سرمایه‌های اجتماعی  و تونل‌های نومیدی

یادداشت  مهمان

فتح‌الله آقاسی‌زاده

دریافت عوارض برای ورود و خروج از تونل ها، البته هنوز مصوب نشده است، این را هم گفته اند که نه به بار است نه به دار(!)، اما نکته مهم، نوع تفکراتِ حاکمِ بر ما به بهشت رسیدگان است، بویژه که بنظر نمی رسد در سپهر مدیریت ایرانی، حرفهای کارشناسی، فاقد عقبه و چراغِ سبز مدیران نباشد…ضمن اینکه طرح موضوع، مسبوق به سابقه هم هست.خیلی منطقی و لازم است که شهرداری درآمدهایی پایدار داشته باشد. باید هم پذیرفت که اداره شهر بزرگی چون تهران هزینه هایی بسیار دارد…قاعدتا همین حرفهای منطقی، موجب شده است الزام شود که تهرانی ها، عوارض کسب و کار، پسماند، خودرو و…بپردازند.

اما خوب است همه آنها که روزی از مردم بودند و امروز به نمایندگی از مردم در مجلس و شوراها، حق وضع قاعده و قانون را بدست آورده اند، اندکی هم از گذشته خود یاد کنند.

دریافت عوارض برای ورود و خروج از تونل ها، البته هنوز مصوب نشده است، این را هم گفته اند که نه به بار است نه به دار(!)، اما نکته مهم، نوع تفکراتِ حاکمِ بر ما به بهشت رسیدگان است، بویژه که بنظر نمی رسد در سپهر مدیریت ایرانی، حرفهای کارشناسی، فاقد عقبه و چراغِ سبز مدیران نباشد…ضمن اینکه طرح موضوع، مسبوق به سابقه هم هست.

بر این باورم که حتی افزودن ساعات طرح ترافیک از 17 به 19 که حاصل نوآوری و خلاقیت معاون جدید ترافیک و مدیر پیشین مستعفی راه آهن، و نیز شورای شهر جدید است، نوعی تحدید ناصوابِ حقوق مردم تهران است که علیرغم همه هزینه ها و عوارضی که می پردازند، حق ترددشان را بیش از میزانی که لازم است، سلب کرده ایم…اگر نمایندگان عضو شورا، به واقع نماینده مردم بودند و وام داری شان از مردم را فراموش نمی کردند، باید مهر ابطال بر آن طرح می زدند…از آن تفکر، این ایده هم می تواند طبیعی تلقی شود.این یادداشت، محل مناسبی برای اشاره به مباحث کارشناسی، و چالش های فنی و اجرایی چنان تصمیمی نیست، بلکه غرض یک یاد آوری و انذار است./خبرآنلاین