مجموعه شعر « اسکیزوکلمات» سروده ی شهرام پارسا مطلق

توسط انتشارات فرهنگ عامه چاپ و منتشر شده است .عشق ،تنهایی، انسان ، طبیعت و نوستالژی در شعرهای این مجموعه از بسامد بالایی برخوردارند. شاعر در این مجموعه موفق شده است میان مضمون و فرم تعادلی نسبی ایجاد کند و با تکنیک خاص خود شعرهای زیبایی را رقم زده است. چند شعر از این مجموعه را می خوانیم:
1
پیش از تشبیه ماه
به صورت تو!
همین ماه
سیاره ی ولگردی بود
که در برهوت شب
پرسه می زد
2
پشتم
به نفس های تو
گرم بود
مثل پشت آدم برفی
به زمستان
3
درونم
چاهی
فروریخت
کبوتران
به اعماق
پرواز
کردند
4
رویاهایم را
گرم می کنند
گیلاس هایی
که به سلامتی تو
از گلوی کلمات
پایین می روند
5
وصل بیهوده ای ست
ایستادن غمگین پلی تنها
بر فراز رودخانه ای خشک
6
بباف!
خیال هایت سرما می خورند
اگر کلاهی
بر سر این زمستان نگذاری
7
چقدر باید بکشد؟
آدمی
منت نفس هایش را
برای نمردن
8
حرف هایش
شبیه پیچ جاده ای
از کوهستان مهره های گردن ام
گذشت
زندگی را
نشنیده می گیرم
باید به خانه برگردم
کلمات تنهایند
9
از سرم
دست بر می دارم
و با قلب ام
به تو فکر می کنم
زمستانی
از نارنج و اجاق
در من
به بهار می نشیند
10
به نگاهت
در آینه
زل نزن زیبا !
چشم تمام دریاها شور استمست می شود
11
مست می شود
هوا
وقتی از ریه های تو بر می گردد
نفس که می کشی
درختان
تلو تلو می خورند
12
راهی به درازای عمر آمده بود
جانم !
تا به لبت رسید
13
رسم ماه همیشه همین بوده است
تا تاریک نشوم
نمی آیی !
14
بمبارانی در کار نیست
و هیچ پرنده ای
دیوار صوتی دلی را
نمی شکند
تنها وضعیت قلبم!
در دست های تو
قرمز است