سایت خبری پیام ما آنلاین | حاصل چند چین خیار!

حاصل چند چین خیار!





۸ خرداد ۱۳۹۵، ۱۵:۵۹

حاصل چند چین خیار!

احسان جبال بارزی
من کشاورز نیستم و اگاهی حتی نسبی و قلیل هم نسبت به امر کشاورزی ندارم اما کشاورز زاده هستم و از عنفوان کودکی تا حوالی همین الان مصائب این شغل مقدس و در عین حال پیر کننده را نظاره گر بوده و هستم. به نظر من مشکل از انجا شروع شد که در جیرفت ما تقریبا همه کشاورز شدند، از قاضی و مدرس دانشگاه و دبیر بگیرید تا ورزشکار و نانوا و بقال و بعضا جوانان بیکار،جملگی وارد این حوزه اقتصادی شدند.اغلب این کشاورزان نو ظهور چه به لحاظ علمی و چه به لحاظ تجربی متاسفانه فاقد اطلاعات و تجربه لازم بودند که اغلب متد کشاورزی انان بر پایه مشورت های نظری دیگر کشاورزان که همگی هم برای خویش مکتب مستقلی قائل هستند،میباشد،برخی نیز با ازمون و خطا وارد عرصه میگردند و نحوه استفاده صحیح و علمی از سموم و دیگر نهاده ها را نمیدانند و دیده ام که دل در گرو پیر چوگان مینهند و دوز سم را تعمدا افزایش میدهند و دور چون با اینان افتد تسلسل بایدش.
برای جوانان بیکار هم تنها راهی که میماند همین کشاورزی است،با توجه به ساختار همبستگی ارگانیک (organic solidarity) جوامعی مثل جیرفت عزیزمان میتوان با قرض و تمنا و خواهش حداقل یک،دو هکتاری را مزرعه دار بود و سال اگر سال انها شود ماشینی خریداری نموده و بر پشتش بسان نادری که هندوستانی فتح کرده است مینویسند: حاصل چند چین خیار.
این طبقه نو ظهور را اگر سازمان عمران جیرفت فکری به حالش نکند به شدت مستعد بر هم زدن تعادل کشاورزی و بازار و محیط زیست است.برای خرده کشاورز ها باید فکر جدی تری بشود.
دومین مشکل عدم ثبات بازار است،در واقع عدم مدیریت سیستم اقتصادی مبتنی بر مکانیسم بازار است،شاهد این امر هم اول همه شما هستید و دوم هم داستان سیب و پیاز که گاهی قارون کند و گاهی بر فرش کوبد.کشاورزی که با هر ضرر،مقروض تر از قبل میگردد و در عین حال حداقل دو بچه در دهان شیر پول خواری چون دانشگاه ازاد دارد،چگونه از او میتوان انتظار داشت که چون یک کشاورز هلندی نیترات سیب زمینی خویش را کنترل نماید؟؟!!!! در چنین وا نفسایی مسلما ترجیح او سم ارزانتر ولو مخربتر است.
کشت ارگانیک با ساختار و فرهنگ و اقتصاد این مرز و بوم همخوانی ندارد و این درد جز با پا پیش گذاشتن کشاورزان عمده و متمول جیرفت و حمایت شرکت های بیمه و سازمان عمران جیرفت دوا نمیشود،گمان نمیکنم کسی حاضر به این باشد که شوکران اصلاح و کشت ارگانیک باشد.
کاش سازمان عمران جیرفت خود زودتر از بخش خصوصی و در جهت تشویق کردن و فرهنگ سازی اقدام به ایجاد پارک های کشاورزی میکرد که در انها گونه های متفاوت و کشت های مختلف ارگانیک صورت میداد و در عین حال با حمایت و همکاری سازمان میراث فرهنگی جذب گردشگر هم مینمودند که مردم هم بیایند و از این پارک ها دیدن نمایند.انچنان که من در اروپا و اسیا به وفور دیده ام از این پارک ها و بسیار هم موفق بوده اند.خاصه در زمستان،اب و هوای بکر و طبیعی جیرفت و کهنوج و سایر مناطق جنوب خود به تنهایی میتواند یک از هزاران جاذبه توریستی باشد.
انشأ الله با درایت مردم و مسئولین و با صبر و بردباری این دیار همیشه مستعد روزهای خوب خود را خواهد دید چه به قول سعدی:
به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند،،، چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی.

به اشتراک بگذارید:





مطالب مرتبط

نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *