جنا کنائوس ۳۵ ساله‌، مادر دو دختر ۹ ساله دوقلو و روان درمانگر اهل لنوکس ایالت ماساچوست است‌. او می‌گوید: «احساس می‌کردم زمانی که با کودکانم درباره‌ نگرانی‌هایم پیرامون آینده محیط زیست‌مان صحبت می‌کنم روراست نبودم و ریاکارانه صحبت می‌کردم یعنی کارها و تغییرات قابل مشاهده و اندازه‌گیری را به تعویق می‌انداختم‌.» کنائوس فهمید که الان زمان عمل فرا رسیده است‌. حالا او و خانواده‌اش به صورت ویژه روی مقدار غذایی که آنها هدر می‌دهند و حیف و میل می‌کنند متمرکز شده‌اند‌. به طور میانگین هر خانواده آمریکایی روزانه ۱۸ پوند معادل کمی بیش از ۸ کیلوگرم زباله تولید می‌کند که بیشتر آن قابل بازیافت است اما این‌کار انجام نمی‌گیرد‌. سالانه هر خانواده حدود شش هزار و ۵۷۰ پوند نزدیک به سه هزار کیلوگرم زباله خانگی روانه محل دپو و دفن زباله‌ها می‌کند که ۲۴ درصد آن را مواد غذایی حیف و میل شده تشکیل می‌دهد.

شما به تنهایی قادر به نجات کره زمین نیستید‌. اما تلاش آگاهانه برای کاهش مصرف نه تنها به کره زمین کمک می‌کند بلکه به کودکان می‌آموزد آنچه مصرف می‌کنیم چقدر اهمیت دارد. در حالی‌که بحران آب و هوایی به شرایط بدون بازگشتی رسیده است کاهش هدر دادن مواد غذایی در خانه و به صورت خانوادگی می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد‌.
کریستوفر وارتون استادیار کالج هلث سولوشن دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید شکی وجود ندارد که بر طرف کردن هدر رفت مواد غذایی مهم‌ترین مبحث برای بهبود موضوع زباله است. در واقع در ایالات متحده ما یک سوم مواد غذایی تولید شده‌مان را دور می‌ریزیم‌. این را کاترین هایهو دانشمند ارشد سازمان حفاظت از طبیعت می‌گوید و ادامه می‌دهد مواد غذایی هنگام پوسیدن گازهای داغ به دام افتاده زیادی تولید می‌کنند که خودش به تنهایی چهارمین تولید‌کننده بزرگ این نوع گاز به حساب می‌آید‌. او پیشنهاد ساده‌ای برای حل این مشکل دارد‌. دکتر هایهو پیشنهاد می‌کند بازار‌گردی را گاهی کاهش دهید و با برنامه و کمتر خرید کنید و اگر برایتان امکان دارد، کمتر مواد را هدر دهید.
در سال ۲۰۲۱ شهر فونیکس با دکتر وارتون برای انجام مطالعه‌ای همکاری کرد‌. هدف از انجام این مطالعه آن است تا این شهر در سال ۲۰۵۰ به شهری برسد که هدر رفت مواد غذایی در آن به صفر برسد. وارتون با انجام این مطالعه متوجه شد که هیچ رویکرد یکسانی برای اینکه زباله را به حداقل رساند وجود ندارد‌. او مردم را تشویق کرد هر کاری که برای آنها جواب می‌دهد را خودشان انجام دهند. او در این زمینه می‌گوید‌: «مردم به تغییرات رفتاری به روش‌های مختلف و دلایل مختلف اهمیت می‌دهند.»
وارتون و همکارانش با گفتن این جمله به شرکت‌کنندگان در مطالعه کار خود را شروع کردند که در ایالات متحده خانواده‌ها سالانه ۴۵ میلیون تن ضایعات غذایی از خود بجا می‌گذارند‌. برای انجام مطالعه بیش از ۶۰ خانواده ترازو غذایی و سطل‌های پلاستیکی شفاف برای توزین مواد غذایی دریافت کردند‌. خانواده‌ها میزان هدر رفت مواد غذایی خود را هفتگی به اطلاع محققان می‌رساندند‌. گروه تحقیقاتی نیز بعد از دریافت اطلاعات از هر خانواده نکاتی را در مورد کاهش ضایعات به صورت هفتگی به آنها پیشنهاد می‌داد.
نتایج بدست آمده از مطالعه نشان داد که هر خانواده توانایی دارد تا ۲۵ درصد از ضایعات غذایی تولید شده توسط خود را کاهش دهد. دکتر وارتون نیز نتایج بدست آمده از مطالعه‌اش را بر روی تارنمای موسسه جهانی پایداری و نوآوری به اشتراک گذاشت. در پیش گرفتن سبک زندگی بدون زباله یکی از روش‌هایی است که به کمک آن می‌شود ردپای کربن را در زندگی مان کاهش دهیم. البته این بدان معنا نیست که اصلا زباله تولید نکنیم چون اینکار در عمل غیر ممکن است. اما بد نیست درباره راه های کاهش مصرف زباله و محل‌های دفن آن فکر کنیم.
هوشمندانه‌تر بخرید
آنیتا وندیک نویسنده دو کتاب «زندگی با ضایعات صفر» و «خانواده با ضایعات صفر» می‌گوید چه بسا داشتن ضایعات صفر غیر‌ممکن به نظر برسد ولی اینگونه نیست‌. تشکیل خانواده‌ای با ضایعات صفر یعنی انجام دادن کاری که هر زمان می‌توانیم آن کار را انجام دهیم.
«واضح است که کاهش ضایعات یک شبه اتفاق نمی‌افتد‌. اما تو می‌توانی با انجام دادن تغییرات کوچک ردپای کربن را کاهش بدهی‌.» وندیک با علم به این موضوع که پدر و مادرها در مورد احتیاجات و کار و پول بچه‌هایشان دست به هر کاری می‌زنند کتاب خانواده با ضایعات صفر را نوشت نه برای اینکه احساس گناه و شرمندگی را دامن بزند بلکه برای اینکه درس‌هایی که از دوران مادری آموخته بود را با بقیه در میان بگذارد. برای مثال وقتی صحبت از غذاها و بسته‌بندی‌های آنها می‌شود او از خانواده‌ها می‌خواهد که هنگام خرید مواد غذایی راهروهای بیرونی سوپر‌مارکت‌ها و فروشگاه‌های زنجیره‌ای را جست‌وجو کنند‌. چرا که به این ترتیب می‌توانند مواد غذایی بدون بسته‌بندی را بخرند و هوشمندانه‌تر خرید کنند‌. در سطح جهانی ظروف و بسته‌بندی‌های پلاستیکی‌ای که صرف بسته‌بندی مواد غذایی می‌شود حجم بزرگی از زباله‌های دفن شده را تشکیل می‌دهد. گفته می‌شود که ۲۳ درصد زباله‌های دفن شده را در ایالات متحده ظروف و پلاستیک‌های به کار رفته در بسته‌بندی‌ها تشکیل می‌دهد.
خانواده کنائوس متوجه شده که الگوبرداری از رفتارهای دوستدار محیط زیست فرزندانشان را قادر می‌سازد تا تاثیر کارهای خودشان را درک کنند‌. جنا می‌گوید: بیشتر اوقات ما فکر می‌کنیم باید عیب‌ها و احساسات را از فرزندان‌مان پنهان کنیم. من برعکس این موارد را با آنها به اشتراک گذاشتم‌. البته کامل مطمئن نیستم که چگونه به چنین مشکل بزرگی نزدیک شوم و همین برایم طاقت‌فرساست. مثلا از آنها دعوت کردم که مشکل را خانوادگی حل کنیم‌. آنها حالا چالشی برای کاهش ضایعات در نظر گرفته‌اند و تصمیم گرفته‌اند ضایعات مواد‌ ‌غذایی‌ را وزن‌کشی و ثبت کنیم. حالا گفت‌و‌گو‌های ما پیرامون چیزهایی است که به آن نیاز داریم. ما حالا نقاط عطف به‌دست آمده از تجربیات‌مان را جشن می‌گیرم بیش از آنکه به‌خاطر دارایی‌هایمان خوشحال باشیم‌.