امید تنها چیزی است که داریم
۶ مهر ۱۴۰۰، ۰:۰۰
۱۰سال پیش وارد حوزه گردشگری شدم و در این ده سال به طرق مختلف در این حوزه فعالیت داشتم. ورود جدی من به این حوزه از طریق عکاسی بود. به طور حرفهای عکاسی میکردم و مجموعه عکسی از کوه نمک استان بوشهر داشتم، که در کتابی با عنوان «بهشت شور» منتشر شد. استقبال از کتاب بسیار زیاد بود و به چاپ دوم رسید. این کتاب عکس زمانی که چاپ شد گردشگران خارجی بسیاری را برای بازدید از این کوههای نمکی به منطقه ما جذب کرد.
آنروزها در کنار عکاسی به عنوان راهنمای گردشگری هم مشغول به کار بودم. یک گالری آریادخت هم داشتم که در آن صنایع دستی استان بوشهر را ارائه میکردیم. در این گالری بود که برای نخستین بار آثار هنرمندان صنایع دستی منطقه را گردآوری کرده برای نمایش و فروش در گالری عرضه کردیم. استقبال همشهریها و گردشگرانی که به این منطقه میآمدند از محصولات گالری خوب بود. به مرور که تعداد گردشگران بیشتر شد، به این فکر افتادم که فضایی برای اقامت گردشگران ایجاد کنم. اینجا بود که اقامتگاه بومگردی «بهشت شور» شکل گرفت. با امید فراوان و انرژی زیاد برای مجوزهای مربوط به اقامتگاه اقدام کردم. از آنجا که کاری نو در منطقه ما بود، برای مجوز اولیه دوندگی زیادی نداشتم، اما بعد از سه سال وقتی برای تمدید مجوز اقدام کردم، آنقدر سنگ اندازی کردند و مانع سر راهم گذاشتند که به کلی از سرمایهگذاری در این حوزه پشیمان شدم. دستورالعملهای جدیدی که بیشتر کار ما را با مشکل روبرو میکرد تا اینکه بخواهد تسهیل کننده باشد. کسانی که باید در ادارات مربوطه حامیان ما میشدند، به شکل ناعادلانهای مشکلتراشی میکردند. هر چند هر کاری سختیهای خود را دارد، اما این درست نبود که وعدههایی به ما داده میشد که هیچوقت عملی نشد، فقط میخواستند دل ما را خوش کنند.
بعد از شیوع کرونا در روزهایی که همه به فکر سلامتی خود و خانوادهشان بودند، ما باید علاوه بر اینها تلاش میکردیم که شغلمان را حفظ کنیم. باید سپرمان را محکم میکردیم که تیر خودیها به ما برخورد نکند. گفتند وام میدهیم، حمایت میکنیم. وام گرفتیم که اقامتگاه را توسعه دهیم برای روزهای بهتر آینده، اما شرایط جور دیگری پیش رفت. یک سال و نیم برای امهال وام دوندگی کردیم اما به جایی نرسیدیم. حالا هم وام را با 18 درصد سود – در عوض 4 درصد- همراه با جریمه به بانک بازگرداندیم. در این زمینه هیچ کس حامی ما نبود. بانک وظیفه خود را انجام داد، اما کسانی که باید از ما حمایت میکردند، حامی نبودند.
از تمام این مشکلات بگذریم. ما با امید کار خودمان را در بوشهر با اقامتگاه بومگردی بهشت شور، شروع کردیم و با امید ادامه میدهیم. امید تنها چیزی است که انسان را زنده نگه میدارد. آدمی با امید زنده است. امید دارم که بعد از انجام واکسیناسیون، گردشگری دوباره رونق بگیرد.
برچسب ها:
مطالب مرتبط
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- روغن صنعتی مایعی جادویی برای افزایش عمر مفید ماشین آلات
- ۱۰ ماده غذایی که به شما در سفر به سوی کاهش وزن کمک میکنند
- چاپ ترافارد؛ هر آنچه که باید درباره این نوع چاپ دستی بدانید
- اقدامات لازم برای اسباب کشی و جابجایی منزل
- بسته بندی مواد پودری با دستگاه ساشه: شغل پردرآمد این روزها
- طبع روغن زیتون در طب سنتی چیست؟ معرفی 4 خواص روغن زیتون
- خرید ساک دستی تبلیغاتی چه مزایایی برای هر برند دارد؟
- تعریف درست هوش مصنوعی (AI) چیست؟
- 10 ایده شغل دوم با سرمایه اولیه کم برای کارمندان
- مقایسه تعرفه پنلهای پیامکی و تبلیغاتی بیشتر
بیشترین نظر کاربران
معمای ریاست محیط زیست در کابینه رئیسی
بیشترین بازنشر
ستاندن حیات از غزه
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید