روند رو به تخریب اولین دبیرستان دخترانه ایران

مدیر مدرسه:اگر مدرسه مرمت نشود به زودی تخریب می‌شود

دبیرستان انوشیروان دادگر یکی از مدارس تاریخی تهران در تنهایی و غربت   مرگ خود را در حال دیدن است. تاسیس این دبیرستان به سال ۱۳۱۵ خورشیدی به عنوان یکی از دبیرستان‌های قدیمی و زرتشتی شهر تهران در خیابان انقلاب، بین خیابان‌های حافظ و ولی‌عصر بر می‌گردد.

وقتی ساخت دبیرستان فیروز بهرام به پایان رسید، ایجاد دبیرستانی مخصوص برای دختران ضروری به نظر آمد. این بنا توسط بانوی‌ نیکوکاری به نام خانم راتن بایی بانجی (جی تاتا) از سلسله موبدان و ساکن نوساری هندوستان (خواهرجمشیدجی تاتا) با سرمایه اولیه یکصد هزار روپیه ساخته شد. نام کنونی این دبیرستان انوشیروان جی تاتا است. هم اکنون در این دبیرستان، دانش آموزان از دین‌های گوناگون آموزش می‌بینند.

دبیرستان انوشیروان دادگر در شهریور ۱۳۱۵ گشایش یافت واکنون نیز یکی از چند موسسه مهم تربیتی است که زیر نظر انجمن زرتشتیان و وزارت آموزش و پرورش اداره می‌شود. دبیرستان «نوشیروان جی‌تاتا» در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.»

حالا این دبیرستان که شاید بتوان گفت، نخستین دبیرستان دخترانه در تهران است، شرایط خوبی ندارد. ستون‌های ساختمان که شباهت زیادی با ستون‌های وزارت امور خارجه در محوطه‌ی باغ ملی دارند، در حال تخریب‌اند، سقف کتابخانه‌ی مدرسه که در ساختمانی جدا در انتهای حیاط مدرسه ساخته شده، ریخته و بدون استفاده است.

ساخت وساز در حریم

 این دبیرستان

در ضلع شمالی حیاط مدرسه نیز ساختمانی در حال ساخت با ارتفاعی بیش از ۲۰ متر قرار دارد و حتی مسولان مدرسه هم نمی‌دانستند که احداث این بنا، حریم منظری مدرسه‌ی تاریخی را مخدوش می‌کند و خلاف ضوابط و قوانین میراث فرهنگی است.

همچنین این مدرسه که همچنان فعال است، سیستم گرمایشی و سرمایشی مناسبی ندارد و این موضوع، برای دانش‌آموزان مشکلاتی را ایجاد می‌کند.

دعوت از میراث فرهنگی 

برای نجات

مدیر این مدرسه‌ی تاریخی درباره‌ی وضعیت مدرسه‌ی «انوشیروان دادگر»  می گوید  بنای مدرسه شرایط خوبی ندارد، قصد داریم از سازمان میراث فرهنگی و انجمن زرتشتیان دعوت کنیم تا در جلسه‌ای، با بررسی وضعیت مدرسه و برنامه‌ریزی برای سامان‌دهی آن، اقدامات لازم برای نجات مدرسه انجام شود.

فریبا آبادطلب معتقد است اگر برای مرمت و بازسازی مدرسه حمایتی نباشد‌، بنا احتمالا به‌زودی تخریب می‌شود. همان‌طور که ساختمان کتابخانه از حدود پنج سال پیش به‌دلیل ریزش سقف بدون استفاده مانده است. متأسفانه نمی‌توانیم هزینه‌ی تعمیر و مرمت این مدرسه را از اولیا و مربیان تأمین کنیم، چون خانواده‌های دانش‌آموزان معمولا از قشرهای ضعیف هستند.

او با بیان این‌که بخش‌هایی از این مدرسه‌ی تاریخی حدود سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ دچار آتش‌سوزی شد، گفت: متأسفانه این اتفاق باعث شد، بخش‌هایی از مدرسه مانند ستون‌های سالن اجتماعات کاملا تخریب و نابود شود.

موریانه ها  به جان 

مدرسه افتاده‌اند

وی یکی دیگر از مشکلات مدرسه را به آفت موریانه در پنجره‌ها و برخی درهای چوبی مربوط دانست و افزود:‌ سال گذشته، برای از بین بردن موریانه‌ها سم‌پاشی انجام شد و امیدواریم بخش زیادی از این مشکل برطرف شده باشد.

او همچنین درباره‌ی جای خالی کاشی‌هایی که به‌نظر می‌رسد سال‌ها قبل کنده شده‌اند، گفت: در ۲۲ سال گذشته، هیچ کاشی‌ای بالای سردر مدرسه وجود نداشته، به‌نظر می‌رسد کاشی‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با توجه به مضامینی که داشته‌اند، کنده و از تزیینات مدرسه حذف شده‌اند.