درباره‌ی عرضه‌ی داروهای ترک اعتیاد در بعضی از سوپر مارکت‌ها و مغازه‌های دیگر
سوپر متادون

از بیرون که مغازه را دیدم سوپر مارکتی بود مثل بقیه‌ی سوپرمارکت‌ها و تنها تفاوتش این بود که یک ملک تجاری با مرکز ترک سومصرف مواد فاصله داشت که شاید به نظر شما چیز جالب و نادری نباشد چرا که به تازگی شاهد رشد این مراکز در کرمان بوده‌ایم. وقتی وارد مغازه شدم راه باریکی از بین اجناس کشیده شده بود تا انتهای مغازه‌که از آنجا می‌توانید نوشابه و نوشیدنی‌های دیگر را از یخچال بردارید و با دقت از همان راه باریک برگردید و با صاحب مغازه حساب کنید و بروید(مثا همه‌ی سوپر مارکت‌ها) اما خوب من قصد خرید نوشابه نداشتم و دنبال مطاعی زیان‌بار تر بودم در نتیجه وقتی که به مغازه دار رسیدم بی مقدمه گفتم چی‌داری؟ نگاهی با شک و تردید به من انداخت و گفت: چی‌می‌خوای؟ توضیح دادم که دنبال متادون می‌گردم و طرف تبلیغات را اینگونه آغاز کرد: شربت دارم و قرص هم هست اما قرص‌های سفیدم تموم شده فقط از اون خوبا برام مونده.
پرسیدم: کدوم خوب‌ها
گفت: ببین هم قهوه‌ای داریم و هم سفید اما این سفیدها مالی نیستن و همه دنبال قهوه‌ای می‌گردن که اصلا یه چیز دیگه‌اس.
از قیمت پرسیدم و تعدادی که می‌فروشد که اندکی مشکوک شد اما گفت تو پول همرات باشه تا اونجا که می‌خوای بهت می‌دم و بعد هم اضافه کرد شانس آوردی سرم خلوته وگرنه عمرا این همه فک نمی‌زدم.
گفتم اجازه بده تماسی بگیرم و بپرسم که دوستم قهوه‌ای بجای سفید می‌خواهد؟ بعد بر می‌گردم و خرید می‌کنم، به همین بهانه از مغازه‌اش بیرون آمدم و چون ظاهر خلاف کاری هم داشت با ترس و لرز گوشی را در آوردم و با رفیق فرضی مشغول صحبت شدم و آرام سوار وسیله‌ی نقلیه‌شدم و تقریبا با موفقیت گریختم از منبع خبری پرسیدم خوب دیگر کجاها همین برنامه به راه است؟ که گفت تا دلت بخواهد توی این خیابان از این سوپر مارکت‌ها سیگار فروش‌ها هست ولی اگر جایی را می‌خواهی که همه دور همدیگه باشند باید برویم به آن میدان که یکی از خروجی‌های شهر هست. پس از او خواستم که به سمت آن میدان براند و وقتی که رسیدیم به آن با تعدادی کانکس مواجه شدیم که مغازه‌هایی نزدیک بهم را شکل داده بودند و از کبابی و جگرکی گرفته تا سوپری و خنزر پنزر فروشی زیر پیشخوان یا پشت ترازو و یا گوشه‌و کنار دیگری از مغازه را تبدیل به مکانی برای پنهان کردن دارو نموده‌ بودند و سرنگی کثیف را هم در کنار شیشه‌ی شربت گذاشته‌اند شربت‌هایی که اکثرا از سر تا میانه‌ی بدنه‌شان را شکرک گرفته و اوضاع‌شان به شدت رقت بار بود خلاصه خودم را به مغازه‌ها رساندم و هرچند با شک و تردید به ظاهرم نگاه می‌کردند اما یکی از فروشندها اعتماد کرد و گفت: چی‌می‌خوای ؟ که پرسیدم: چی داری؟ و پاسخ داد: من فقط شربت متادون میارم ولی شربتم اصله و عمرا هم آب توش نیست. گفتم از کجا مطمئن باشم که آب توش نیست؟ که جواب داد: این پول‌ها خوردن نداره و من یکی از این پولها نمی‌خورم و اگر هم می‌ترسی آب داشته باشه برو از کس دیگری بخر. خوب بهانه را داد دستم تا بروم به مغازه‌ی بعدی و او هم دقیقا همین شرایط را داشت و شربت را با همین وضعیت ارائه می‌کرد و هر از چندی هم کسی می‌آمد و با یکی از بسته‌های سس که همراه با ساندویچ می‌دهند و مانند لیوان‌های یکبار مصرف مینیاتوریست اندکی شربت می‌گرفت و همانجا یا چند قدمی آن طرف‌تر می‌نوشید و می‌رفت. و من هم بواسطه‌ی ظاهری که خیلی مناسب آن محیط نبود قبل از اینکه بیشتر از این جلب توجه کنم آن میدان را ترک کردم و دوباره به منبع محترم گفتم آقا دیگه کجا ؟ که گفت حتی ساندویچی‌هایی را سراغ دارم که از این قرص و شربت‌ها می‌فروشند و اگر هم دستگیر شوند طولی نمی‌کشد که کسی در همان حوالی جایگزین ایشان می‌شود و می‌خواست این معنی را منتقل کند که تا تقاضا هست، عرضه هم خواهد بود .
در این بین می‌گفت خیلی هم این قضیه بد نیست چرا که شاید خیلی ها ساقی را رها کنند و بیایند از همین‌ها متادون بخرند و الگوی مصرفشان تغییر کند، اما من کماکان معتقدم که دارو بدون نظارت پزشک سم است و از این گذشته تولید کننده و کیفیت این دارو مشخص نیست و از همه‌ی اینها گذشت این آقایان که دارو را فقط در اختیار معتادانی که قصد ترک کردن دارند قرار نمی‌دهند بلکه دقیقا با همان سیاست کاسب‌کارانه تمام تلاش‌شان را هم می‌کنند تا تعداد و مقدار مصرف‌کننده را افزایش بدهند و مثل هرکاسب دیگری سود را در افزایش فروش و وفادار کردن مشتری می‌بینند که خوب عمل وفاداری مشتری را نه شکل کاسبی و مدیریت کسب‌و کارشان که همان جنسی که می‌فروشند تضمین می‌کند و از این گذشته هرچقدر موادی راحت‌تر در دسترس عموم قرارگیرد احتمال ابتلای افراد بیشتر را بالاتر می‌برد چه برسد که حالا کار به مغازه‌های مختلف هم کشیده و هرچند قبلا این مساله توسط نیروی انتظامی مطرح شده بود که میانگین دسترسی به مواد در اقصی نقاط کشور چیزی حدود ۱۲ دقیقه است اما این شکل فروش متادون احتمالا این زمان را هم کاهش بدهد و همانطور که چندی پیش اشاره شد جوانان زیادی برای اولین بار نه با مواد مخدر که با اینگونه دارو ها آشنا می‌شوند و همانطور که در صفحه‌های اینترنتی و روزنامه‌های مختلف می‌خوانیم عده‌ی زیادی از دانشجویان و محصلین به واسطه‌ی بیدار ماندن در شب امتحان و یا بالا بردن تمرکز و با پیشنهاد دوستانی ناباب به دام این داروها می‌افتند و متاسفانه بیرون کشیدن خود از این ورطه بسیار سخت و پیچیده می‌شود و چون اطلاعات کافی را خانواده‌ها و جوانان از مصیبت‌هایی که این داروها به همراه می‌آورند ندارند، ممکن‌است به راحتی از کنار این ماجراها بگذرند حال آنکه اعتیاد به این جنس یا آن دارو فرقی با هم ندارند و نتیجه‌ی یکسانی می‌دهد. مساله‌ی بعدی هم بالا رفتن مقاومت بدن در برابر داروست که وقتی شخصی مثلا دارویی را مصرف کند پس از یک دوره‌ی مصرف بدنش نسبت به آن دوز گذشته دیگر مقاوم می‌شود و باید داروی بیشتری مصرف کند و معمولا کسانی که دارویشان را این گونه تهیه می‌کنند به این عارضه هم دچار می‌شوند.
یکی از دوستانم که پزشک است و در یکی از کمپ‌های ترک اعتیاد مشغول بکار شده می‌گفت چند نفر از کسانی که آنجا بستری هستند صبح‌ها ۴۵ میلی‌لیتر و شب‌ها هم ۴۵ میلی‌لیتر متادون مصرف می‌کنند و این قضیه باعث تعجب همه‌ی اهالی کمپ شده است.
برای چندمین بار ذکر می‌کنم که دارویی که در ایران تولید می‌شود و مارک و لوگوی شرکت داخلی را هم دارد چطور با این ابعاد وسیع در جامعه پخش می‌شود و تا کی باید شاهد خود کشی تدریجی جوانان و آینده سازان کشور باشیم آن هم بوسیله‌ی داروهایی که همین جوانان و در راستای خود کفایی و بی نیازی از بیگانگان در همین کشور تولید شده‌اند و در آغاز مایه مباهات ما بوده‌اند که دیگر این چنین داروهایی را وارد نمی‌کنیم اما حالا باید از همین داروها هم بترسیم و نگران آینده‌ی کشور و آینده سازانی باشیم که در سوپر مارکت‌هم متادون در دسترس‌ ایشان است.