خداحافظ ای شیخ شهید
فکر می کردیم ابو لهب مرده است و سنگ های داغ حجاز را از سینه یاسر و بلال بر گرفته اند. اما شب سیاه ستم در سرزمین وحی انگار تمام شدنی نیست.دوباره کوچه های مدینه سیاهپوش می شوند به داغ شیعه ای از شیعیان علی (ع).
ای فرزند صبح ، ای شیخ شهید، راستی چه خوب نام نهاده اند شما را به «نمر». حقا که پلنگ را در زندان شغالان زندگی کردن عار است و تو ای شهید بنی نمر کاخ ظلم شمرزاده های تکفیری را فرو خواهی ریخت
همچنانکه خون به ناحق ریخته حکیم طناب شد و بر گردن صدام افتاد و خون پاک امام موسی صدر دشنه شد و در پهلوی قذافی نشست. شک نداریم سلیمانشاه وهابی را از دریای خون تو راه فرار نیست . واترک البحر رهوا انهم جند مغرقون. زود باشد که سفره این سیه کاسه های مهمان کش برچیده شود و قبله مسلمانان از دست ارواح زنده جمرات آزاد گردد.
اینک که کفتارهای پیر و بد شکل ریاض چنگال در تن خونین آزادگان شیعه و سنی حجاز فرو برده اند و شعله های کینه ابوسفیان و هند جگرخوار از دهان های ناپاکشان تنوره می‌کشد و تن نازک کودکان یمن را می‌سوزاند، این خون و این خون ها نخواهند خوابید بل بشارتی در راه است که شب ستم دیر نمی پاید و صبح نزدیک است و سیعلمو الذین ظلمو ای منقلب ینقلبون.