بهار، فرصت دوباره عاشق شدن
درست وقتی جلوی آخرین ردیف کاشی ها روی زمین نشست و صورت خود را توی برق کاشی های دیوار دید، بهار رسیده بود، بهار رسیده بود وقتی پرده های تمیز دوباره تن پنجره ها را می پوشاند وهمه چیز را برق انداخته بود برقی از امید برقی از بازگشت آن چیزی که که هر سال با بهار دوباره به یاد همه می آید، اینکه هنوز برای تلاش ،برای لبخند، برای شنیدن صدای زندگی دلیلی وجود دارد .
اسفند با همه ی تلاش هایش عاشقانه گذشت در انتظار دیدن اولین شکوفه ها، اولین پرستوها و چقدر این اسفند خسته شیرین گذشت، کنارهمه ی بدو بدو های شب عید ،کنار همه ی حساب و کتاب های ته سال، کنارهمه ی شستن ها و بیرون ریختن ها کنارهمه و همه ی شلوغی ها، چقدر سریع گذشت. انگار خودش هم عجله ای داشت تا زمین را به بهار بسپارد. بهاری که همه را خود آگاه یا ناخوداگاه بی تاب رسیدنش کرده است.
وبهار مهربانانه می آید و یک پشتی می گذارد، تشکی پهن می کند و تعارف می کند که بشینی، تکیه بدی ویک فنجان جلویت می گذارد پر از انگیزه برای شروع دوباره، شروع تلاشی یک ساله به امید بهتر و شاد تر بودن. می گذارد خستگی یک سال را یک جا به درکنی، بهاریادمان می اندازد که چقدر زندگی زیباست چقدر با هم بودن لذت بخش است، بگذار بهار فرصتی باشد تا عمیق تر به چروک های صورت مادرت خیره بشی تا طولانی تر دست های زبر پدررا دردست بگیری و بهارانه رفتار کنی و با تک تک سلول های وجودت سعی در درک درست آن کنی تا هنوز این فرصت را داری.
بهار فرصتی است تا توی بازی شریک کودکت شوی وبگذاری پیروز شود، آجیل و شیرینی بخورد و هم بازی هایش را بیابد، بهار فرصتی است که کودکتت کمتر تنها بماند و شیرینی این چند روز با هم بودن برای یک سال توی ذهنش بماند و عمیقا خوشحال باشی از اینکه دوباره فرصت عاشق شدن را پیدا کرده ای.