سطح آب دریاچه مید، بزرگترین حوضچه آبی آمریکا، برای اولین بار در هفته گذشته به ارتفاع زیر ۱۰۵۰ پا (۳۲۰متر) رسید. رخدادی مهم که نشان می‌دهد قطعی آب بیشتری در انتظار جنوب‌غربی آمریکا خواهد بود. این اتفاق اما جز نشانه‌های تغییر اقلیم، رازهایی از دریاچه را آشکار کرده است؛ راز قایق‌های غرق شده و دو جسد بازمانده از دهه 70 میلادی.

اگر اداره احیا آمریکا در گزارش ماه آگوست خود اعلام کند که سطح آب در آن زمان به پایین‌تر یا هم‌سطح با میزان آب در ژانویه ۲۰۲۳ باشد، مناطق جنوب‌غربی آمریکا وارد مرحله دومی از قطعی بی‌سابقه آب می‌شوند و سهم شهرها، صنایع و عشایر از آب رودخانه کلرادو کمتر و کمتر می‌شود. از روز سه‌شنبه سطح آب این دریاچه به ۱۰۴۹ پا بالاتر از سطح دریا قرار گرفته است.
با کاهش سطح آب، قایق‌هایی که قبلا غرق شده بودند از میان گل و لای سر بیرون آورده‌اند و خودروهای دیگر در گل تازه فرو رفته‌اند.
تراویس پاردی که از این قایق‌ها عکاسی کرده در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان می‌گوید که به اعتقاد او قایق‌های بیشتری در این منطقه وجود دارد. سازمان پارک‌های ملی آمریکا روز دوشنبه در حساب کاربری خود در توییتر عکس‌هایی را از وانت‌هایی به اشتراک گذاشت که در گل و لای اطراف دریاچه فرو رفته بودند؛ خط ساحلی که به طور فریبنده‌ای پایدار به نظر می‌رسد اما مانند یک باتلاق شنی عمل می‌کند. این سازمان در توییتر نوشت: «اگر برای تکان دادن ماشین، قایق و یا خودتان در امتداد ساحل دچار مشکل شده‌اید، اگر امکان دارد فورا به سطوح بالاتر بروید. هیچ قایق یا ماشینی ارزش جان شما را ندارد.»

جان فلک، مدیر «برنامه منابع آبی» در دانشگاه نیومکزیکو می‌گوید: این اتفاق، صادقانه نشان می‌دهد که چقدر وضعیت خراب است. اثر تغییر اقلیمی که اکنون در حوضچه رودخانه کلرادو احساس می‌شود، هیچ‌وقت به شدت حالا نبوده است

رازهای غرق‌شده
ظرفیت دریاچه مید از زمان رکود بزرگ اقتصادی قبل از جنگ جهانی دوم به پایین‌ترین سطح خود و هم‌اکنون به ۳۰ درصد کل آن رسیده است. این موضوع زنگ خطری برای لس‌آنجلس، فینکس و توسان آریزوناست که از این دریاچه در بالادست سد هوور استفاده می‌کنند. پلیس لاس وگاس می‌گوید قربانی که داخل بشکه پیدا شده به ضرب گلوله کشته شده. پلیس همچنین بر اساس لباس و کفش قربانی تخمین می‌زند که این اتفاق در اواسط دهه ۷۰ تا ۸۰ میلادی رخ داده باشد.
کشف این اجساد علاقه‌مندان بیشتری را برای جست‌وجو درباره رازهای غرق‌شده در دریاچه مید به خود جلب کرده است. دیوید کولمییر، افسر بازنشسته که حالا به شخصیتی معروف در فضای مجازی تبدیل شده پیشنهاد داده به هرکسی که بتواند باقی‌مانده اجساد بیشتری کشف کند، ۵ هزار دلار مژدگانی می‌دهد.
دو جسدی که در این منطقه پیدا شده‌اند می‌توانند محل تخلیه اجساد و ادوات قتل و جنایات دیگری باشند. تراویس هگی، کارشناس مدیریت خطرات عمومی در سازمان پارک‌های ملی آمریکا می‌گوید که دریاچه مید در میان تمامی پارک‌ها و فضاهای سبز به دلیل ارتباطش با فعالیت‌های مجرمانه معروف است.
این دریاچه همچنین بستر بقایای هواپیمای B-۲۹ سوپرفورترس، یکی از بزرگترین هواپیماهایی است که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته و سال ۱۹۴۸ داخل آب سقوط کرده است. دریاچه مید همچنین شامل مجموعه‌ای خیره‌کننده از بقایای قبیله سرخ‌پوست آمریکایی پوئبلو شامل سازه‌ای با بیش از ۱۰۰ اتاق است.
*تغییر اقلیم هویت زیر آب را آشکار کرده
تغییر اقلیم حالا چهره تلخ دیگری را از غرب آمریکا به نمایش گذاشته است. لاس‌وگاس غرق در شرط‌‌بندی برای تشخیص هویت یک قربانی مظنون به قتل است که داخل بشکه‌ای پیدا شده. کاهش سطح آب دریاچه مید از حقیقت دیگری پرده‌برداری کرده است. اولین جسد را دو زن که در حال قایقرانی بودند داخل بشکه‌ای پیدا کردند. سپس جسد دیگری به‌وسیله مردی کشف شد که هنگام پدل‌بورد‌سواری روی آب، نصف بدن فرد را که داخل شن فرو رفته بود، پیدا کرد. کشف این اجساد به دلیل کاهش ارتفاع آب دریاچه بوده است و از آن زمان گمانه‌زنی‌های لاس وگاس برای تشخیص هویت آنها شروع شده. اینکه این اجساد چگونه داخل بزرگترین حوضچه آبی ساخته شده به دست انسان افتاده‌اند و قرار است چه اتفاقات دیگری بیفتد.

اگر اداره احیا آمریکا در گزارش ماه آگوست خود اعلام کند که سطح آب در آن زمان به پایین‌تر یا هم‌سطح با میزان آب در ژانویه ۲۰۲۳ باشد، مناطق جنوب‌غربی آمریکا وارد مرحله دومی از قطعی بی‌سابقه آب می‌شوند و سهم شهرها، صنایع و عشایر از آب رودخانه کلرادو کمتر و کمتر می‌شود

کاهش سطح آب بزرگترین منبع آبی جنوب‌غرب آمریکا
دریاچه مید، منبع آبی است که مایحتاج ۲۵ میلیون نفر در ایالت آریزونا، نوادا، کالیفرنیا و مکزیک را تامین می‌کند. استفاده از این دریاچه از ماه ژانویه امسال در «سطح یک» قرار دارد که در این مرحله، ایالت‌های جنوب‌غرب آمریکا با قطعی آب مواجه شده‌اند. این قطعی در درجه اول بر کشاورزی تاثیر گذاشته است.
اگر سطح آب دریاچه سد تا ژانویه ۲۰۲۳ در ۱۰۵۰ پا باقی بماند، محدودیت‌های قابل توجه سطح دوم اجرا می‌شوند. قطعی آب ایالت آریزونا از ۱۸ درصد به ۲۱ درصد و در نوادا از ۷ یا ۸ درصد شروع می‌شود. آب مکزیک نیز ۷ درصد کاهش پیدا می‌کند.
اگر سطح آب دریاچه مید همچنان کاهش پیدا کند، قطعی بیشتر آب در هر سطحی که باشد روی مصارف کشاورزی و آب شهری تاثیر خواهد گذاشت. اگر سطح آب تا ژانویه به کمتر از ۱۰۴۵ پا برسد، تامین آب کالیفرنیا نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد و این ایالت مجبور به کاهش ۵ درصدی استفاده از آب رودخانه کلرادو می‌شود.
جان فلک، مدیر «برنامه منابع آبی» در دانشگاه نیومکزیکو به سی‌ان‌ان می‌گوید: «این اتفاق، صادقانه نشان می‌دهد که چقدر وضعیت خراب است. اثر تغییر اقلیمی که اکنون در حوضچه رودخانه کلرادو احساس می‌شود، هیچ‌وقت به شدت حالا نبوده است.»
پیشگیری از وقوع فاجعه
پتی آرون، مسئول امور عمومی اداره احیا می‌گوید که اختلاف ظریفی در پیش‌بینی‌ها وجود دارد. چون مسئولان باید میزان کاهش آب در همسایه بالادستی دریاچه مید یعنی دریاچه پاول را در نظر بگیرند. دریاچه پاول دومین منبع آب ذخیره‌شده بزرگ آمریکاست.
این سازمان اخیرا اعلام کرده بود که اقدامات بی‌سابقه و ضروری را برای بالا بردن سطح آب دریاچه پاول انجام داده که شامل سرازیر کردن حجم بیشتر آب از دریاچه سدهای کوچکتری که در امتداد رودخانه کلرادو قرار دارند، به سمت این دریاچه است. همزمان آب دریاچه پاول به جای اینکه به سمت دریاچه مید سرازیر شود پشت سد باقی مانده است.
تخمین‌های اداره احیا نشان می‌دهد که اگر این اقدامات فوری انجام نمی‌شد،‌ سد گلن کانیون که انرژی آب مورد نیاز خود را از دریاچه پاول تامین می‌کند تا پایان امسال از کار می‌افتد. سد گلن کانیون برق مورد نیاز ۵ میلیون و ۸۰۰هزار خانه و کسب و کار در ۷ ایالت را تامین می‌کند.
به گفته آرون با توجه به این اقدامات بی‌سابقه به سختی می‌توان گفت که از الان تا آگوست چه اتفاقاتی رخ می‌دهد. مسئولان آب در سراسر ایالت‌های آسیب‌دیده و دولت فدرال آمریکا خود را برای اتفاقات آینده آماده می‌کنند. آرون می‌گوید: «برای آماده‌سازی، با سهام‌داران، قبیله‌ها، شرکا و مناطق آبی همکاری می‌کنیم تا به آنها کمک کنیم درک کنند چقدر از آب مصرفی آنها کاهش پیدا می‌کند.» آنها همچنین بودجه‌ای برای اقدامات و فعالیت‌های حفاظت از حوضچه رودخانه کلرادو در نظر گرفته‌اند.
به گفته فلک، با تغییر اقلیم و ادامه‌دار شدن خشکسالی،‌ غرب آمریکا خود را باید برای کمبود آب آماده کند و اقدامات پیش‌گیرانه‌ای انجام دهد. او هر اقدامی را که شامل انتقال آب از یک ذخیره‌گاه به ذخیره‌گاه دیگر باشد به چسب زخم تشبیه می‌کند و می‌گوید اقدام اصلی کاهش استفاده از آب این حوضچه است. به گفته او بهره‌برداری از آب این رودخانه بیشتر از چیزی است که توان آن است و به همین دلیل این روند باید تغییر کند.