بایگانی مطالب : یادداشت
کمی قانون بخوانید!
ایرانشناسِ بیهیاهو
دربارۀ «عباس گروسی» بهبهانۀ برگزاری مجلس بزرگداشت و برپایی نمایشگاه عکسهایش
وقتی تاریخ میخندد
ساخت نیروگاه اتمی در لرزهخیزترین منطقهٔ ایران؟
هجدهم آبان ۱۴۰۲ استاندار هرمزگان خبر داد که رئیسجمهور بهزودی کلنگ نیروگاه اتمی در سیریک در شرق بندرعباس را در جریان سفر به هرمزگان به زمین میزند. البته این موضوع در دولتها مسبوق به سابقه است. دهم آبان ۹۹ مجری طرحهای نیروگاهی بخار شرکت تولید نیروی برق حرارتی گفته بود با پیمانکار جدید روسی برای ساخت نیروگاه سیریک هرمزگان توافق شده است و این پروژه بهزودی با استفاده از وام دولتی فدراسیون روسیه آغاز خواهد شد.
باغستان سنتی قزوین از ثبت ملی تا ثبت جهانی
فهمِ لزوم تغییر در حفاظت محیط زیست
زن در جنگ
از بیرون قوی و از درون ضعیف
زایندهرود و تناقضهای فراوان
سپردن حق ایران به شورهزار
سـکتـه در توسعه
حدود سه دهه از برنامههای گستردهٔ توسعهٔ اقتصادی و صنعتی در سطح کشور میگذرد؛ طرحهای عملیاتی مختلفی نگاشته شده و اتاقهای فکر متنوعی راه افتاده و درنهایت وقتی که به این سیاهه از مطالبات نگاهی میاندازیم، موارد متعددی باقی مانده که هیچگونه اتفاق خاصی در این زمینه رخ نداده است. در این نوشتار در تلاش هستم برخی از مهمترین این موارد حیاتی را که به توسعهٔ پایدار استان بوشهر پیوند خوردهاند، اشاره کنم. بهزعم نویسنده، وضعیت بالینی استان بوشهر در شرایط «سکته» در توسعه قرار دارد و لاجرم باید این کالبد محتضر را احیا کرد. در ضمن چهبسا برخی از این موارد هفدهگانه، در بیشتر استانهای کشور نیز قابل ردگیری باشد، اما استان بوشهر بهدلیل اینکه همواره بهعنوان یکی از استانهای شاخص در مباحث توسعهٔ صنعتی مورد توجه قرار گرفته و بهگونهای با تجربهٔ زیستهٔ نویسنده نیز همعنان است، انتخاب شد و تحلیلها بهطور خاص درباب این استان ارائه شد.
برنامهریزی روستایی مدیریت واحد میخواهد
تغییراقلیم و تبعیض نژادی
مبتنی بر مطالعات متمرکز پژوهشگران حوزههای مختلف مرتبط با تغییراقلیم، این ابرچالش با تبعیض نژادی در ادوار مختلف در هم تنیده است.
یک تقاطع فرهنگی
فسون و فسانهٔ اقتصاد سبز سرمایهداری
«هرچه اقتصاد آزادتر باشد، کیفیت هوا، آب آشامیدنی و بهداشت، فلزات سنگین و مدیریت پسماند بهتر است. این نتایج از این فرضیه که لیبرالیسم اقتصادی و بازارهای باز با بهبود کیفیت محیط ارتباط دارد را تایید میکند. لیبرالیسم اقتصادی ممکن است با تقویت نوآوریهای فناورانه، تشویق شرکتها به ارائه تعهدات داوطلبانه توسعه پایدار، عملکرد محیط زیست بهتری را رقم بزند.» این گزارهای کاملاً اشتباه است، و در واقعیت امروز جهان، و البته برای آینده کشوری در بزنگاهی تاریخی مانند ایران، کاملاً گمراهکننده. این گزاره در مواجهه با سیاستهای اقتصادی ایران، بهویژه در حوزه محیط زیست، عمدتاً با برنشاندن نوعی دوگانه کاذب، یک ساختار اقتصادسیاسی که غیردموکراتیک، ناپاسخگو، مسئولیتگریز و غیرشفاف است در مقابل اقتصاد بازار آزاد در کشورهای پیشرفته، که تاریخی سهمگین و پرمسئله را بر دوش میکشند، حکم به برتری تام و تمام ساختار بازار آزادی میدهد که نتایج ویرانکنندهاش در همه ابعاد انسانی و محیط زیستی عیان شده است. در ناعادلانهبودن اقتصاد لیبرالی موجود همین بس که طبق گزارش نهاد آکسفام یک درصد ثروتمندان جهان تقریباً دوسوم از کل ثروت جدید ایجاد شده از سال 2020 به این سو را تصاحب کردهاند. پیش از این و در طول دهه گذشته، سهم یک درصدی ثروتمندترین افراد از کل ثروت تولیدی حدوداً یکدوم بود که نشان میدهد نابرابری میان یک درصد و ۹۹ درصد جمعیت جهان افزایش یافته است. بر این باید افزود که بررسی دادههای پنجاهساله نشان میدهد افزایش دما باعث کاهش تولید ناخالص داخلی بسیاری از کشورهای فقیر و افزایش تولید اقتصادی کشورهای ثروتمندتر شده و تغییراقلیم حرکت بهسمت کاهش شکاف در نابرابری درآمد بین ثروتمندترین و فقیرترین کشورهای جهان را کند کرده است. موفقیت سیستم مذکور را هم افزایش انتشار گازهای گلخانهای، استمرار گرم شدن زمین و افزایش میزان و وسعت فروداشت محیط زیست رد میکند.