پیام ما؛ رسانه توسعه پایدار ایران | جلیقه‌هایی که جلوی مرگ را نمی‌گیرند

جلیقه‌هایی که جلوی مرگ را نمی‌گیرند





جلیقه‌هایی که جلوی مرگ را نمی‌گیرند

۱۴ مرداد ۱۴۰۳، ۰:۰۲

«خبرنگاران اوکراینی با بزرگ‌ترین جایزه‌های روزنامه‌نگاری تجلیل می‌شوند، جایزۀ پولیتزر دریافـت مـی‌کـنند، بـه‌دلـیل شـجاعت و از خودگذشتگی مورد قدردانی قرار می‌گیرند، اما گاهی گمان می‌کنم که خبرنگاران فلسطینی به چشم روزنامه‌نگاران غربی، «همکار» به حـساب نمی‌آیند.» این صحبت‌های «لیلا الآریان» یکی از خـبرنگـاران «الجـزیـره»، در گـفـت‌وگـویی ویدئویی با «جدلیه» است. از هفتم اکتبر سال گذشته و آغاز جنگ میان حـماس و اسـرائیل، تـعداد روزنـامه‌نگاران کشته‌شده در ایـن جنگ به ۱۱۳ نفر رسیده که ۱۰۸ نفر آنان فـلسطینی بوده‌اند. اما آن‌طور که گزارش‌هـا نـشان می‌دهند و خـبرنگار الجزیره تأکید می‌کند، اطلاع‌رسانی دربارۀ ایـن کشتار بسـیار محـدود اسـت؛ به‌طـوری کـه سـکوت روزنامه‌نگاران غربـی مورد اعتراض برخی قرار گرفته است. از زمان شروع این جنگ در غزه، روزنامه‌نگاران برای گزارش‌هـای خـود بیـشترین هـزینه را مـی‌پـردازند. کـمیتۀ حمایت از روزنامه‌نگاران (CPJ)، در  آخـرین گزارش خود اعلام کرده از زمان حملۀ حمـاس به اسـرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، تلفات بی‌سـابقه‌ای بر روزنامه‌نگاران غزه وارد شده است.

تا دوم آگوست امسال، کشته‌شدن ۱۱۳ روزنامه‌نگار و کارمند رسانه تأیید شده. همچنین گزارش شده، ۳۲ خبرنگار مجروح، ۲ خبرنگار ناپدید و ۵۲ خبرنگار دستگیر شده‌اند

تا دوم آگوست ۲۰۲۴، تحقیقات اولیۀ «CPJ» نشان داده که حداقل ۱۱۳ روزنامه‌نگار و کارمند رسانه‌ای در میان بیش از ۳۹ هزار کشته از زمان آغاز جنگ بودند که این مرگ‌بارترین دوره برای روزنامه‌نـگاران از زمـان شـروع جمع‌آوری داده‌هـای «CPJ»  در سـال ۱۹۹۲ اسـت. این کمیته اعلام کرده، روزنامـه‌نگاران در غزه به‌ویژه با خطرات بالایی چون حـملات هوایی ویرانگر اسرائیل، اختلال در ارتباطات، کمبود منابع و قطعی گستردۀ برق مواجه هستند. این موضوع پیگیتری و ثبـت وضعیت آن‌ها را سـخت‌تر می‌کنـد. گـفته شتده که ایتن کمـیته، درحال بـررسـی تقـریباً ۳۵۰ متورد دیـگر از قـتل، دستگیری و جراحت احتمالی است.

 

هدف‌قراردادن روزنامه‌نگاران، جنایت جنگی

مدیر برنامۀ «CPJ» در نیـویورک، دراین‌باره گفته است: «روزنامه‌نگاران بتدون حفاظت، تجهیـزات یـا غذا و آب، هـمچـنان وظایف حیاتی خـود را بـرای بیـان حقیقت به جهان انجام می‌دهـند. هـر بـار که یـک روزنامه‌نگار کشته، مجـروح، دستگیر یا مـجبور به تبعید می‌شود، تـکه‌هایی از حقیقت را از دست می‌دهیم. مسئولان این تلفات با محاکمه‌های دوگانه روبه‌رو خواهند بود؛ یکی تحت قوانین بین‌المللی و دیگری در برابر نگاه نابخشودنی تـاریـخ.» روزنامه‌نـگاران، افـراد غـیرنظامی هستند و هدف‌قراردادن عمدی غیرنظامیان، جنایت جـنگـی اسـت. در مـاه مـی، دادگاه کیفری بیـن‌المللی اعـلام کـرد کـه بـه‌دنبال صدور حکـم بازداشت برای رهبران حماس و اسرائیل، برای جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت است. تا به امروز، «CPJ» مشخص کـرده اسـت کـه حـداقل سـه روزنـامه‌نگار، مستقیـماً توسط نـیروهـای اسـرائیلی مـورد هدف قرار گرفته‌اند. 

 

این کـمیته اعـلام کـرده کـه تا دوم آگوست، کشته‌شـدن ۱۱۳ روزنامه‌نـگار و کارمـند رسانه تأییـد شـده؛ ۱۰۸ فلسطینی، ۲ اسرائیلی و ۳ لبنـانی. همچنین گـزارش شده، ۳۲ خبرنگار مجتروح، ۲ خـبرنگار ناپدید و ۵۲ خبرنگار دستگیر شـده‌اند. آخرین پیگیری‌های کمیته نشان می‌دهد که حتی اعضای خانوادۀ برخی خبرنگاران به قتل رسیده‌اند. این درحالی‌است کـه نیـروهای دفـاعی اسـرائیـل (IDF)، به رسانه‌ها گفته‌اند که ارتش عمداً خبرنگاران را هـدف قرار نمی‌دهد. این سازمان همچنین در مـاه اکتبر گفـته بـود کـه نمتی‌توانتد ایـمنی خبرنگاران را تضمین کند.

 

 سکوت نسبی روزنامه‌نگاران غربی

«غزه و مرگ روزنامه‌نگاری غربی»؛ این تیتر گزارشـی است که دو روز گذشته «الجزیره» منتشر کرد. این گزارش می‌گوید که «الغول» در زمان کشته‌شدن، جلیقۀ مطبوعاتی به تن داشته است، اما این نخستین‌بار نیست که خبرنگاران با داشتن جلیقه کشته می‌شوند. در سال ۲۰۱۹، سازمان ملل متحد دریـافت که اسرائـیل در سـال ۲۰۱۸ بـه ۲ روزنـامه‌نگار فلسطینی «عمداً» شلیک کرده بود.

 

اخیراً در سال ۲۰۲۲، اسرائیل، روزنامه‌نگار آمریکایی‌فلسطینی، «شیرین ابوعاقله» را در کرانۀ باختری به ضرب گلوله کشت. نویسندۀ این گزارش نـوشته، بـاایـن‌حـال آنچه حتی تکان‌دهنده است، سکوت نسبی روزنامه‌نگاران غربی دربارۀ این موضوع است: «در آمریکای شمـالی و اروپـا، گزارش‌هـا و همدردی‌هایی وجود داشته است؛ به‌ویژه از سوی سازمان‌های دیده‌بانی مانند «CPJ»، حـس همـبستگی روزنـامـه‌نگـاری را شـاهد هـستیم، امـا این واکنش‌ها دربارۀ خشم و هیاهوی گسترده در مورد تهدیدی که اقدامات اسرائیل برای آزادی مطـبوعـات ایجـاد می‌کنـد، کـافی نیـست.» نویسنده این پـرسش را مطـرح می‌کنـد که آیا می‌توانیـم بـرای لحظه‌ای تـصور کنیم که اگر نیروهای روسی در کـمتر از یک سال بیش از ۱۰۰ روزنامه‌نگار را در اوکراین بکشند، واکنش روزنامه‌نگاری غربی چه خواهد بود؟: «می‌توان تصـور کـرد کـه رسانه‌های خبری غربی صرفاً پایبندی خـود را به اصول گزارشگری غرب مبنی بر جـدایی و بی‌طرفی حفظ کرده‌اند. اما در موقعیت‌های دیگر، روزنامه‌نگاران غربی نشان داده‌اند که واقعاً می‌توانند همچنین همبستگی خود را نشان دهند.» 

 

پارسال پـس از کشـته‌شدن بیـش از سـی خبرنگار در غزه، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران نیز طی بیانیه‌ای به این موضوع اشاره کرد که موردحمله‌قراردادن آنان، نقض آشـکار حـقوق بیـن‌المللی اسـت: «رسـالت خـبرنـگار، در هـر سـوی جـبهـه کـه باشـد، اطلاع‌رسانی و گزارش واقعه اسـت، امـا کار او زمانی دشوارتر می‌شود که بخواهد در سویی بایستد که خواسته یا ناخواسته رقابتی نابرابر شکل گرفته اسـت و خـبرها یک‌طرفه روایت می‌شوند. ازاین‌رو، خبرنگارانی که جبههٔ غزه را انتخاب کرده‌اند، آگاهانه پا در میدانی سخت گذاشته‌اند که نابرابری موقعیتشان در مقایسه با جبههٔ مقابل آشکارا معلوم است و شرایط انجام‌وظیفه برایشان بسیار سخت‌تر است؛ به‌گونه‌ای که گاه از حداقل‌ها برای انجام‌ وظیفهٔ حرفه‌ای خود نیز محروم می‌شوند.» بااین‌حال، از سال گذشته تاکنون، بر تعداد خبرنگاران کشته‌شده در این جنگ اضافه شده است؛ انگار که نه ابراز نگرانی‌های بین‌المللی کارساز هستند، نه جلیقه‌های خبرنگاری.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بیشترین بازنشر