عصر روز یکشنبه، یک سرباز وظیفه با ورود به آسایشگاه قرارگاه منطقه‌ای جنوب‌شرق ارتش در کرمان، پنج نفر از هم‌رزمانش را کشت و متواری شد. به‌نقل از ایرنا و به‌گفتهٔ «سردار ناصر فرشید»، فرمانده انتظامی استان کرمان، دستگیری این سرباز فراری مسلح پادگان امام رضا(ع) ارتش واقع در جاده باغین-بردسیر پس از حادثه در دستورکار قرار گرفت. آن‌طورکه فرمانده انتظامی این استان به رسانه‌ها گفته صبح روز دوشنبه عامل این تیراندازی در شهرستان‌ زرند استان کرمان، پس از سرقت مسلحانه دو دستگاه خودرو دستگیر شده است، اما هنوز انگیزه و علت این قتل نامشخص و در دست بررسی است. در پی وقوع این حادثه، روابط‌عمومی قرارگاه جنوب‌شرق نزاجا در اطلاعیه‌ای ضمن همدردی با خانواده‌های عزادار از تشکیل یک کارگروه تخصصی برای بررسی همه‌جانبهٔ حادثه توسط فرمانده نیروی زمینی ارتش خبر داد. فرمانده قرارگاه منطقه‌ای جنوب شرق نزاجا گفت: در حادثه تیراندازی در آمادگاه ارتش در کرمان چیزی که تاکنون (سه‌شنبه ۳ بهمن) به آن رسیدیم، قطعا مقداری اختلافات خانوادگی در خانواده این سرباز و انگیزه‌های انتقام جویی بوده است. این‌همه درحالی رخ داده که نمونهٔ این اتفاقات در سال‌های گذشته هم‌سابقه داشته است و بررسی اخبار منتشرشده در رسانه‌ها فقط در فاصلهٔ سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۴۰۱، حدود ۳۰ مورد قتل هم‌رزمان و خودکشی در دورهٔ سربازی را نشان می‌دهد. این موارد درحالی گزارش شده که در فاصلهٔ سال‌های ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۲، کارزاری مردمی با بیش از ۲۵۸ هزار امضا خطاب به محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، با اشاره به تبعات اجرای قانون سربازی اجباری درخواست لغو آن را مطرح کرده بود، اما تغییری در این قانون ایجاد نشد.

شیوهٔ زندگی که تغییر کرد، برخی از حرفه‌ها برای همیشه از یاد رفت، اما برخی پیشه‌ها توانستند با تغییراتی خودشان را با زندگی مدرن سازگار کنند. حرفه‌هایی که برای همیشه خاموش شدند، بخشی از میراث فرهنگی سرزمین را هم با خود به فراموشی بردند. نفس‌های حرفهٔ چلنگری که آمیخته‌ای از هنر و صنعت است، از نیم‌قرن پیش به شماره افتاد و حالا دیگر چلنگری در ردهٔ هنرهای دستی ازیادرفته دسته‌بندی می‌شود.

|پیام ما| شش معلم در عرض ۴۰ روز در جاده‌های استان چهارمحال‌وبختیاری در مسیر بازگشت از مدرسه جان خود را از دست دادند. حادثهٔ اول در سومین هفتهٔ آذر در محور اردل به جونقان رخ داد و سه نفر از معلمان جوان این شهرستان را به کام مرگ کشید. حدود ۴۰ روز پس از این حادثه، تصادف دیگری در محور صالحات به لردگان سه معلم دیگر را به کشتن داد. این تصادفات که در فاصلهٔ کوتاهی از هم رخ دادند، هر دو در جاده‌های بین‌شهری استان چهارمحال‌و‌بختیاری به وقوع پیوستند و در حادثهٔ اول، دو سواری سمند و پراید و در دیگری سواری پژو و کامیون با یکدیگر برخورد کرده‌اند. طبق آنچه در رسانه‌ها منتشر شده، فقط در سال جاری، ۱۲ معلم جان خود را در جاده‌های ناایمن و مسیر ایاب و ذهاب مدرسه از دست داده‌ و بسیاری هم در تصادفات جاده‌ای زخمی و مصدوم شده‌اند. وزیر آموزش‌وپرورش در واکنش به تصادفات اخیر فقط به یک پیام تسلیت بسنده کرده است. این در‌حالی‌است که یکی از وظایف آموزش‌وپرورش به‌عنوان متولی تأمین امنیت شغلی معلمان و اندیشیدن تمهیداتی برای ایاب و ذهاب ایمن آنان است.

|پیام ما| عملیات ساخت قطعهٔ چهارم راه‌آهن زاهدان-مشهد (حدفاصل زابل-زاهدان) سال ۱۳۹۷ و در ایام دههٔ فجر آغاز شد؛ طرحی که به‌عنوان بزرگترین محور ریلی كشور هزار و ٣٥٠ كیلومتر طول دارد و قرار است ارتباط با كشورهای شرقی پاكستان و افغانستان را از سه نقطه و اتصال به آسیای میانه را از طریق مرز سرخس فراهم کند. بخشی از این قطعه در نزدیکی محدوده و حریم شهرسوخته احداث می‌شود. محوطه‌ای که در سی‌وهشتمین اجلاس یونسکو در ژوئن ۲۰۱۴ به‌عنوان میراث جهانی ثبت شد تا با قدمت پنج‌هزارساله هفدهمین اثر تاریخی ایران در فهرست یونسکو باشد. حالا خبر رسیده که «کشف جدیدی در شرق ایران» اتفاق افتاده و «۲۳ محوطه و تپه با قدمت بیش از چهار سال کشف شده‌اند»، اما هنوز نویافته بودن این محوطه‌ها مشخص نیست و باید منتظر ماند تا نظر پژوهشگاه باستان‌شناسی دربارهٔ این محوطه‌ها اعلام شود.

مقدمهٔ مترجم: بحران اقلیمی بحرانی جدی و جهانی است. هم گسترده است و هم عمیق. هم انسان، زیستش، محیط پیرامونی‌اش و آینده‌اش را دربر می‌گیرد و دچار می‌کند، هم طبیعت و همهٔ زیستمندانش را. اینجا و اکنونی هم نیست، همه‌گستر است و فرانسلی، گشوده به آینده، تعین‌بخش؛ آینده‌ای با این اوضاع و احوال تار و تیره و وخیم. زایش بیابان و حذف جنگل‌ها و کم‌بارشی و پربارشی سیل‌وار، بالاآمدن آب دریاها و محو شهرها، انقراض گونه‌ها، اسیدی‌شدن اقیانوس‌ها، کاهش شدید آب سالم در دسترس، کاهش بارآوری کشاورزی و قحطی و گرسنگی و مهاجرت. بشر اینها را که دانست راه به چاره برد. دم‌دستی‌ترین راه همان پنهان‌کردن واقعیات است و انکار عواقب. عده‌ای اما در چارچوب نظم موجود جهانی و یا خارج از آن، با نیات اصلاح‌طلبانه، با قصد سودآوری از شرایط موجود، با اهداف انقلابی، با قصد زیر و زبرکردن بنیان‌هایی که مسبب وضع بحرانی روبه‌گستر امروزند، اندیشه‌ورزی عملی می‌کنند و چشم‌اندازهایی می‌گسترند بر پایهٔ امکانات موجود و پتانسیل‌هایی که علم و دانش تجربی و فنی و نظری برای غلبه بر بحران یا تعدیل آن مهیا کرده‌اند. از اقتصادسبز و سرمایه‌داری سبز و بازیافت و اقتصادچرخه‌ای، که درون‌سیستمی‌اند و اصلاح‌طلبانه با قصد حداقلی در تغییر سازوکارهای موجود تولید و مصرف تا آنها که ضدسیستمی‌اند و بنیان‌کن که طرح نویی پیش می‌کشند برای مهار و تغییر و دگرگونی اساسی در شیوهٔ تولیدی که بنا بر تجربیات عملی و مقتضیات نظریِ چند دههٔ گذشته ناتوان از حل بحرانی است که خود رشدش داده است. سوسیالیسم بوم‌محور یا اکوسوسیالیسم یکی از گرایش‌های رادیکال در مقابله با بحران جهانی اقلیم است. این گرایش مبانی سوسیالیسم را با مبانی اکولوژی و مبانی زیست‌بوم تلفیق می‌کند و مسئلهٔ پایداری و حقوق طبیعت و حقوق نسل‌های آینده را وارد نظام اندیشه‌ای خود می‌کنند. از دید اینان در شیوهٔ تولیدی متفاوت از سرمایه‌داری، تولید صورت می‌گیرد ولی با بازتوزیعی متفاوت، نه برای فروش و سودآوری که برآوردن نیازهای اساسی جامعه: مسکن و آموزش و بهداشت، با حذف هزینه‌های گزاف اقتصادی و زیست‌محیطی در راه تولیداتی چون صنایع نظامی و کالاهای بی‌مصرف تجملاتی. دیگر مفهوم رفاه در گروی داشتن کالاهای بیش از اندازه و متعدد نیست بلکه وجهی کیفی می‌یابد. از منظر جامعه‌گرایی بوم‌گرا، اکوسوسیالیسم، عدالت توزیعی اصلی مهم است اما کافی نیست. مسئلهٔ محیط‌زیست و حقوق نسل‌های آینده و حقوق طبیعت را هم باید مد نظر قرار داد. تولید و مصرف با درنظر گرفتن توان بازیابی و ظرفیت‌های بازتولیدی و زیستی اکوسیستم انجام می‌شود. هدف اکوسوسیالیسم رعایت اصل پایداری طبیعت است همراه با رفاه همگانی. تضاد انسان و طبیعت به کنش متقابل متعاملانه‌ای تبدیل می‌شود که در آن توسعه و پیشرفت و رفاه در تقابل با تعادل طبیعت نخواهد بود، یا در کم‌مخرب‌ترین وجه خود است. چیزی که شیوهٔ تولید سرمایه‌داری کاملاً در تضاد با آن است. تزهای زیر را یکی از اندیشه‌ورزان این گرایش برای صورت‌بندی بحران و پاسخ به بحران نوشته که مختصر و مفید است و از این رو، هم جای نقد دارد و هم جای بسط و ایضاح بیشتر.

استاندار تهران تغییر ساعت کار اداری را عامل مؤثری در مدیریت مصرف برق دانست و گفت: باید مدیریت بر مصرف از طریق پیش‌بینی‌ها و طرح‌ریزی‌های جدید صورت گیرد.

وزیر آموزش و پرورش از برگزاری آزمون استخدامی ماده ۲۸ برای جذب ۷۲ هزار معلم در اسفند ماه سال جاری خبر داد و اعلام کرد که اینگونه بیشترین استخدام تاریخ کشور رقم می‌خورد.

کودک و بزرگسال نشسته‌اند به کنار هم گذاشتن خرده‌پارچه‌ها تا قابی از میان‌برش‌هایی درست کنند که قرار بود زباله شوند. این بخشی از تعامل پروژۀ «هناس» با مخاطبان است که «چیا جبری» تلاش می‌کند به‌وسیلۀ آن به مخاطبان نشان دهد چطور از خرده‌پارچه‌ها لباس تولید می‌شود و چطور می‌توان از میان زباله‌هایی که نفس زمین را تنگ می‌کنند، با خلق چیزی تازه، به زمین نفس تازه بخشید. جبری، مدیر پروژه، طراح و ایده‌پرداز این مجموعه، با همکاری «خاتون شهبازی» قصد داشتند در این مجموعه با گردآوری میان‌برش‌های کارگاه‌های کوچک، این مواد اولیه را به چرخۀ تولید بازگردانند و الهام‌بخش طراحان و تولیدکنندگان باشند تا آنها را از خطری که زمین و محیط زیست را تهدید می‌کند، آگاه کنند. «هناس»، به‌عنوان نخستین رویداد مُد و محیط زیست در ایران از ۲۶ تا ۲۹ دی‌ماه برگزار شد.

از زمانی که موضوع ساخت یک میلیون خانۀ مسکونی در سال توسط سید ابراهیم رئیسی مطرح شد، دولت و حامیانش در همۀ ارکان کشور، تلاش کردند آن را محقق کنند تا جایی که طی دو سال گذشته برای این تصمیم اجرایی دولت، پای مجلس به ماجرا باز شد. پس از تصویب قانون جهش تولید در مرداد ۱۴۰۰ اکنون کمیسیون عمران مجلس پیگیری طرحی است تا با افزایش اختیار بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در روستاها، ساخت‌وساز در روستاهای کشور را افزایش دهد. حالا نه‌فقط کارشناسان حوزۀ اراضی، کشاورزی و مسکن کشور بلکه مرکز پژوهش‌های مجلس نیز این طرح را زیر سؤال برده است. تحلیل کارشناسان می‌گوید این طرح درصورت تصویب می‌تواند منجر به افزایش محرومیت بسیاری روستاها از فضاهای عمومی مانند فضاهای آموزشی، خدماتی و درمانی شود. علاوه‌بر افزایش شکاف سرانۀ برخورداری روستاهای کشور با شهرها، تصویب این لایحه می‌تواند امکان تغییر کاربری اراضی کشور در بخش‌های کشاورزی و خدمات عمومی به مسکونی را به‌شدت افزایش دهد. تغییر کاربری که فقط در حوزۀ روستاها نمی‌مانند بلکه به حاشیۀ شهرها و شهرک‌ها نیز کشیده خواهد شد. این در‌حالی‌است که سالانه حدود ۱۰ هزار هکتار از اراضی دستخوش تغییر کاربری می‌شوند و متعاقب آن زیست‌پذیری روستاها با شدت فزاینده کاهش پیدا می‌کند.