افتتاح بوستان زندگی در منطقه 12 تهران با حاشیه‌هایی همراه بود 

«هرندی» با یک بوستان گلستان نمی‌شود 

سرانه فضای سبز برای بعضی از مناطق برخوردار برای هر فرد حدود 70 متر است اما در بعضی مناطق مانند مناطق 12، 7، 8 و 10 بسیار کمتر از این عدد است.

این زمین روزگار متفاوتی را سپری کرده است. روزگاری مامن غارهای تو در تو بوده و مردمانی مرموز که احتمالا از اولین وارثان پایتخت بودند. شهری که آن روزها آب و هوای خوشی داشته و ساکنان کم. این زمین روزی دیگر تنش زخمی بمب‌های به جا مانده از جنگ جهانی دوم بوده. روزگار سپری شده زمین می‌گوید، اینجا زمانی زمین کشاورزی بوده و غلات در آن کشت و زرع می‌شدند. در این سال‌ها اما زمین اینجا تنها یک تصویر به خوردش رفته. تصویری که همه ایران بعد از شنیدن نام دروازه غار و هرندی به ذهنشان خطور می‌کند، اعتیاد. دروازه غار شده، مامن معتادین. آن‌هایی که از زندگی برایشان یک کارتن قرضی مانده که شب به شب روی آن می‌خوابند.

این زمین، روز گذشته تبدیل به یک بوستان 24 هکتاری شد. بوستانی که 3 کیلومتر مسیر پیاده روی در آن تعبیه شده در منطقه 12 شهرداری تهران قرار دارد. جایی که به گواه اطلاعات منتشر شده در اطلس کیفیت زندگی شهر تهران در سال 98 ، آخرین منطقه‌ی تهران است که شهروندانش نسبت به وضعیت فضای سبز آن رضایت داشتند.

نام بوستان را زندگی گذاشته‌اند. به این امید که تاسیسش زندگی را به منطقه هرندی بازگرداند. «فکر می‌کنید تاثیری دارد؟ ندارد.» عصبانی است. خودش را از قدیمی‌های محله دروازه غار معرفی می‌کند. «این پارک هم پر می‌شود از معتاد، شما یک ماه دیگر به اینجا سر بزن.» پیرمرد خودش را 70 ساله معرفی می‌کند و می‌گوید بوستانی که شهرداری آن را باز آفرینی کرده حدود 3 سال بسته مانده بود و افتتاح حقیقی آن به چند سال پیش باز می‌گردد.

شرط و شروط برای ورود بوستان زندگی

بوستان زندگی پیشتر هم بوده، پیشتر سه بوستان کوچک بوده که حالا با هم تلفیق شدند و یک بوستان بزرگ ایجاد شده. بوستان با حدود 2 کیلومتر نرده محصور شده است. نرده‌های بلند که به عقیده مسئولان شهری شبیه به پارک شهر تهران است اما در واقعیت می‌خواهد با ورود معتادان برخورد کند. نرده‌هایی که برای عبور از آن حتی در روز افتتاحیه هم باید کارت شناسایی داشت در غیر اینصورت ورود ممنوع است. علی محمد مختاری، مدیر عامل سازمان بوستان‌ها و فضای شهر شهرداری تهران در جمع خبرنگاران می‌گوید که این بوستان ساعتی است: «از ساعت 6 صبح تا ساعت 10 شب این بوستان باز است.»

پارک شوش منطقه 12، یکی دیگر از بوستان‌هایی است که معتاد و کارتن خواب به خود کم ندیده است. مختاری اما معتقد است در سایر پارک‌های منطقه معتاد وجود ندارد:«هرجایی که مردم وجود داشته باشند، معتادان هم حضور ندارند و اصلا امنیت برقرار است، هرجا که مردم نباشند اما معتادان حضور ندارند.»

اما این بوستان قدیمی چگونه باز آفرینی شد؟

این بوستان را اما قرارگاه خاتم الانبیا با تلاش شهرداری تهران ساخته است. روح الله حاجی زمانی، رییس هولدینگ شهرسازی قرارگاه خاتم الانبیا می‌گوید که عملیات اجرایی ساخت پارک در سال 94 کلید خورد. ابتدا معتادان به گرمخانه منتقل شدند، محدوده حصارکشی شد و دریاچه‌ای به وسعت یک هکتار با مخازن زیرزمینی پر شد. او می‌گوید قرارداد بوستان حدود 240 میلیارد تومان بوده است و قرار است از هزینه همان پول برای ساخت خانه کودک در این محدوده استفاده شود.

درختان بلوط بوستان

مختاری می‌گوید در این سال‌ها با پول هر درختی که تخریب می‌شده، بوستانی ایجاد می‌شود: « در 3 سال گذشته 25 باغ توسط سازمان بوستان‌ها از محل اخذ جرائم قطع درخت خریداری شده و خرید 18 باغ در دستور کار این سازمان از محل اخذ جرائم قطع درخت قرار گرفته است.» در بوستان زندگی اما گونه‌های گیاهی متنوعی ایجاد شده، اینجا هم مثل سایر مناطق تهران چمن ندارد. گیاه پوششی اما زیاد دارد. درخت چنار و بلوط به وفور در آن یافت می‌شود.

اقدامات کافی نیست

اقدامات اما کافی نیست. این یعنی برای ارتقای زندگی شهری، تنها ساخت بوستان کفایت نمی‌کند. این شاید مهم‌ترین جمله تکرار شوند در میان صحبت‌های حاضرانی باشد که در آیین رونمایی از افتتاح بوستان زندگی حضور دارند. احمد مسجد جامعی، عضو شورای شهر تهران معتقد است که افتتاح بوستان کیفیت زندگی و فضای سبز را ارتقا می‌دهد اما کافی نیست.

همچنان که علی آقا محمدی، عضو مجموع تشخیص مصلحت نظام هم معتقد است که منطقه هنوز به مرتبه ایده‌آل نرسیده است و برای اینکه کیفیت زندگی ارتقا پیدا کند، مشارکت مردم محلی نیاز است.

محمود میرلوحی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه نیز به پیام ما می‌گوید که ساخت این پارک و بوستان شاید بتواند از آسیب‌های منطقه کم کند اما کافی نیست: «از سال گذشته در موضوع توسعه باغات ردیف بودجه جدیدی تعریف کردیم و برخورد محکمی با متخلفین کردیم و منبع درآمد تازه‌ای از این راه پیدا شد و با ان توانستیم مشخصا در منطقه 8 شهرداری تهران، 8 بوستان ایجاد کنیم. یا در فضای پیرامونی شهر سالی چند هزار هکتار باغ ایجاد کنیم.» او می‌گوید که سال گذشته حدود 150 میلیارد تومان از محل قطع درختان برای شهرداری ایجاد شد. هزینه‌ای که پیشتر صرف امور مناطق می‌شد اما اینبار برای توسعه فضای سبز استفاده می‌شود.

او معتقد است که برای اینکه محلات از آسیب فاصله بگیرند باید روی اقتصاد آن کار کرد، اقتصاد و اشتغال آن‌ها: «اگر به طور مثال 10 تا 20 هتل چند ستاره در این منطقه ایجاد شود و این منطقه از نقطه کور در می‌آید. اگر تلاقی اقتصادی شود ظرفیت این منطقه خوب است.»

میرلوحی معتقد است که در این شرایط بیشتر معتادان از منطقه می‌روند یا شغل پیدا می‌کنند: «معتادان شغل پیدا می‌کنند، از اینجا فاصله می‌گیرند و به منطقه دیگری می‌روند و بعد ما باید به سمت منطقه دیگری برویم.» میرلوحی می‌گوید اگر رونق اقتصادی شکل بگیرد و اشتغال ایجاد شود، احتمالا تعداد معتادان هم کاهش پیدا می‌کند.

زمین اینجا حالا بعد از چند سال تعطیلی قرار است به خودش درخت و گیاه و بوستان ببیند. هرچند که سرانه فضای سبز برای بعضی از مناطق برخوردار برای هر فرد حدود 70 متر است اما در بعضی مناطق مانند مناطق 12، 7، 8 و 10 بسیار کمتر از این عدد است. مثل اینجا بوستانی که حالا در جهنم روییده و مردم به بودنش امید چندانی ندارند: «یک ماه دیگر بیایید اینجا را ببینید.» پیرمرد همچنان عصبانی است.