منصور علیمرادی شاعر و نویسنده‌ی کرمانی روی کرمانی‌ها را در وقت‌شناسی سفید کرد و تقریبا یک‌ساعت پیش از شروع نشست داستان به آپ‌آرت‌مان آمد و جذابیت حضور نویسنده‌ی برنده‌ی هفت عقلیم و زبان شیرین و جنوبی منصور بینندگان سینماتک را هم تحت تاثیر قرار داد و بازار مستندهای امروز را اندکی کساد کرد مردم یکی پس از دیگری سالن نمایش را ترک می‌کردند و به سالن انتظار می‌آمدند تا در کنار علیمرادی و دوستتان اهل ادب و داستانش اندکی بنشینند و با فضای فکری او بیشتر آشنا بشوند و مهم‌تر از همه از رسم و رسوم جلسات و نست‌های خشک و خسته‌کننده‌ی ادبی هم فرار کنند گونه‌ای صمیمی از نسیت ادبی را تجربه‌کنند. حسین نظری در شروع رسمی وقت نشست ادبیات برای مقدمه لیکو خوانی کرد و در ابتدای آن هم علیمرادی از لیکو گفت و تاریخ آن،اینکه لیکو شعری چهار کلمه‌ایست که به تعداد خواننده‌اش می‌تواند تعبیر داشته باشد و در واقع لیکو همان هایکوی ایرانی است و پس از آن ترجمه‌ی چند نمونه از آن را قرائت کرد مثل:روشنای ماه می‌تابد به سرتاسر دشت/ من این فاجعه را تحمل نخواهم کرد. و سپس نظری دست به قیچک برد و گویی تمام حضار ناگهان به اعماق جنوب پرتاب شدند و نام‌ها و افسانه‌های جنوب با صدای قیچک و لیکو‌خوانی نظری در ذهن مخاطبان جان گرفتند.