عجب شیرانی دارد نوق

دکتر مظفر اسکندری زاده
وقتى در کمیته خاطرات انقلابیون و انقلاب مرکز کرمان شناسى بخشى از مبارزات مسلحانه دوران دانشجویی خود را در سرزمین خوزستان انگاه که جوانى پر شور و مسلح!! بود و نحوه پوشش و فریب مامورین زبده ساواک که توسط افسران ویژه اف بى اى و سیاى امریکا وظیفه تامین امنیت امریکایی هاى مستقر در خوزستان و کشور را بعهده داشتند با لحن ارام ولهجه شیرین نوقى و لبخند ناز همیشگی اش تعریف کرد، چریک پیر و دلاور انقلاب که تجربه سالها مبارزه مسلحانه و زندان و بازجویى و شکنجه ستم شاهى را از حزب ملل اسلامى تا پیروزى انقلاب داشت و به جرأت مى گویم از کم نظیرترین روحانیون روشنفکر کشور و جهان اسلام در همه ابعاد است. اقا شیخ محمد جواد حجتى کرمانى!، سه بارگفت احسنت ، احسنت، احسنت
تا به حال این تاکتیک را نشنیده بودم
سردار محمد فلاح
شیر دلاور دقوق اباد! روستایی که به نام پسر دایى شهیدش حاج علی محمدی معروف و به برکت نام ان عابد خدایی میرود تا به معروف ترین نقطه استان و کشور بدل شود، حمل اسلحه و مبارزه مسلحانه با ساواک و مربیان امریکایى انها را از نوجوانی در خوزستان شروع و در دیگر استانهای کشور و کرمان و رفسنجان ادامه داد.
بعنوان اولین پاسداران و رزمندگان مدافع خرمشهر و خوزستان با کمترین امکانات تسلیحاتى بار دیگر در خوزستان حماسه افرید و …
من بازنشستگی حاج محمد را باور نمى کنم،
شیران نوق هرگز بازنشسته نمى شوند!!
سردار محمد فلاح، افتخار نوق و رفسنجان، همرزم دلاورانى است که نامشان در تاریخ ایران جاودانه خواهد ماند.
سرداران جوانى که با شلیک گلوله هایشان انجا که لازم بود مزدوران شاه و امریکاییان حامى شان را متوجه مى کردند که کشتار مردم بی دفاع پیر و روح الله حتى در زمان رژیم تا دندان مسلح نوکر امریکا بى جواب نمی ماند.
صداى رگبار مسلسل هایى که خواب از سر معدود ژنرالهاى خود فروخته شاه و ژنرالهاى پر ستاره امریکایى حامیشان مى ربود.
عجب شیرانی دارد نوق ، وعجب شهیدانى.
پی نوشت: دقوق اباد روستایی است در شمال نوق که ما نوقى ها با لهجه محلى ان را دوغ اباد! مى گوییم.