دامها در روستای سیدجابر حمیدیه به دلیل کمآبی و آلودگی رودخانه کرخه بیمار شدهاند
سقط جنینِ 80 گاومیش
فرحان کعبعمیر، دامدار: حداقل ۳۰۰ گاومیش وضعیت وخیمی دارند حیدری، عضو شورای روستای سیدجابر: زمینهای ۴۷ روستا در محدوده گذر رود کرخهنور قرار دارد و ساکنانش حتی برای کشت صیفیجات آبی ندارند
۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۰، ۲۲:۴۳
روزهای بیآبی کرخه، روزهای بیجانی گاومیشهاست. رودخانه در سه سال گذشته چندین و چند بار بیآب شده و گاومیشها هم تا پای مرگ رفتهاند. آنها که حیاتشان به آب وابسته است و در گرمای خوزستان باید در آب بنشینند تا زنده بمانند؛ حالا در خشکسالی و بیآبی رمقی برای ادامه ندارند. اهالی روستای سیدجابر در نزدیکی شهر حمیدیه، هر روز تنهای ناخوش گاومیشهایشان را میبینند که به خاطر رسیدن به ذرهای آب در لجن مینشینند. این آلودگی و تشنگی سبب شده در ماههای گذشته هفتاد تا هشتاد گاومیش جنینشان را سقط کنند.
به دلیل نبود آب وضعیت باقی گاومیشها هم بهتر نیست. بیشترشان دچار بیماریهای پوستی شدهاند؛ پوستهایشان خشک شده و سوخته است. فرحان کعبعمیر، از گاومیشداران روستای سیدجابر به «پیامما» میگوید از ۱۵۰۰ راس حیوانی که دارد؛ حداقل ۳۰۰ گاومیش وضعیت وخیمی دارند. «هر روز باید پنیسیلین تزریق کنند. هر آمپول قیمتش ۲۵۰ هزار تومان است. همه این هزینهها با خودمان است و حمایتی نیست. اما مسئله ما الان بیآبی است که روزگارمان را سیاه کرده.» او بزرگترین گاومیشدار سیدجابر است، تعداد گاومیشهایش از دیگر دامداران بیشتر است و حالا سقط جنین گاومیشها که ممکن است در روزهای آینده هم شاهدش باشد از لحظات سخت و دردناک زندگی شده است. «گاومیشهایمان بخاطر نبود آب در لجن غوطه خوردند و آنقدر این آسیبزا بوده که حالا حدود هشتاد جنین سقط شده روی دستمان باقی مانده است.»
برای کعبعمیر زندگی در سالهای گذشته و دامداری خاطرهای است روشن که تلخی خشکسالی سالهای اخیر آنها را شسته و انگار که کرخه هم خاطره زندگی گاومیشها و مردم کنارش را دیگر به یاد نمیآورد. «دامپزشک آوردیم. گفت تقصیر کمآبی است که حیوان اینطور مریض است. بارها و بارها اعتراض کردیم که چرا آب رودخانه را بستید. فقط یک جواب میدهند: خشکسالی است. چارهای نداریم. سد کمبود آب دارد و نمیتوان کاری کرد.» کعبعمیر میگوید در سالهای گذشته اطراف منطقه کشت برنج پررونق بود و آب بسیاری صرف برنجکاری میشد اما امسال به برنجکاران هم اجازه کار ندادهاند. او که همه عمرش کنار رودخانه و گاومیشهایش سر شده حالا میپرسد باید چه کنم؟ این شغل آباواجدادی آنها و محل درآمد و گذران زندگی است. بدون اینها چه باید کرد؟ کعبعمیر جواب خودش را میدهد: «باید به جای دیگری کوچ کرد. دیگر نمیشود اینجا ادامه داد. برویم جایی که آب باشد.»
معیشت ۵۰۰ خانواده در خطر است
«کوچ کردن راه اشتباهی است.» این را عباس حیدری، عضو شورای روستای سیدجابر میگوید. او که نگران زندگی و درآمد پانصد خانوار روستاست معتقد است که رفتن از این منطقه راهکار حل این مشکل نیست و نمیتوان با کوچ و خالی کردن روستا به آینده این وضعیت امیدوار بود. «ممکن است خیلیها فکر کنند میشود بروند و بعد اوضاع برای گاومیشهایشان خوب میشود اما چنین چیزی ممکن نیست. آنها باید به اطراف شهر بروند که در بعضی مناطق آب دارد اما رفتن از روستا به شهر؛ آن هم با داشتن دام کار درستی است؟» حیدری از بیش از چهار هزار راس دام روستای سیدجابر میگوید و از مردمی که تمام درآمدشان وابسته به کشاورزی و دامداری است و حالا با بیآبی هم دامداریشان دچار مشکل و هم کشاورزی ناممکن شده است. «ابتدا میگفتند مشکل از برنجکاری در منطقه است اما حالا مدتهاست حتی کشت تابستانه هم در این منطقه ناممکن شده و این وضعیت یعنی دیگر کشاورز حتی یک لقمه نان برای خوردن نخواهد داشت.»
کرخهنور، یکی از مهمترین سرشاخههای رود کرخه است که حقابهاش از مبدا سد کرخه و همچنین سد تنظیمی حمیدیه تامین میشود اما در چند سال گذشته حقابه این رود تامین نشده است و پاسخها برای تامین حقابه هم بینتیجه مانده است. عضو شورای روستای سیدجابر میگوید زمینهای ۴۷ روستا در محدوده گذر رود کرخهنور قرار دارد و آنها حالا حتی برای کشت صیفیجات هم دیگر آبی ندارند و این در حالی است که زندگیشان وابسته به همین کشتوکار است. «عمق آبی که در رودخانه وجود دارد شاید به ده سانتیمتر برسد. این برای گاومیشهایی که نیاز به نشستن در آب دارند یعنی هیچ.»
هیچ احترامی برای آب قائل نیستند
خشکسالیهای دهه هشتاد عاملی بود تا بیآبی در خوزستان رفتهرفته رخ نشان دهد. بعد از آن در اواخر دولت نهم قرار شد طرح آبرسانی غدیر اجرایی شود و به بهرهبرداری برسد. طرح غدیر به سه فاز تقسیم شد؛ فاز اول: از قیصریه تا آبادان و خرمشهر، فاز دوم: تأمین آب شرب شهرهای اهواز، دشت آزادگان، هویزه و شادگان و فاز سوم: از امالدبس تا آبگیر سد دز.
عملیات اجرایی پروژه ۲۶ آذر ۸۷ آغاز شد. قرار بود کل پروژه در پنج سال و تا پایان دولت دهم به بهرهبرداری برسد و آب شرب حدود پنج میلیون نفر را تامین کند و آبرسانی به ۲۵ شهر و بیش از یک هزار و ۶۰۰ روستا از دیگر اهداف این طرح بود که تا دولت دهم به نتیجه نرسید. در ابتدای دولت یازدهم هم قرار شد طرح غدیر در کوتاهترین زمان ممکن عملیاتی شود و بهمن سال ۹۲ به گفته مسئولان، بخشی از این پروژه که منبع تامین آب اهواز را از سد کارون به طرح غدیر منتقل کرد، عملیاتی شد اما عملا تغییری در کیفیت آب مشاهده نشد و وعدهها برای افزایش کیفیت آب به اجرای فاز دوم طرح غدیر کشید. فاز بعدی هم توانست تعداد محدودی از مناطق را تحت پوشش بگیرد و در نهایت هم تغییری در وضعیت و کیفیت آب ایجاد نشد. این اتفاقات در حالی رخ داد که طرح انتقال آب کارون هم در این سالها در جریان بود و در حدود ۱۰ طرح انتقال آب از سرشاخههای کارون بزرگ (کارون و دز) به فلات مرکزی اجرا یا در حال اجراست که مخالفان بسیاری داشت و پویشهایی برای نه گفتن به انتقال آب کارون به راه افتاد. عملیات انتقال آب از این رود در حالی در سالیان گذشته رخ داده که سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان بازرسی کل کشور و مرکز پژوهشهای مجلس مخالفت خود را با اجرای طرحهای انتقال آب اعلام کردهاند. همچنین برخی طرحها در سالهای گذشته به خاطر مخالفتها متوقف شد اما چندی پیش خبر از سرگیری اجرای این پروژه توسط وزارت نیرو بار دیگر بر زبانها افتاد.
حالا ناصر منابیه، مدیر انجمن حامیان طبیعت حمیدیه مشکل بزرگ منطقه را در کنار کمآبی و خشکسالی، سومدیریت در زمینه فاضلاب هم میداند و به «پیامما» میگوید: «مشکل خوزستان میتواند حل شود اما در صورتی که عزمی برای تصفیه این فاضلابها وجود داشته باشد. در حال حاضر تمام رودخانه با فاضلاب شهری آلوده شده است. در چنین وضعی چطور میتوان امیدوار بود که حیوانی چون گاومیش که به آب نیاز دارد بتواند جان سالم به در ببرد؟» او اینها را میگوید و ادامه میدهد: «وزرات نیرو و شرکت آب منطقهای در کنار شهرداری و دهیاریها هیچ تلاشی برای این کار نکردهاند و رودخانه روز به روز بیشتر از بین رفته است. اینجا هیچکس احترامی برای آب قائل نیست. رودخانه به راحتی از بین رفته و وقتی میپرسیم چرا فقط میگویند خشکسالی است. مشکل کل منطقه خشکسالی است اما کسی نمیگوید بر اثر چه سیاستهایی در طول سالیان متمادی این اتفاق افتاده.»
از هژیر کیانی، دبیر انجمن دوستداران طبیعت و محیط زیست شهرستان ایذه هم وقتی درباره مشکل گاومیشهای روستای سیدجابر میپرسیم میگوید: «دهدز هم دچار همین بیآبی است. سی هزار نفر اسیر این بیآبیاند. آنها بین سد کارون ۳ و ۴ زندگی میکنند اما آب شرب ندارند و نزدیکترین روستا به سد فقط ۲۰۰ فاصله دارد.» او میگوید اگر به داد این منطقه نرسند غیزانیه دوم خواهد بود. زندگی سی هزار نفر در بیآبی شوخی نیست. مردمان روستایی که فقط هفتهای چند بار رنگ آب را میبینند.
پیشنهاد سردبیر
سیاست غیرمنسجم مانع اجرای قانون آب
مطالب مرتبط
مناقشه میان محیطزیست و مدیران استانی چهارمحالوبختیاری بر سر آبگیری سد «باباحیدر» بالا گرفته است
نوشیدن آب از زبالهدان؟
آیندهٔ ایران در گرو مدیریت مطلوب محیط زیست
اطلاعرسانی یک طرفه درباره کابینه آینده
بررسی پرونده هگمتانه در کمیته میراث جهانی یونسکو
گندمکاران هنوز طلبکارند
رییس حفاظت محیط زیست سقز:
۵۳ شکارچی متخلف در سقز دستگیر شد
جنگلهای خامی طعمه حریق شد
ورود کمیسیون کشاورزی مجلس به آتشسوزی جنگلها
ابلاغ برنامه به استانهای غبارخیز
تدوین برنامه ۱۰ ساله مقابله با گردوغبار در ایران
کارشناس ادارۀ کل هواشناسی استان اصفهان پیشبینی کرد:
گرما و آلودگی هوا تا پایان هفته ماندگارند
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- با طراحی سایت مشتریان رقیب خود را بدزدید!
- بیماری هاشیموتو چیست؟ علائم و راهکارهای درمان
- نورپردازی کابینت آشپزخانه چه تاثیری بر روحیه افراد دارد؟
- سفر به پوکت بهترین مقصد گرمسیری آسیا با تور تایلند آرزوی سفر
- بورس شمش گلدن ارت ( خانی )
- مقایسه گچبری پیش ساخته پلی یورتان و گچبری پیش ساخته پلی استایرن
- عطر بدون سردرد – 11 عطر مخصوص افراد میگرنی
- گیلکی کناری، پژوهشگر برتر متافیزیک ایرانی بر سکوهای بینالمللی
- چرا رزرو هتلهای 4 ستاره استانبول ارزشمند است؟
- کدام شاخص اقتصادی بیشترین تاثیر را روی پیشبینی قیمت انس طلا دارد؟ بیشتر
بیشترین نظر کاربران
«آفاق آزادی در سپهر تاریخ» در غیاب زیباکلام
بیشترین بازنشر
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
آشکارشدن گورهای ماقبلتاریخ هنگام ساخت بزرگراه
3
«بمو» را تکهتکه کردند
4
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
5
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
دیدگاهتان را بنویسید