روایت سلبریتی‌ها از سانسور در تلویزیون

برخی هنرمندان با راه‌اندازی #من_و_سانسورچی به سانسورهای عجیب و غریبی مثل منع نمایش حجم گوش زنان در سیما پرداختند

تعدادی از هنرمندان با راه اندازی #من_و_سانسورچی در اینستاگرام به روایت تجربه‌های مختلف خود از ممیزی در تلویزیون پرداختند.

ممیزی یا سانسور. نامش هر چه که باشد، به گوش ایرانی‌ها کم نخورده. از ممیزی که به برخی کتاب‌ها می‌خورد تا ترانه‌هایی که خوانندگان برای گرفتن جواز، باید تن به آن بدهند. این ممیزی در تلویزیون هم وجود دارد که با توجه به ضوابط خاص صداوسیما، طبیعتا از وزارت ارشاد سخت‌گیرانه‌تر اجرا می‌شود. با این حال روایت‌هایی که در شش روز گذشته از سانسورهای عجیب و غریب در سیما انجام شده، سوژه داغ این روزهای فضای مجازی است.

ایده ژوله

همه چیز از پست اینستاگرامی امیرمهدی ژوله، نویسنده سریال‌های طنز شروع شد. او روز یکشنبه گذشته از ممیزی «حجم گوش شقایق دهقان» در سریال شب‌های برره و «غبغب سحرجعفری جوزانی» در باغ مظفر نوشت و از دیگر هنرمندان خواست که به گفتن «ذکر این مصیبت» بپردازند. دعوت ژوله خیلی زود از سوی بسیاری از هنرمندان اجابت شد. از مهراب قاسم‌خانی گرفته تا پرستو صالحی، میترا حجار و بهاره رهنما. 

تا لحظه تنظیم این گزارش بیش از 600 پست اینستاگرامی  با هشتگ «من و سانسورچی» منتشر شده که البته بسیاری از آن‌ها به بازنشر پست‌های دیگر هنرمندان اختصاص دارد.

جنجال حجار

یکی از جنجالی‌ترین پست‌های پویش «من و سانسورچی» متعلق به میترا حجار است. او البته خاطره‌ای از ممیزی  که با آن روبرو شده، روایت نکرد بلکه در ویدئویی نشان داد که چگونه با چسب زدن به گوش بازیگران زن، از نمایش دادن حجم گوش ‌آن‌ها جلوگیری می‌شود. این ویدئو پس از انتشار بارها در اینستاگرام و توییتر بازنشر شد.

سانسور دندان تا تکیه به دیوار

روایت پرستو صالحی هم از ممیزی در تلویزیون جالب بود. او علاوه بر اینکه به «قایم کردن حجم گوش‌ها» در سریال زیر آسمان شهر اشاره کرد از ممنوعیت تکیه به دیوار بازیگران زنان و یا بالا رفتن آن‌ها از پله‌ها نوشت.

بهاره رهنما هم از اینکه در 25 سال گذشته به او تذکر داده شده که جوری بخندد که «دندان‌هایش معلوم نباشد» نوشت.

مهراب قاسم‌خانی، نویسنده سریال‌های طنز هم به روایتی از ممیزی داستان سریال دزد و پلیس پرداخت. به گفته او، قرار بوده در این سریال اهالی محلی که نقش اصلی فیلم در آن  بازی می‌کرد، همه دزد باشند که با اعلام این که «به اهالی محله بر می‌خورد» داستان تغییر کرده.  او نوشت که «داستان را تغییر دادیم به این صورت که همه اهالی یک خانه دزد بودند، که باز هم ممیزی خورد به این دلیل که القا می‌شود همه مردم دزد هستند.» این ممیزی‌ها آنقدر ادامه پیدا می‌کند که در نهایت داستان اصلی تغییرات جدی می‌کند.

مصطفی کیایی، کارگردان مطرح هم از سانسور تصویر خروج گاومیش‌ها از آب به این دلیل که از پشت آن‌ها فیلم گرفته شده بود، نوشت که با واکنش‌های متفاوتی روبرو شد.

واکنش‌ها

برخی هنرمندان هم اگرچه روایتی از تجربه ممیزی در سیما نکردند اما به آن واکنش نشان دادند. بهرام رادان، بازیگر در واکنش به این پویش با اشاره به سانسور حجم گوش زنان نوشت که «مگر گوش آقایان با خانم‌ها فرق می‌کند؟» پژمان جمشیدی هم نوشت که «دنبال یک خانم با حجم گوش مناسب هستم.» 

در توییتر هم کاربران با بازنشر پست‌های هنرمندان به سانسور در صداوسیما واکنش نشان دادند. بسیاری از این ممیزی‌ها ابراز تعجب کردند. برخی از افراد هم معتقد هستند که انتشار چنین روایت‌هایی نمی‌تواند باعث تغییر رویه صدا و سیما در سیاست‌های این‌چنینی باشد.

سانسور اسم دوبرره و سرنوشت قهوه تلخ

ژوله که پویش «من و سانسورچی» را راه انداخته به سانسور اسم «نظام دوبرره» در سریال شب‌های برره اشاره کرده. او نوشت که بعد از قسمتی که مربوط به سربازی بود و شیرفرهاد می‌گفت که چرا از جلو نظام و از جلو شیرفرهاد نه، اسم نظام دوبرره به دوبرره تغییر کرده است. او همچنین به سانسور قهوه تلخ در دولت دهم پرداخت و نوشت که قرار بوده امیرحسین رستمی به داستان فیلم اضافه شود و در ادامه نقش پسر شاه را برعهده گیرد. به طوری که کم کم قدرت را در دست می‌گرفت. ژوله اضافه کرده که این قسمت‌ها کلا حذف شدند و دلیلش رسما اعلام نشد، اما گفته می‌شد به دلیل شباهات پسر شاه به یکی از مقامات ارشد دولتی، این اتفاق رخ داده است.