پیام ما؛ رسانه توسعه پایدار ایران | به مردم بسپاریم

به مردم بسپاریم





۲ بهمن ۱۳۹۴، ۲۲:۳۱

به مردم بسپاریم
سخنرانی حسن روحانی- رییس جمهوری اسلامی ایران- در جمع استانداران و فرمانداران حاوی نکات جالب توجهی بود که گویای برخی واقعیت ها در خصوص نحوه تعامل های سیاسی است.
روحانی به عنوان رییس جمهور و یک سیاستمدار حرفه ای که 37 سال از عمرش را در سمت های مختلف در جمهوری اسلامی گذرانده است در خصوص انتخابات پیش رو و تفسیر فضای انتخاباتی می گوید:«نمی دانم چند جناح داریم ، امیدوارم همه جناح ها نمایندگان خود را به مجلس بفرستند.» این جمله نشان دهنده آن است که هر از چندگاهی یک جناح! جدید به جناح های سیاسی کشور اضافه می شود که حتی رییس جمهور هم نمی تواند به قطعیت بگوید که چند جناح در کشور وجود دارد. نکته دیگر آن که شاید گروه های سیاسی آن قدر غیر شفاف عمل می کنند که مشخص نیست این گروه ها در کدام جناح قرار می گیرند اما قصد حضور در ساختار سیاست کشور را دارد، تحت عنوان جریان سوم وارد کارزار انتخابات می شود و پس از انتخابات هم اثری از گفتمان آن ها باقی نمی ماند. نمونه آن قالیباف سال 1384، محسن رضایی 1388 و 1392 که هر دو آن ها خبر از جناحی جدید در عالم سیاست دادند و بعد هم ناپدید شدند و نشانی از تفکر آن ها نماند. در غیاب احزاب و تعریف روشن از جریان سیاسی، طبیعی است که هر فرد یا گروهی می تواند مدعی شود که جریان سومی را مد نظر دارد. بدون این که تعریفی از جناح خود ارائه دهد و تفاوت ماهوی آن را با دیگر جناح ها مشخص کند.
2- رییس جمهور در بخشی دیگر از سخنان خود اظهار داشته است:«همه جای دنیا سیستم نظارتی و فیلتر دارند؛ اما از طریق احزاب است. دموکراسی بدون احزاب خیلی نمی تواند قوی باشد.»
اما واقعیت این است که سیاسیون باید همت کنند تا احزابی مستمر، فراگیر و مدون شکل بگیرد وگر نه همه مردم که قصد فعالیت سیاسی حرفه ای ندارند و همه در این امر تخصص ندارند. چه قدر خوب بود که همه کسانی که صحبت از جریان سوم و جریان جدید و ورود مستقل به انتخابات و وامدار نبودن به هیچ یک از احزاب، عدم وابستگی به چپ و راست، را در طول همه این سال ها مزه مزه کرده اند، اندکی همت می کردند و به تأسیس احزاب شناسنامه دار اقدام می نمودند تا امروز پس از گذشت 36 سال که از تدوین قانون اساسی می گذرد و در اصل بیست و ششم آن«احزاب‏، جمعیت‏ ها، انجمن‏ های‏ سیاسی‏ و صنفی‏ و انجمنهای ‏اسلامی‏ یا اقلیت های‏ دینی‏ شناخته‏ شده‏ آزادند، مشروط به‏ این‏ که‏ اصول‏ استقلال‏، آزادی‏، وحدت‏ ملی‏، موازین‏ اسلامی‏ و اساس‏ جمهوری اسلامی‏ را نقض‏ نکنند. هیچ کس‏ را نمی‏ توان‏ از شرکت‏ در آن ها منع کرد یا به‏ شرکت‏ در یکی‏ از آن ها مجبور ساخت.‏» تصریح شده است. بنا براین قانون اساسی، فعالیت احزاب و گروه های سیاسی به رسمیت شناخته شده است- به خاطر نبود احزاب به بن بست نرسیم و عده زیادی از کسانی که به اصطلاح به صورت مستقل وارد رقابت انتخابات شده اند با گزینه ای به نام «عدم احراز صلاحیت» مواجه نشوند.
تنها در صورت تشکیل احزاب شناسنامه دار، مرام نامه دار، اساس نامه دار و مورد اعتماد مردم است که می توان با خیال آسوده«احراز صلاحیت و فیلتر را به مردم و احزاب بسپاریم.»(رییس جمهور روحانی1/11/1394) اصلی که تاکنون از سوی بیشتر سیاست پیشگان این مرز و بوم مورد بی توجهی قرار گرفته است.

به اشتراک بگذارید:





نظر کاربران

نظری برای این پست ثبت نشده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *