پایان تحریم‌ها و انتظار گشایش در صنعت خودروی ایران
از مدت‌ها پیش که زمزمه‌های لغو تحریم‌ها شدت یافته بود، خبرهای متنوعی از حضور خودروسازان بزرگ جهانی در ایران به گوش می‌رسید. نام‌های برندهای برتر جهانی هر از چندگاهی به‌عنوان شرکای آتی خودروسازان داخلی شنیده می‌شد. حتی برندهای آمریکایی نیز نامزدهای ورود به بازار ایران خوانده می‌شدند. از سویی، وزارت صنعت و خودروسازان داخلی نیز از شروط خود برای همکاری سخن می‌گفتند.
اما همه این حرف و حدیث‌ها به گونه‌ای پیش رفت که نهایتاً شرکای ایران‌خودرو و سایپا، به پژو، رنو و چند سازنده گمنام و تازه کار چینی محدود شدند و از میان خودروهای مدرن و امروزی که مشتریان در انتظار آنها بودند، نام چند خودروی منسوخ شده و از رده خارج نظیر پژو 307 و پژو 207i اعلام شد. اما از دیروز و اعلام لغو تحریم‌ها مخصوصاً تحریم‌های مرتبط با صنعت خودرو، امیدواری‌ها دوباره شکل گرفته‌اند. در این میان موانعی هنوز هم به چشم می‌خورند. خودروسازان داخلی با ساختارهای قدیمی و مدیریتی مبتنی بر ارجحیت سودآوری، در برابر خودروها مجهز و به‌روز دنیا مقاومت خواهند کرد. از سویی ورود خودروسازان امریکایی نیز همچنان با اما و اگرهایی همراه است.
حضور خودروسازان اروپایی نیز نیاز به ایجاد زیرساخت‌ها، امنیت سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت و ایجاد گشایشی در بازار استراتژیک منطقه‌ای از طریق روابط سیاسی دارد. حجم تقاضای بالای بازار ایران و نارضایتی از تولیدات داخلی، نیاز به ایجاد تنوع و تکثر بازار از طریق رقابتی سالم دارد که همین یک مورد می‌تواند بزرگ‌ترین چالش پیش روی دولت باشد.
واردکنندگان پرنفوذ خودرو نیز ممکن است بازار آزاد را برنتابند. خودروسازان چینی هم باید برای ماندن در یک بازار رقابتی، مشوق‌های جدیدی را ارائه نمایند. هرچند چنین امری می‌تواند یک بازار ایده آل خودرویی را ترسیم کند و رؤیای دیرپای مشتریان خودرو ایران را محقق سازد اما باید دید که نهایتاً چنین امری با وجود موانع بی‌شمار که تنها معدودی از آنها یادشده، امکان‌پذیر خواهد بود؟