کفش های عادل

یاسر سیستانی نژاد

طنزیماتچی

رسانه ها نوشتند:”برنامه نود برای دومین هفته متوالی پخش نشد.” 

تغار سگرمه هایش را از دو طرف در هم فرو برد.

-ما برای دومین ماه متوالی هیچ تحلیلی ندادیم. گوش تا گوش خبر نشد. این عادل خان دو هفته نبوده، همه رسانه ها  دنیا رو کوبیدن. اینه معنای عدالت رسانه ای؟

مخاطب خاص، به کفش های کتانی اش اشاره کرد.

-ببین تغارجون! هر کفشی تاریخ انقضایی داره. یکی یه سال، یکی دو سال بالاخره باید آویزون بشه. روزی که عادل اومد توی تلویزیون من بچه بودم. حالا این همه بزرگ شدم. عادل هنوز کفشاشو آویزون نکرده. هنوز داره “فوتبال بازی” می کنه

-خانم مخاطب! آخه ایشون که فوتبالیست

نیست کفش آویزون کنه. تحلیلگره مثل من.

-آره تغاری مثل تو و رویش را برگرداند و خندید.

-چرا می خندین خانم مخاطب؟

-هیچی، همین جوری، یاد شعر دوران مدرسه ام افتادم. طوطی و بقال!

-خدا رو شکر منو که می بینین درسای مدرسه تون هم مرور میشه.

تغار کفشهایش را بیرون آورد. بندهایشان را به هم گره زد.

-بیا خانم مخاطب. بیا اینا رو بگیر که احساس می کنم دوران بازنشستگیم فرا رسیده.

-از کجا فهمیدی تغاری؟

-از ستون فقراتم. شبیه ستون فقرات عادل شده

-ستون فقرات عادل چه شکلیه مگه؟

-نمی دونم. یه جوری هست که رییس گوگوری مگوری شبکه سه بازنشسته اش کرده دیگه.

-نگو تغاری، گریه ام می گیره. عادل از زمان محمد خاکپور داره تحلیل میده، تو تازه 4 ماهه شروع کردی. تغارنیوز حالا حالاها به کفشای تو نیاز داره. اگه طنزیماتچی هم بخواد بلایی سر کفشای تو بیاره خودم اعتراض می کنم. مثل طرفدارای عادل!

تغار؛رویش را برگرداند و خندید.

-چرا می خندی تغاری؟

-به یاد شعر طوطی و بقال افتادم.

مخاطب خاص؛ دستها را به کمر زد و سرش را تا انتهای افق بالا برد.

-جناب تغار. یادت باشه همیشه حق با مخاطب خاصه. گر چه من طوطی دوست دارم. بقالی هم شغل شریفیه. اما شما هم مواظب خودت و کفشات باش. این مخاطبان هستن که کفشای تحلیلگرا رو آویزون می کنن. می دونی که!

تغار؛ بندهای کفشش را باز کرد. 

-بله می دونم خانم مخاطب. میدونم.

و ستون فقراتش را در مشتهایش فشرد.