند. بسیاری از معابر و خانه‌ها از بین رفته‌اند. تقریباً نمی‌دانیم سطح خسارت هر خانوار در بخش غیرمسکونی چقدر است. فقط می‌دانیم همه‌چیز از بین رفته است.»