انتقال آب تا کی و کجا ادامه یابد؟
۱۹ آبان ۱۳۹۹، ۱۰:۴۸
انتقال آب تا کی و کجا ادامه یابد؟
یادداشتی از مهتا بذرافکن پژوهشگر حوزه اجتماعی آب
انتقال آب مسئلهای به شدت اجتماعی است. وقتی آب در منطقهای وجود دارد، مردم به آن احساس تعلق میکنند و آب همیشه با خود نوعی احساس تعلق و عاطفه و نوعی تعصب را ایجاد میکند. زمانی که آب را منتقل میکنیم اولین اثرش این است که داریم این احساس تعلق را در مبدا دستکاری و در واقع آن را برانگیخته میکنیم که واکنش روانی شدیدی را هم در پی دارد.
نقص بزرگ دیگر انتقال آب دستکاری در زیستبومی است که زمینها و اشتغال و مسکن مردم در آن وجود دارد و کسانی که این پروژهها را کلید میزنند با نادیده گرفتن همه این ابعاد، تصمیماتی میگیرند که آثار سوءاجتماعی و محیط زیستی بر جا میگذارد. بخش مهمی از این اتفاقات غیرقابل جبران است چرا که در بسیاری از این طرحها میراث فرهنگی آسیب جدی میبیند، هکتارها جنگل تخریب و زمینهای کشاورزی نیز نابود میشوند و یا مناقشات محلی ایجاد میشود. این دستکاری احساسات و عواطف و نادیده گرفتن حقوق مردم و این تخریب منابع آنها همه و همه باعث میشود که در واقع یک فشار روانی شدید روی مردم ساکن بیاوریم و این تازه نقطه شروع چنین پروژههایی است. شاید بعضی پروژهها پول به مردم پول دهند آن هم با آن هم طلبکارانه چون فکر میکنند اجرای طرح در راستای منافع ملی است در حالی که این طور نیست.
درست است که یک شهروند در بوشهر همه خاک و آب این کشور را حق خود میداند اما او قطعا برای استفاده از رودخانه در چهارمحال بختیاری حق کمتری از یک ساکن این استان دارد چرا که زندگی او وابسته به این رودخانه است. نابودی روستاها و زمینها و مشاغل به یک معنا یعنی نابودی معیشت و شیوه زندگی. کسی که وجهی به ازای نابودی تمام زندگیش میگیرد، راهی شهر میشود و شهر مهاجرپذیر هم مقصد انتقال آب است.
در حال حاضر باید منتظر موج مهاجرت باشیم چرا که هر چه پروژههای سدسازی را تعقیب کنیم پشت آن موج مهاجرت و حاشیهنشینی شکل میگیرد. و کدام کس است که عواقب حاشیهنشینی و مشکلات آن را نداند. از این بدتر همه این فشارها بر زنان و کودکان چندین برابر بیشتر است. پروژه های انتقال آب نابرابری را تشدید میکند و شکاف جامعه را عمق میبخشد.
برای مثال روستاییانی در خوزستان که حتی آب شرب ندارند باید شاهد صرف آب در پروژههای عظیم صنعتی باشند و این مسئله به شدت تنشزا است و امنیت ملی ما را تهدید میکند. اگر پروژههای انتقال آب را در سالهای گذشته ببینیم، در مییابیم که اکثر مواقع مقصد، شهرهای کویری بوده است چرا که صنعت دارند و هیچکس نمیداند این ماجرای انتقال آب تا کی و کجا میخواهد ادامه یابد؟ در زمانی که ثروتمندترین کشورها با چنگودندان به صرفهجویی منابع خود افتادهاند، ما در ایران بیمهابا منابع خود را تلف میکنیم.
پیشنهاد سردبیر
مطالب مرتبط
انتشار سومین مجموعه داستانهای کوتاه علمی-تخیلی با موضوع آب
برگزاری یک نمایشگاه عکس با موضوع اقوام ایرانی در فرانسه
«منتقد سینما» آخرین فیلم «تارانتینو» نیست
گالریگردی آخر هفته
بررسی نقش افراد دارای معلولیت در رفاه جامعه
با وجود ممنوعیت؛
آیا آگهیهای تجاری به شبکه کودک بازمیگردند؟
وزیر ارشاد:
حریم تئاتر شهر تا سال آینده ساخته میشود
معرفی داوران دو بخش دیگر جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
بزرگداشت «باستانی پاریزی» برگزار میشود
«شرمین نادری»، مروج کتاب خبر داد
رفع تصرف زمین بازی «کتابخانه بهار»
نظر کاربران
نظری برای این پست ثبت نشده است.
تبلیغات
وب گردی
- بسته بندی مواد پودری با دستگاه ساشه: شغل پردرآمد این روزها
- طبع روغن زیتون در طب سنتی چیست؟ معرفی 4 خواص روغن زیتون
- خرید ساک دستی تبلیغاتی چه مزایایی برای هر برند دارد؟
- تعریف درست هوش مصنوعی (AI) چیست؟
- 10 ایده شغل دوم با سرمایه اولیه کم برای کارمندان
- مقایسه تعرفه پنلهای پیامکی و تبلیغاتی
- مقاصد جذاب و معروف برای کمپ زدن در طبیعت
- 8 نمایندگی تعمیر پکیج ایران رادیاتور در تهران + اطلاعات تماس
- اسپیکر بلوتوثی ارزان و باکیفیت: کدام مدلها را بخریم
- کیفیت و زیبایی را با خدمات دندانپزشکی دکترتو کلینیک تجربه کنید بیشتر
بیشترین نظر کاربران
معمای ریاست محیط زیست در کابینه رئیسی
بیشترین بازنشر
ستاندن حیات از غزه
پربازدیدها
1
به نام حیوانات به کام باغوحشداران
2
«بمو» را تکهتکه کردند
3
سوداگران گنج پل تاریخی ۳۰۰ ساله در بابل را تخریب کردند
4
محیطبانها با رد زنی چرخهای موتورسیکلت به شکارچیان رسیدند
5
کبوتر نماد مناسبی برای صلح است؟
دیدگاهتان را بنویسید