تظاهراتکنندگان در جریان نشست تغییرات اقلیمی گلاسگو خواستار شدند:از نسل آینده حفاظت کنید
|پیامما| دهها هزار نفر در حاشیه اجلاس گلاسکو رهبران جهان را متهم کردند که فرصت باقیمانده برای محافظت از آینده را از دست میدهند.
در حالی که رهبران کشورهای جهان در نشست تغییرات اقلیمی سازمان ملل در گلاسگو بر سر قولهای روی هم انباشته شده از سالها قبل، مذاکره کردند، بیش از صد هزار نفر در اعتراض به عملکرد آنها دست به تظاهرات زدند. معترضان روی پلاکاردهایی نوشتند: «آسیبی را که وارد کردید، میبینیم.»
آنها روز شنبه در تظاهراتی پر سر و صدا در گلاسگو از رهبران دنیا خواستند تا با بحرانی که سراسر کره زمین را فرا گرفته، مقابله کنند. پرچمها، طبلها و فریاد معترضان، کوچههای محل برگزاری این نشست را پر کرده بود به گونهای که عبور از یک محل ممکن بود بیش از یک ساعت طول بکشد.هماهنگکنندگان این تظاهرات اعلام کردند که بیش از صدهزار نفر با وجود باد و باران در گلاسگو راهپیمایی کردند. تظاهراتی که فقط به گلاسگو ختم نشد و تعداد آن در دنیا، از لندن گرفته تا ملبورن استرالیا به بیش از ۳۰۰ تجمع رسید.به گزارش نیویورک تایمز، تظاهرات گلاسگو نشان میدهد که جنبش تغییرات اقلیمی، مجموعهای از آرمانهای گروههای مختلف را زیر چتر خود گرد هم آورده است؛ در میان تظاهراتکنندگان اعضای اتحادیهها، گروههای مذهبی، فعالان چپگرا و کنشگران عدالت نژادی دیده میشوند.
عصر روز شنبه جمعیت برای کنشگران بومی قاره آمریکا هورا میکشیدند و از رهبران دنیا میخواستند حفاظت از سرزمینهای آبا و اجدادیشان را در اولویت قرار دهند. نشست گلاسگو را بیش از ۱۳۰ رئیسجمهور و نخست وزیر با میانگین سنی ۶۰ سال آغاز کردند که فقط چند نفر از آنها زن بودند. اما تظاهرات را فعالان محیط زیست و به ویژه زنان رهبری میکنند و در میان آنها نیز جوانانی هستند که هنوز برای رای دادن در کشور خود به سن قانونی نرسیدهاند. تظاهراتکنندگان رهبران جهان را متهم میکنند که دارند فرصت کم باقیمانده برای محافظت از آینده آنها را از دست میدهند. بریانا فرویین، ۲۳ ساله و اهل سامویی میگوید مذاکرات رهبران دولتها نتایج کمی داشته اما کافی نیست. دانا مونرو ۵۴ ساله که به گلاسگو سفر کرده نیز میگوید نوههایش به او انگیزه میدهند تا در این زمینه فعال باشد. کرول مکدونالد میگوید زمان زیادی را در مناطق کوهستانی اسکاتلند به عکاسی میپردازد و تاثیر سریع تغییرات اقلیمی را به چشم خود است. به اعتقاد او دولتها نمیتوانند به اندازه افراد محلی از زمین مراقبت کنند.
ارسال پاسخ